Henri La Fontaine (fransuzcha talaffuzi: ​[lafɔ̃ˈtɛn]; 1854-yil 22-aprel - 1943-yil 14-may), belgiyalik xalqaro huquqshunos va Xalqaro tinchlik byurosi prezidenti edi. U 1913-yilda Tinchlik uchun Nobel mukofotini oldi, chunki u "Yevropadagi tinchlik harakatining samarali rahbari edi".[1]

Henri Marie La Fontaine
Tavalludi
Henri Marie La Fontaine

22-aprel 1854-yil
Vafoti 14-may 1943-yil(1943-05-14)
(89 yoshda)
Brussels, Occupied Belgium
Fuqaroligi Belgiya
Kasbi lawyer

Hayoti tahrir

La Fontaine 1854-yil 22-aprelda Bryusselda tugʻilgan va Bryussel Erkin universitetida (hozirgi Université libre de Bruxelles va Vrije Universiteit Brusselga boʻlingan) huquq fakultetida tahsil olgan. U 1877-yilda advokaturaga qabul qilingan va xalqaro huquq boʻyicha vakolatli shaxs sifatida obroʻ qozongan. U va uning singlisi Léonie La Fontaine ayollar huquqlari va saylov huquqining dastlabki himoyachilari boʻlib, 1890-yilda Belgiya ayollar huquqlari boʻyicha ligaga asos solgan.[2] 1893-yilda u Bryussel erkin universitetida xalqaro huquq professori boʻldi va ikki yildan soʻng Belgiya Senatiga Sotsialistik partiya aʻzosi etib saylandi. 1919—1932-yillarda Senat raisi oʻrinbosari boʻlib ishlagan.

La Fontaine 1882-yilda tashkil etilgan Xalqaro Tinchlik Byurosiga erta qiziqish bildirgan va Byuroning 1899 va 1907-yillardagi Gaaga tinchlik konferensiyalarini oʻtkazishga qaratilgan harakatlarida taʻsirli boʻlgan. U 1907-yildan 1943-yilda vafotigacha Byuro prezidenti boʻlib ishladi[2] Birinchi jahon urushi La Fonteynni tinchlik qaytganda dunyo xalqaro sud tashkil etishiga ishontirdi. U bir qator mumkin boʻlgan aʻzolarni taklif qildi, jumladan Jozef Xodjs Choate, Elixu Root, Charlz Uilyam Eliot va Endryu Dikson Uayt.[3] La Fontaine shuningdek, dunyoning pasifistik tashkilotlarini birlashtirish gʻoyasini ilgari surdi.[4]

1919-yilda Parij tinchlik konferensiyasida va Millatlar Ligasi Assambleyasida (1920—1921) Belgiya delegatsiyasi aʼzosi boʻlgan.[2] Dunyo tinchligini mustahkamlashga qaratilgan boshqa saʻy-harakatlarda u Intellectuel Mondial markaziga asos soldi (keyinchalik Millatlar Ligasi Intellektual hamkorlik institutiga birlashtirildi) va jahon maktabi va universiteti va jahon parlamenti kabi tashkilotlarni taklif qildi. 1907-yilda Pol Otlet bilan birgalikda Xalqaro uyushmalar ittifoqiga asos soldi. U, shuningdek, Pol Otlet bilan birga Institut International de Bibliographie (keyinchalik u Xalqaro Axborot va Hujjatlar Federatsiyasi, FID boʻldi) hammuassisi hisoblanadi. Aynan shu rolda u Otlet bilan 1937-yilda Butunjahon hujjatlar kongressida qatnashgan[5]

Anri La Fonteyn mason va Bryusseldagi Les Amis Philanthropes lojasining aʻzosi edi. U 1943-yil 14-mayda Bryusselda vafot etdi.

Ishlar tahrir

Anri La Fonteyn bir qator huquqiy qoʻllanmalar va xalqaro arbitrajning hujjatli tarixi muallifi edi:

  • Les droits et des obligations des entrepreneurs de travaux publics (1885)
  • Traité de la Contrefacon (1888)
  • Xalqaro Pasicrisie (1902)
  • Bibliografiya de la Paix va de lʻArbitraj (1904)

U shuningdek, La Vie Internationale sharhining asoschisi boʻlgan.

Yana qarang tahrir

  • Tinchlik faollari roʻyxati

Manbalar tahrir

  1. "Henri La Fontaine – Facts". Nobelprize.org. Nobel Media AB 2014. Web. 19 January 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 „Henri La Fontaine, Won Nobel Prize“. The New York Times. 27–may 1943–yil. 25-bet.{{cite magazine}}: CS1 maint: date format ()
  3. „Nominees for World Court“. The New York Times. 6–oktabr 1916–yil. 2-bet.{{cite magazine}}: CS1 maint: date format ()
  4. „Many Repudiate Peace Society Plan“. The New York Times. 20–fevral 1917–yil. 3-bet.{{cite magazine}}: CS1 maint: date format ()
  5. Wedgeworth, Robert. World Encyclopedia of Library and Information Services. ALA Editions, 1-yanvar 1993-yil — 642 bet. ISBN 978-0-8389-0609-5. 11-oktabr 2011-yilda qaraldi. 

Maʻlumotnomalar tahrir

  •   List of Jobs.

Havolalar tahrir