'''Usmon Nosir''' (1912–1944) — 20-asr oʻzbek sheʼriyatiga chaqmoqdek kirib kelgan va yashindek qisqa ijodiy umr kechirgan [[shoir]]. Usmon Nosir 1912-yilning 13 noyabrida [[Namangan]]da tugʻildi. Otasidan yetimetim qolgan Usmon Nosir [[Qoʻqon]]dagi bolalar uyida tarbiyalanadi. Isteʼdodli o'spirinoʻspirin u yerda rus va jahon adabiyotining sara namunalari bilan tanishadi. Internatni bitirgach, 1931-yildan [[Samarqand]]dagi O'zbekistonOʻzbekiston davlat universiteti(O'zDUOʻzDU)ning filologiya fakultetida oʻqidi.
Bolaligidan [[sheʼr]]lar yoza boshlagan Usmon Nosir badiiy ijod bilan bor yo'g'iyoʻgʻi oʻn besh yilgina, yaʼni qamoqqa olinguncha astoydil shugʻullandi. Shu fursatda oʻzining qanchalik nodir isteʼdodga ega ekanligini yaqqol koʻrsatdi. Yosh shoirning „[[Quyosh bilan suhbat]]“ (1932), „[[Safarbar satrlar]]“ (1932), „[[Traktorobod]]“ (1934), „[[Yurak]]“ (1935), „[[Mehrim]]“ (1935) kabi sheʼriy toʻplamlari hamda „[[Norboʻta]]“ (1932) va „[[Naxshon]]“ (1935) kabi dostonlari va „Atlas“, „Zafar“, „Soʻnggi kun“, „Dushman“ kabi dramalari bosildi. Usmon Nosir 1937-yilning 14-iyulida „[[xalq dushmani]]“ sifatida qamoqqa olindi va [[Toshkent]], [[Magadan]], [[Kemerovo]] turmalarida yotdi. Qamoqda inson bolasi chidashi mumkin boʻlmaydigan qiynoqlarga duchor boʻlgan shoir 1944-yilda Kemerovoda halok boʻldi. Usmon Nosir oʻzbek sheʼriyatiga yangi ohang, yangi ruh, yangi obrazlar olib kirdi. U sheʼrlarida alangali tuygʻularini jilovlamas, dilida kechayotgan tugʻyonlarni susaytirmas, inson ruhiy dunyosini poʻrtanalar ichida koʻrsatardi. Shoirning:
