Klassik elektrodinamika -elektr zaryadlar bilan elektromagnit maydonlar va ularning uzluksiz xossalari haqidagi taʼlimot (qarang Elektrodinamika).[1]

Klassik elektrodinamika-elektrodinamika bo'limi, o'zgaruvchan yoki statsionar elektromagnit maydonni harakatsiz hisoblash tizimida ko'rib chiqadi. Klassik elektrodinamikaning asosini Maksvell tenglamalari tashkil etadi.

Klassik elektromagnetizm yoki klassik elektrodinamika ning filialidir nazariy fizika o'rtasidagi o'zaro ta'sirlarni o'rganadigan elektr zaryadlari va oqimlar kengaytmasi yordamida klassik Nyuton modeli. Nazariya elektromagnit hodisalarning tavsifini har doim tegishli bo'lganda beradi uzunlik tarozilari va maydonning kuchliligi etarlicha katta kvant mexanik effektlar ahamiyatsiz. Kichik masofalar va maydonning past kuchliligi uchun bunday o'zaro ta'sirlar yaxshiroq tavsiflanadi kvant elektrodinamikasi. Elektromagnit maydon quyidagi kuchni (ko'pincha Lorents kuchi deb ataladi) ta'sir qiladi zaryadlangan zarralar:

F = qE + qv × B

bu erda barcha qalin ranglar mavjud vektorlar: F zarrachaning zaryadga ega bo'lgan kuchidir q tajribalar, E bo'ladi elektr maydoni zarracha joylashgan joyda, v zarrachaning tezligi, B bo'ladi magnit maydon zarrachaning joylashgan joyida.

Yuqoridagi tenglama Lorents kuchi ikki vektorning yig'indisi ekanligini ko'rsatadi. Ulardan biri o'zaro faoliyat mahsulot tezlik va magnit maydon vektorlari. O'zaro faoliyat mahsulotning xususiyatlariga asoslanib, bu tezlik va magnit maydon vektorlariga ham perpendikulyar bo'lgan vektor hosil qiladi. Boshqa vektor elektr maydon bilan bir xil yo'nalishda. Ushbu ikki vektorning yig'indisi Lorents kuchidir.

O'zgaruvchan elektromagnit maydon o'z kelib chiqishiga qarab a shaklida tarqaladi to'lqin. Ushbu to'lqinlar vakuumda yorug'lik tezligi va keng mavjuddir spektr ning to'lqin uzunliklari. Ning dinamik maydonlariga misollar elektromagnit nurlanish (chastotani oshirish tartibida): radio to'lqinlari, mikroto'lqinli pechlar, yorug'lik (infraqizil, ko'rinadigan yorug'lik va ultrabinafsha), rentgen nurlari va gamma nurlari.

Manbalar tahrir

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil