Vikipediya

Antonio Valentín Angelillo

professional italiya futbolchisi

Antonio Valentín Angelillo (Italyancha talaffuzi: andʒeˈlillo

Antonio Angelillo
Shaxsiy maʼlumot
Toʻliq ismi Antonio Valentín Angelillo
Tavallud sanasi 5-sentyabr, 1937-yil
Tavallud joyi Buenos Aires, Argentina
Vafot sanasi 5-yanvar, 2018-yil
Vafot joyi Siena, Italiya
Boʻyi 1.78 m
Ampluasi Ichki hujumchi, yarim himoyachi
Laqabi „Yuzlari iflos farishtalar“
Yoshligida aʼzo boʻlgan klublar
1952-1955 Arsenal de Llavallol
Professional faoliyati*
Yillar Jamoa Isht. (Gol.)
1955
1956-1957
1957-1961
1961-1965
1965-1966
1966-1967
1967-1968
1968-1969
-1969-1971		 Racing
Boca Juniors
Internasional
Roma
A.C. Milan
Jenoa
Angelana		 (9 (3)
34 (16)
113 (68)
106 (27)
11 (1)
12 (1)
3 (1)
22 (5)
- (-))
Milliy terma jamoa
1955-1957
1960-1962		 Argentina
Italiya		 (11 (11)
2 (1))
Boshqargan klublari
1971-1972
1972-1973
1973-1974
1974-1975
1975-1977
1977-1978
1978-1979
1980-1984
1984-1985
1985
1987
1988
1988-1989
1989-1990
1991-1992
1994		 Montevarchi
Chieti
Kampobasso
Rimini
Brescia
Regjina
Peskara
Arezzo
Avelino
Palermo
Mantova
Arezzo
Avelino
Morokko
Torres
Provinsial Osorno
*Professional klublardagi gollari (ichki chempionat)
1937-yil 5-sentyabr – 2018-yil 5-yanvar) — argentinalik italian futbolchi boʻlib, professional faoliyatining asosiy qismini Italiya A Seriyasida oʻynagan; u Argentina va Italiya terma jamoalari aʼzosi edi.

Jamoalardagi faoliyati tahrir

 
Angelillo Boka Juniorsda, 1956-yil

Buenos-Ayresda tugʻilgan Angelillo 1952-yilda Arsenal de Llavallolda professional oʻynashni boshlagan. 1955-yilda u Racing Club de Avellaneda bilan oʻynadi va 1956-yilda Boka Juniorsga oʻtdi.[1]

Angelillo 1957-yil Janubiy Amerika chempionatida gʻolib chiqqan Argentina terma jamoasining bir qismi edi. Bu jamoa va ayniqsa uning oldinga siljishi oʻzining hurmatsiz oʻyin uslubi va mashgʻulotlarga unchalik qattiq boʻlmagan munosabati tufayli „Yuzlari iflos farishtalar“ (oʻsha paytda nishonlangan „Issiq yuzli farishtalar“ filmiga ishora) deb nomlangan.[2] U terma jamoadagi hamkasblari Omar Sivori va Umberto Maschio bilan birga Argentinadan Italiyaga futbol oʻynash uchun turnirdan keyin koʻchib oʻtganida bu laqab Angelilloga ergashgan. U yerda trio gol urishdagi klinik qobiliyati tufayli „Oʻlim triosi“ sifatida ham tanilgan.[3]

1957-yilda Anjelilo Italiyaning Internasional klubi tomonidan oʻsha paytdagi klub prezidenti Angelo Moratti tomonidan olib kelingan; u 1957-yil 8-sentyabrda Torinoga qarshi oʻz uyida 0–0 hisobida durang oʻynagan jamoa bilan A Seriyadagi debyutini oʻtkazdi va birinchi mavsumida 16 ta gol urdi. 1957-yildan 1961-yilgacha u Neradzurri bilan 127 oʻyin oʻtkazib, 77 marta raqiblar darvozasini ishgʻol qilgan. A Seriyada u 113 oʻyinda maydonga tushdi va Internasional uchun 68 gol urdi, shuningdek, klub sardori sifatida ham ishladi.[4][5][6][7][8]

