Tibet muxtor rayoni: Versiyalar orasidagi farq

Kontent oʻchirildi Kontent qoʻshildi
CoderSIBot (munozara | hissa)
Yangi maqola yaratildi
(Farq yoʻq)

9-May 2013, 12:39 dagi koʻrinishi

Tibet muxtor rayoni, Tibet (xitoycha Sitszan) — Xitoyning jan.

gʻarbiy qismidagi maʼmuriy birlik, Tibet togʻligida. Mayd. 1,2 mln. km2. Aholisi 2,52 mln. kishi (1998). Maʼmuriy markazi — Lxasa sh.

Aholisining aksari qismini tibetlar, shuningdek, ularga yaqin syan, nu, dulun, abor, lishmi, dafla xalqlari tashkil etadi. Tibetbirma guruhlari tilida soʻzlashadi; buddizmlamaizm diniga eʼtiqod qiladi. Asosan, qishloqlarda yashaydi, shahar kam. Xoʻjaligi. Iktisodiyotiningetakchi tarmogʻi — qishloq xoʻjaligi. Uning yalpi mahsulotining 60% dan ortigʻini dehqonchilik beradi. Dare vodiylari va togʻlarning yon bagʻirlarida arpa, suli, noʻxat, grechixa, jan.sharqida bugʻdoy va sholi yetishtiriladi. Sabzavot ekinlari ekiladi, mevachilik bilan shugʻullaniladi. Yaylov chorvachiligi rivojlangan, qoʻy, echki, yilqi, eshak, dehqonchilik rnlarida qoramol, choʻchqa boqiladi. Chorvachilikning asosiy mahsuloti — qoʻy juni va koʻnteri.

T.m.r. hududida toshkoʻmir, tuz, oltin konlari topilgan. GES koʻp. Ishlab beruvchi mayda korxonalar bor. Lxasada energetika jihozlari va choʻyan quyish, koʻnteri va gilam, Chamdoda koʻnchilik, Shigatsze va Jangdze sh.larida gilam tukish korxonalari ishlab turibdi. Shuningdek, taxta tilish, gʻisht zdlari, farmatsevtika, toʻqimachilik sanoatlari mavjud.

Tarixi. Tibet xalqi mil.av. 6—5-a.

larda Kukunor rnidan Tibet hududiga koʻchib oʻtgan syanlarning avtoxtonlar bilan qoʻshilib ketishidan kelib chiqqan. Mil. 7-a.dan syanlarning bir qismi dehqonchilik bilan shugʻullangan. Oʻsha davrda Tibetning jan.sharqiy qismidagi Yarlunga hukmdori Namri barcha qabilalarni birlashtirgan. Uning oʻgʻli Sronszangambo (649 y.da vafot etgan) Tibet davlatiga asos solgan. 7-a.ning 1yarmidaTibetda yozma manbalar yaratilgan. Tisongdetsen hukmronligi davrida (755—791) Tibet ayniqsa ravnaq topgan. 7—9-a.larda Tibetda zamindorlik munosabatlari yuzaga kelgan. 787 y.dan buddizm davlat diniga aylangan. Langdarma hukmronlik qilgan davrda (836—842) buddistlar taʼqib ostiga olina boshlandi, uning oʻlimidan soʻng Tibet bir nechta mustaqil hokimliklarga parchalanib ketdi. 11—12-a.larda bir kancha budda sektalari yuzaga keldi, monastirlar qurildi, ularning yiriklari atrofidagi hududlar bilan oʻzlarini mustaqil teokratik davlat deb hisobladilar. 13—14-a.larda Tibet moʻgʻullar sulolasi Yuanga tobe.

TibetSichuan katga yoʻli. boʻlgan. 14a. oxiri — 15-a. boshida rohib Szonkaba (1357—1419) yangi budda sektasi — Gelugbani tuzdi. Ushbu sekta rohiblari sariq kiyim kiyganligi sababli, uni "Sariq din" deb xam atashadi. 16-a.dan uning boshligʻi dalaylama unvoni bilan Tibetni boshqargan. 1720 y. manjurlar Lxasani bosib oldi. 1792 y.da esa Sin imperiyasi uni oʻz tarkibiga qoʻshib oldi.

