Dekadentlik: Versiyalar orasidagi farq
Kontent oʻchirildi Kontent qoʻshildi
MalikxanBot (munozara | hissa) k →top: Bot v1: Tuzatmalar (xato haqida xabar berish) |
k (via JWB) |
||
Qator 3:
Dekadentlar murakkab va qaramaqarshi hodisalarni tarixni buzuvchi kuch, deb qaradilar. Ular insonni jamiyatdan, siyosatdan va b. jarayonlardan xoli boʻlgan tabiatli individ sifatida baholadilar. Shunda inson hech bir jamiyatga qaram boʻlmagan ozod insonga aylanadi. Boshqacha aytganda, individ estetikasining ajralmas qismi sifatida shaxs erkinligi vujudga keladi. D. estetikasidagi bu qarash sanʼat, adabiyot va ijodiy jarayonga munosabatda ham oʻziga xoslikni yuzaga keltirdi. Dekadentlar adabiyotni siyosatdan xoli qilish gʻoyasini ilgari surdilar va buni ijod erkinligi deb hisobladilar. Shu bois D. sanʼatkorlari asarlaridagi inson koʻproq individ sifatida namoyon boʻladi, ular qahramonlarining shaxsiy xususiyatlari, hayoti tafsilotlari boʻrtib koʻzga tashlanadi.
D. dastlab fransuz adabiyotida yaqqol namoyon boʻlgan. "Laʼnati shoirlar" deb nom qozongan P. Verlen, A. Rembo, S. Mallarme kabi shoirlar yetakchilik qilgan simvolizm oqimiga D. nihoyatda kuchli taʼsir etdi. Keyinchalik P. Valeri, P. Klodel, P. For va b. asarlarida rivojlantirildi. O. Uayld (Angliya), M. Meterlink (Belgiya), R. Rilke (Avstriya), M. Prust (Fransiya) kabi 20-asrning 80—90-
Italiyada D. lirik shoir J. Paskoli sheʼriyatida koʻzga tashlanadi. Uning ijodi uchun mistik kayfiyat, simvolizm bilan hamohanglik xos. 1900-
Hayotdan qoniqmaslik, uning achchiq saboklari, yomonliklarga qarshi tinimsiz kurash, mavjud talabga javob bermaydigan narsalarni rad qilish kabi dekadentlarga xos boʻlgan xususiyatlar hozirgi ham jahon adabiyotida oʻz ifodasini topmoqda.
| |||