 
Angelilo 1960-yillarning boshlarida Roma bilan

A Seriyaning 1958–59-yilgi mavsumida Anjelilo 33 oʻyinda 33 ta gol urib, mavsumni turnirning eng yaxshi toʻpurari sifatida yakunladi. Uning gollari soni Gunnar Nordal A Seriyaning 1950–51-yilgi mavsumida 34 gol urganidan beri eng yuqori koʻrsatkich boʻldi va hali ham Italiya divizionida 18 ta jamoadan iborat mavsumda eng koʻp gol urish boʻyicha rekorddir;[9][10][7] Gonsalo Iguaín A Seriyaning 2015–16-yilgi mavsumini 36 gol bilan yakunlamaguncha, A Seriyaning bir mavsumida hech bir futbolchi bunchalik ko'p gol ura olmagan - shu vaqtgacha Angelilodan keyin 30 golli to'siqni buzib o'tgan yagona futbolchi Luca Toni edi, u A Seriyaning 2005–06-yilgi mavsumida 31 ta gol urgan edi. 1950–1951-yilgi mavsumda Inter uchun barcha musobaqalarda 38 ta gol urgan Angelilo Guiseppe Meazza bilan birga bir mavsumda eng ko'p gol urish bo'yicha klub rekordini o'rnatdi.[11]

Garchi Angelilo u yerda oʻynaganida Internasionalning eng koʻp gol urgan futbolchisi boʻlgan boʻlsa-da, u Neradzurri bilan hech qanday chempionlikni qoʻlga kirita olmagan. Klub Helenio Herrerani jamoaga yangi bosh murabbiy etib tayinlaganida, Angeliloning mustaqil tabiati, isyonkor xarakteri va maydondan tashqarida gedonistik hayot tarzi ikkalasi oʻrtasida bir qancha kelishmovchiliklarni keltirib chiqardi; Natijada, Angelilo 1961–1962-yilgi mavsumda sobiq jamoasi Boka Juniorsning Argentinadagi takliflariga qaramay, 270 million liraga Romaga sotildi.[12][13][7]

1961-yildan 1965-yilgacha Angelilo A Seriyada Roma"bilan 106 o'yin o'tkazib, 27 marta gol urgan, 1960–61-yillarda shaharlararo ko'rgazmalar kubogi va 1963–64-yillarda Italiya kubogida g'olib chiqqan. Keyin u Milanda bir mavsum o'tkazdi va 11 o'yinda bitta gol urdi. Keyingi yili u Lecco bilan shartnoma imzoladi, 12 ta o'yin o'tkazib, bitta gol urdi va mavsum oxirida jamoa B Seriyaga tushib ketdi. Birinchi divizion futboliga qaytishni istab, Milanga zaxiraga qaytishga rozi bo'lishdan oldin u keyinchalik Napoli bilan sinovdan o'tdi; u bor-yo'g'i uchta o'yinda maydonga tushib, bitta gol urdi va klub bilan 1967–68-yilgi mavsumda A Seriya chempionligini qo'lga kiritdi, garchi u o'sha mavsumda Milanning g'alaba qozongan 1967–68-yilgi Yevropa kubogi g'oliblari kubogida ishtirok etmagan bo'lsada. O'yin vaqtini qo'lga kiritish uchun u B seriyada Jenoaga ko'chib o'tdi va u yerda 22 ta o'yin o'tkazib, 5 ta gol urdi. Uning keyingi va oxirgi jamoasi 1971-yilda professional futboldan ketishdan oldin 1969-yilda futbolchi-menejer sifatida qo'shilgan Angelana edi.[14][13][7]

Xalqaro karyera tahrir

 
Angelillo Argentina ko'ylagida El Grafico muqovasida, 1956-yil

Rasmiy turnirlarda Angelillo Argentina terma jamoasi safida 11 ta oʻyin oʻtkazib, 11 ta gol urgan. Argentina gʻalaba qozongan 1957-yilgi Janubiy Amerika chempionatida[15][13] Angelilo turnirdagi gollar soni ko'pligi bo'yicha ikkinchi o'rinni egalladi, oltita o'yinda sakkizta gol urib, barcha o'yinlarda gol urdi, ammo oxirgi Peruga qarshi[16] o'yinda u va yana ikki argentinalik o'yinchi (Omar Sivori va Humberto Maschio) Italiyaning turli klublari tomonidan sotib olindi va natijada bu uchlikka Argentina futbol federatsiyasi Argentina terma jamoasida o'ynashni taqiqlab qo'ydi va 1958-yildagi Shvetsiyada bo'lib o'tgan jahon chempionatini o'tkazib yubordi chunki Argentina terma jamoasi musobaqaning birinchi bosqichidayoq undan chiqib ketdi.[7][17]