Sinxay inqilobi (191113) davrida Sin sulolasi tugatilib, manjurlar Tibetdan quvib chiqarildi. 13dalaylama Pekin bilan butkul alokani uzganligini eʼlon qildi. 1930-y.lar oʻrtalarigacha TibetXitoy chegarasidagi keskinlik davom etdi. Oʻsha vaktdan gomindanchilar bilan Tibet oʻrtasidagi munosabat bir kadar meʼyorlashdi. Biroq Tibet inglizlar taʼsirida edi. Xalq inqilobi gʻalabasi arafasida Tibet maʼmurlari gomindanchilar hukumati bilan barcha aloqani uzdi, 1949 y. 4 noyab.da hukumat, monastir vakillaridan tuzilgan Buyuk majlisda Tibetni rasmiy ravishda mustaqil deb eʼlon qildi. XXR hukumati 1950 i. 20 yanv.da Tibet masalasi boʻyicha bayonot eʼlon qildi, unga kura Lxasa muzokaralar uchun oʻz vakillarini Pekinga joʻnatishi koʻzda tutilgan. 1950 y. okt.da Xitoy qoʻshinlari Tibetning markaziy rnlariga qarab yurish boshladi. Tibet hukumati Xitoy taklifini qabul etib, 1951 y. 23 mayda Xitoy xalq hukumati bilan "Tibetni tinch yoʻl bilan ozod etish masalalari toʻgʻrisida shartnoma" imzolandi. Shartnomaga koʻra, Tibetga Xitoy tarkibidagi milliy muxtoriyat huquqi berilishi koʻzda tutildi. 1950y.larning 2yarmida vaziyat keskinlashdi. Lxasada 1959 y. martda isyon koʻtarildi. 14dalaylama Hindistonga oʻtib ketdi. 1965 y. T.m.r. tuzildi.

Adabiyoti. Tibetliklarning qad. ogʻzaki ijodi mif, epos ("Geseriada"), afsona, qoʻshiq, ertak, aforizmlar koʻrinishida ifodalangan. Buddizmning tarkalishi bilan budda miflari yuzaga keldi. Yozma adabiyotning ilk rivojlanishi Tibet zamindorlari davlatining qaror topishi, yuksalishi va inqiroziga toʻgʻri keldi. Tibet adabiyoti qad. turkiylar, ayniqsa, uygʻurlar adabiyotiga yaqin boʻlgan, unga oʻz taʼsirini oʻtkazgan. Oʻsha davrda "Ramayana"ning tibetcha naqli yaratildi. 11 — 14-a.larda adabiyotning anʼanaviy tarkibi: tarjima asarlari, tibetlik mualliflarning original qoʻlyozmalari, tarixiy asarlari va h.k.ni yaratish avj oldi. Keyinroq (15—19-a.lar) adabiyot GelugBa budda sektasining siyosiy qarashlari va diniy eʼtiqodlarini sistemalashtirish va targʻibot qilishga xizmat qildi. Inson tuygʻulari asarlarda deyarli yoritilmagan. Ularning asosiy vazifasi — dindorlar intizomi namunasi meʼyorlarini yaratishdan iborat edi. 18-a. boshlarida 6dalaylama Sanjanjamso davrida dunyoviy lirik sheʼriyat yuzaga keldi. Biroq bu anʼana uzoq davom etmadi. Keyingi yillar adabiyotida grammatik, astrologik, astronomik va tibbiyot sohalariga oid asarlar yaratildi.

Meʼmorligi va tasviriy sanʼati. Tibetning muhim sanʼat yodgorliklari zamindorlik munosabatlari avj olgan davrlarda yaratildi. Oʻrta asr Tibet meʼmorligi mamlakatning yovvoyi va choʻl tabiati bilan mutanosib ravishda oʻzining keskinligi va mahobatliligi bilan ajralib turadi. Togʻ choʻqqilariga qalʼaqasrlar qurilgan. Togʻ etaklari va choʻqqilarida joylashgan monastirlar bir necha qator devorlar bilan oʻralgan boʻlib, bosh ibodatxona shimolga qaragan, atrofida maydonlar, yon bagʻirlarda amfiteatr koʻrinishida monaxlar uyjoylari boʻlgan. Lxasadagi Potala saroyqalʼasi oʻrta asrning oʻziga xos meʼmoriy obidasi hisoblanadi.

Tibetning oʻrta asr tasviriy sanʼati buddizmga boʻysungan, asosan, monastirlarda rivojlangan boʻlib, devor yozuvlari va "tanka" ikonalari sifatida yaratilgan. Skulpturalar yogʻoch, gil, metalldan yasalgan. 20-a.ga qadar Tibetda manzarali bezak sanʼatining kashtachilik, jezdan ibodat va maishiy buyumlar, musiqa asboblari tayyorlash, gilamlar toʻqishning anʼanaviy turlari saklanib qolgan.