Shaharsozlik

Shaharsozlik (shahar qurish) — meʼmorlikning yirik sohasi; shahar bunyod etish nazariyasi va amaliyoti — aholi yashaydigan hududlar (turar jsoylar)ni loyiha asosida rejalashtirish. Sh. ijtimoiyiqtisodiy, sanitariyagigiyena, qurilishtexnika, badiiymeʼmoriy masalalar majmuini qamrab oladi. Sh. majmui meʼmorlik va qurilish bunyodkorligi, jamiyatning ijtimoiy tizimi va ishlab chiqarish kuchlarining taraqqiyot darajasi, madaniyati, tabiiy iqlim sharoitlari va milliy oʻziga xosligi bilan belgilanadi. Sh. oʻz navbatida qishloq aholi turar joylarini rejalash, landshaft meʼmorligi, bogʻ barpo etish, tumanlarni rejalash, sanoat korxonalari, dam olish mintaqalarini ratsional ravishda joylashtirish, ekologiya masalalari kabi bir necha tarmoqlarga boʻlingan. shahrida turar joylarning nafaqat meʼmoriybadiiy qiyofasiga, estetik jihatlariga, balki obodonlashtirishga — yoʻllar, ayniqsa, avtomobil yoʻllarita, infratuzilma (suv, oqava — kanalizatsiya, gaz, elektr va boshqalar muhandislik taʼminotlari)ga katta eʼtibor beriladi. shahrida yangi shahar, shaharcha, qishloqlarni qurish, qadimiy shaharlarni muhofaza qilish (rekonstruksiya qilish), meʼmoriy majmualar (koʻproq turar joy.mavzelari)ni bunyod etish bosh reja asosida amalga oshiriladi, bunda loyihalarni ishlab chiqish (tuzish) muhim oʻrin tutadi. Bunday loyihalar buyurtmalar orqali Sh.ka ixtisoslashgan ilmiy tekshirish va loyihalash intlarida bajariladi. Toshkentda Oʻzbekiston shaharsozlik loyihalash va ilmiy tekshirish instituti (OʻzLITI), Toshkent Boshtarh loyihalash va ilmiy tekshirish instituti va boshqalar shunga oʻxshash intlar faoliyat koʻrsatadi.

SH. qadimiy tarixga ega. Mil. av. 3-ming yillik oʻrtalari — 2-ming yillik boshlarida qadimiy madaniyat davrida aholi kent — manzillarini qurishda muntazam rejalashtirish xususiyatlaridan foydalanilgan (Qad. Xitoy, Misr, Eron va boshqalar). Yunoniston shaharlar siyosiy va diniy markazlarni ajratgan holda rejalashtirilgan boʻlsa (akropol va boshqalar), qadimiy Rimda shaharlarni toʻgʻri burchakli dahalarga boʻlish uslubi qoʻllanilgan (Pompey, Ostiya va boshqalar), Sh. nazariyasi paydo boʻlgan (Vitruviy risolasi, mil. av. 1-asr). Oʻrtaasrlar Yevropasiga shaharlarni stixiyali, qalʼa devorlari atrofida chiziqli va aylanahalqali rejalashtirish xos boʻlgan (Nyordligen Germaniyada, Krakov Polshada, Praga Chexiyada va boshqalar). Rossiyada shaharlar tepaliklarda, daryolar kuyiladigan joylarda bunyod etilgan (Kiyev, Chernigov, Novgorod, Pskov va boshqalar), hamma koʻcha (yoʻl)lar shahar darvozasiga yoki shahar savdo maydonlariga olib borgan. Aylanahalqali rejalash shahrining mumtoz namunasi oʻrta asrlardagi Moskvadir.