Italiyaga koʻchib oʻtgan va bobosi orqali Italiya fuqaroligini olgandan soʻng, Angelilo keyinchalik Italiya terma jamoasida paydo boʻldi va 1960-yil 10-dekabrda Avstriyaga safarda 2–1 hisobida magʻlub boʻldi, garchi bir qancha xorijlik Italiyan futbolchilar boʻlishiga qaramay, jumladan, uning hamyurtlari va sobiq jamoadoshlari Sivori va Maschio, u ikki yildan soʻng Chilida boʻlib oʻtadigan jahon chempionati uchun Italiya terma jamoasidan chetda qoldi; 1960–1962-yillar oraligʻida u Italiya terma jamoasi safida ikkita oʻyinda maydonga tushib, 1 ta gol urdi, bu uning ikkinchi va soʻnggi oʻyinida - 1961-yil 4-noyabrda Turinda boʻlib oʻtgan uyinda Isroil ustidan 6–0 hisobida gʻalaba qozondi.[18][13][19][7][20][21]

Oʻyin uslubi tahrir

 
Angelilo (markazda) San-Siroda Neradzurri safida o'ynamoqda.

Tezkor, iqtidorli, toʻlaqonli va sermahsul hujumchi, yaxshi harakati va texnikasi bor Angelilo asosan oʻzining gol urish qobiliyati bilan tanilgandi, garchi u oʻzini jarima maydonchasi ichida ishlash bilan cheklaydigan anʼanaviy hujumchi boʻlmagan boʻlsada; haqiqatan ham, u oʻzining himoyadagi ishi, shuningdek, hujumkor oʻyinlarni tashkil etish va jamoadoshlariga assistentlik qilish qobiliyati bilan ham mashhur edi. Oʻzining koʻp mahorati tufayli u hujumda ham, yarim himoyada ham bir nechta boshqa pozitsiyalarda oʻynashga qodir edi va butun faoliyati davomida u ichki hujumchi yoki ikkinchi hujumchi, markaziy hujumchi, qanot oʻyinchisi va hattoki markaziy hujumkor yarim himoyachi sifatida oʻyinda maydonga tushdi.[13][19][7][20][22][23][24][25]

Murabbiylik karyerasi tahrir

Nafaqaga chiqqanidan soʻng, Angelilo Italiyada qoldi, u yerda murabbiy boʻldi va quyi divizionning bir nechta klublarini boshqardi. Uning eng koʻzga koʻringan muvaffaqiyati Aretszo bilan keldi, u Italiya kubogi C Seriyasi, C1 seriya chempionligini qoʻlga kiritdi va B seriyaga koʻtarilganidan keyin birinchi urinishidayoq A Seriyaga ham koʻtarilishiga ozgina yetmay qoldi. Uning boshqaruvidan keyin Angelilo keyinchalik oʻzining sobiq klubi Interda Janubiy Amerikada skaut boʻlib ishlagan va keyinchalik klub sardori boʻlib, Interning rekordchisiga aylanadigan Javier Zanettini kashf etgan; keyinchalik u Arezzoda yashashni davom ettirdi.[26][13][20][27]

Shaxsiy hayot tahrir

Angelilo Biankaga uylangan va ikki farzandi bor edi. Turmushga chiqishidan oldin, 1960–61-yilgi mavsumda Interda oʻynayotgan vaqtlarida, u tungi klubda tanishgan sahna nomi Ilya Lopez boʻlgan raqqosa Attiliya Tironi bilan alomashhur aloqasi boʻlgan. Uning otasi qassob edi.[7][28][29]

Oʻlim tahrir

Angelilo 2018-yilning 5-yanvarida Siena shahridagi kasalxonada 80 yoshida vafot etdi.[30][13]

Yutuqlar tahrir

Oʻyinchi tahrir

Rioma[13][20]

  • Shaharlararo ko'rgazma kubogi: 1960–61-yil
  • Italiya kubogi: 1963–64-yil

Milan[13][20]