Uygʻonish davri Gʻarbiy Yevropa Sh.i uchun markazlarni muntazam rejalashtirish va maydon ansambllaruti yaratish xos boʻlgan (Rimdagi Kapitoliy maydoni, 1546, meʼmor Mikelanjelo); shahar —qalʼa loyihalari ishlab chiqildi (F. Martini, J. Vazari, V. Skamotssi), Sh. nazariyasi rivojlandi (L. Alberti), shaharlarning turli qulayliklari boʻlgan loyihalari yaratildi (lekin bu loyihalar amalga oshmadi). Barokko davrida kuchqudrat va ulugʻvorlik ramzini ifodalagan ansambllar yaratildi; 18-asr oʻrtalari — 19-asr boshlarida toʻgʻri burchakli koʻchalar toʻriga asoslangan ochiq maydon tizimi yuzaga keldi. Sankt-Peterburg (Peterburg) 3 yoʻnalishli rejalash loyihasi asosida qurildi(1703). 19-asrda shaharlar tartibsiz qurilishiga qarshi boʻlgan shahar — bogʻ gʻoyasi bilan bogʻliq dezurbanizm rivojlandi. Sanoatdagi tub oʻzgarishlar sha. harlarning jadal oʻsishiga olib keldi. 19-asr oxiri — 20-asr boshlarida Yevropada arzon ishchilar shaharchalari va turar joylar majmualari qurildi, bu qurilishlar taʼsirida shahrida majmualarni yaxlit holda vazifalariga koʻra rejalashtirish loyihasi, binoning joylanishi, dam olish uchun koʻkalamzorlashtirilgan joylar va bolalar maydonchalari, baʼzi jamoat binolari, maishiy xizmat koʻrsatish nuqtalari qurishni oʻz ichiga olgan ijobiy usullar ishlab chiqildi. 20-asrda hududiy (mintaqaviy) rejalashtirish yuzaga keldi (Buyuk Britaniyadagi Donkasteri, 1921—22, meʼmori L. Aberkrombi va T. Jonson). 1950-yillarda shaharlarni jadal rivojlanishi avtotransportning rivoji, aholi punktlarining koʻpayishi, shahar muhitining ifloslanishi shahrini tumanlarga boʻlib loyihalash kabi yangi nazariyalarni keltirib chiqardi. Aholi punktlarini yoʻl yoqalab qurish, yuldosh shaharlar yaratish rivojlandi; shuningdek anʼanaviy binolar qurishdan voz kechib, eski shaharlar tarkibida osmonoʻpar binolar qurish gʻoyasi ilgari surildi. Zamonaviy shahrining asosiy vazifalari — individual qiyofaga ega boʻlgan shahar va shaharchalar qurish, shahar ekologik masalalarini hal etish, eski shahar markazlarini saqlab qolish va ilmiy asosda taʼmirlash, madaniy yodgorliklarni avaylab asrash va taʼmirlash, ularning zamonaviy binolar bilan uygʻunligiga erishish.

Oʻzbekiston hududida dastlabki shaharlar (Sopollitepa, Jarqoʻton) mil. av. 17—14-asrlarda Surxondaryo vohasida jez davrida paydo boʻlgan. Yozma manbalarda esa shahar haqidagi maʼlumotlar Avestopya uchraydi. Hozirgi baʼzi shaharlar (Qarshi — Yerqoʻrgʻon; Hazorasp — Xumbustepa kabilar)ning shakllanishini tadqiqotchilar mil. av. 10—8-asrlar bilan bogʻlaydilar. Fargʻonadagi eng qadimiy shaharlar (Ashqoltepa, Dalvarzintepa kabilar) ilk temir davriga oid Chust madaniyati (mil. av. 11—6-asrlar) ga mansubdir. Axomaniylar davrida shahar qurish jadallashgan (Xorazmdagi Qalʼaliqir, Koʻzaliqir va boshqalar). Kushonlar davrida Sh. nihoyatda ravnaq topgan (Xorazmshohlar poytaxtida muntazam tarhli Tuproqqalʼa, Zarafshon vodiysida Buxoro, Fargʻona vodiysida Mingtepa, doira tarhli Bilovur, Chirchiq vodiysida Shoshtepa).

Oʻrta asrlarda shaharlar tuzilishi murakkab boʻlgan, ularning tarkibiga ark, bir yoki bir necha shahriston, rabod (shahriston atroflari) kirgan. Ularning har biri alohida qalʼa devori bilan oʻralgan. Afrosiyob (Samarqand), Buxoro, Binkat (Toshkent) Movarounnahrning yirik shaharlaridan boʻlgan. Bunday shaharlarni va ular atrofidagi kichik shahar va qishloqlarni uzun devorlar muhofaza qilgan (Buxoro, Toshkent tevaragidagi "Kanpir devor"lar, Samarqand tevaragidagi "Devori qiyomat" va boshqalar).

Temuriylar davrida moʻgʻullar vayronagarchiliklarini bartaraf etish, mamlakat obodonligini taʼminlashda katta Sh. ishlari olib borilgan: Amir Temurning Samarqand va uning atrofi, Shahrisabzla, Banokat (Shohruxiya), Shohruxning Mashhad, Marv va Hirotda amalga oshirgan ishlari. Ulugʻbek tomonidan Samarqand registonida 3 imorat qurilishi bilan bu maydon mujassamoti tugallikka erishgan (qarang Registon ansambli). Shayboniylar davrida katta hajmlardagi (savdosotiq bilan bogʻliq) qurilishlar shaharlar, ayniqsa, poytaxt Buxoroning tizimini mukammallashtirgan. Rivoyatlarga koʻra, Abdullaxon II ham ming rabot qurdirgan. Koʻp majmualarning shakllanishi aynan shu davrga toʻgʻri keladi (Buxorodagi Labihovuz ansambli, Poyi kalon, Qoʻsh madrasa, Chor Bakr memoriy majmuasi, Bahouddin majmuasi, Qarshidagi registon maydoni).

19-asrda Qoʻqon xonlari tomonidan Sirdaryo boʻylab bir nechta shaharqalʼalar qurilib, kuchli.mudofaa tizimi yaratildi, yangi ariqlar qazildi, Pishpak (Qirgiziston), Shahrixon sh.lari paydo boʻldi. 19-asrning 2-yarmida qadimiy shaharlar (Toshkent, Samarqand) yonida yoki unga yaqin masofada (Margʻilonda Yangi Margʻilon, hozirgi Fargʻona shahri; Buxoroda Kogon kabi) "yangi shahar"lar qurildi.

Ikkinchi jahon urushi yillari Oʻzbekistonga shim. hududlardan zd, fka va boshqalar korxonalarning koʻchirilishi shaharlar sanoat mintaqalarining keskin kengayishiga olib keldi. Urushdan keyin, ayniqsa, 50—70-yillarda yangi shaharlar qurildi (Navoiy, Zarafshon va h.k.). Yirik tarixiy shaharlarni qayta qurish rejalari ishlab chiqildi.

Fantexnika rivoji va urbanizatsiya sharoitida shahrining roli oshdi, shaharlar bunyod etish va mavjud shaharlarni rivojlantirishga katta ahamiyat berildi. Yangi shaharlar zamonaviy muhandislik qurilmalari bilan taʼminlangan holda bunyod etildi. Yangi shaharlar bilan bir qatorda Buxoro, Samarqand, Xiva, Toshkent, Qoʻqon kabi qadimiy shaharlarni meʼmoriy yodgorliklarini saqlab qolgan holda qayta qurishga alohidaeʼtibor berilmoqda, madaniy yodgorliklar zamonaviy binolar bilan uygʻunlashtirilmoqda.

Mustaqillik davrida Oʻzbekistonda Sh. har jihatdan rivoj topdi, shaharlarning qiyofasi chiroy ochdi. Tarixiy xotira bilan bogʻliq bir qancha yodgorlik majmualar yaratildi: Toshkentdagi Oʻzbekiston milliy bogʻi, Xotira va qadrlash maydoni, Shahidlar xotirasi majmualari; Samarqanddagi Imom Buxoriy yodgorlik majmui, Quvadagi AlFargʻoniy majmui; Buxorodagi Chor Bakr, Bahouddin Naqshband ziyoratgohlarida qayta qurish ishlari olib borildi. Eski shaharlarning qadimiy koʻchalarini kengaytirish ishlari amalga oshirildi, koʻplab yangi yoʻllar, koʻpriklar bunyod etildi. Jumladan, Toshkentda hosil qilingan Kichik halqa yoʻli shaharda avtomobil harakatini ancha yaxshiladi. (yana qarang Meʼmorlik, Turar joy).

Ad.Bunin A.V., Savarenskaya T.F., Istoriya gradostroitelnogo iskusstva, t. 1 — 2, M., 1979; Poʻlatov X.Sh., Oʻzbekiston arxitektura yodgorliklari, T., 2003; Qodirova T.F., Oʻzbekiston istiqlol yillari meʼmorligi, T., 2004.

Xayrulla Poʻlatov.