  • A seriya: 1967–68-yil
  • UEFA kubogi egalari kubogi: 1967–68-yil

Argentina[13][20]

  • Kopa Amerika: 1957-yil

Individual

  • A Seriyaning eng yaxshi to'purari: 1958–59-yil (33 gol)[13][31]

Menejer tahrir

Angelana[13][20]

  • Birinchi toifa: 1970–71-yil

Arezzo[13][20]

  • Italiya kubogi C seriyasi: 1980–81-yil
  • C1 seriya: 1981–82-yil (Jirona B)

Manbalar tahrir

  1. ↑ „Morto Angelillo, primatista di reti segnate in un campionato“ (it). La Repubblica (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  2. ↑ Wilson, Jonathan. Angels With Dirty Faces: The Footballing History of Argentina, Hachette UK, 2001. ISBN 9781409144441. 
  3. ↑ Giuseppe Bagnati. „Angelillo, il "signor record"“ (it). La Gazzetta dello Sport (2008-yil 26-fevral). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  4. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar.
  5. ↑ „Morto Angelillo, l'angelo del record da 33 gol: aveva 80 anni“ (it). La Gazzetta dello Sport (2018-yil 7-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  6. ↑ „Angelillo, Antonio“ (it). www.enciclopediadelcalcio.it. Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 Giuseppe Bagnati. „Angelillo, il "signor record"“ (it). La Gazzetta dello Sport (2008-yil 26-fevral). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. Giuseppe Bagnati (26 February 2008). "Angelillo, il "signor record"" (in Italian). La Gazzetta dello Sport. Retrieved 7 January 2018.
  8. ↑ „ANGELILLO, Antonio Valentín“ (it). Treccani: Enciclopedia dello Sport (2002). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  9. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar. "Angelillo has died". Football Italia. 6 January 2018. Retrieved 6 January 2018.
  10. ↑ „Morto Angelillo, l'angelo del record da 33 gol: aveva 80 anni“ (it). La Gazzetta dello Sport (2018-yil 7-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. "Morto Angelillo, l'angelo del record da 33 gol: aveva 80 anni" (in Italian). La Gazzetta dello Sport. 7 January 2018. Retrieved 7 January 2018.
  11. ↑ Matteo Dalla Vite. „Eto' o 37 magie: "E chi si muove..."“ (it). La Gazzetta dello Sport (2011-yil 30-may). Qaraldi: 2018-yil 11-yanvar.
  12. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar. "Angelillo has died". Football Italia. 6 January 2018. Retrieved 6 January 2018.
  13. ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 13,10 13,11 13,12 „Morto Angelillo, l'angelo del record da 33 gol: aveva 80 anni“ (it). La Gazzetta dello Sport (2018-yil 7-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. "Morto Angelillo, l'angelo del record da 33 gol: aveva 80 anni" (in Italian). La Gazzetta dello Sport. 7 January 2018. Retrieved 7 January 2018.
  14. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar. "Angelillo has died". Football Italia. 6 January 2018. Retrieved 6 January 2018.
  15. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar. "Angelillo has died". Football Italia. 6 January 2018. Retrieved 6 January 2018.
  16. ↑ Martín Tabeira. „Southamerican Championship 1957“. www.RSSSF.com (2009-yil 12-avgust). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  17. ↑ „Omar Sivori“. The Telegraph (2005-yil 19-fevral). Qaraldi: 2017-yil 2-oktyabr.
  18. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar. "Angelillo has died". Football Italia. 6 January 2018. Retrieved 6 January 2018.
  19. ↑ 19,0 19,1 „Angelillo, Antonio“ (it). www.enciclopediadelcalcio.it. Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. "Angelillo, Antonio" (in Italian). www.enciclopediadelcalcio.it. Retrieved 7 January 2018.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 20,7 „ANGELILLO, Antonio Valentín“ (it). Treccani: Enciclopedia dello Sport (2002). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. "ANGELILLO, Antonio Valentín" (in Italian). Treccani: Enciclopedia dello Sport (2002). Retrieved 7 January 2018.
  21. ↑ „Antonio Valentin ANGELILLO“ (it). www.magliarossonera.it. Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  22. ↑ Claudio Gregori. „Angelillo si schiera e porta l' Inter in gol“ (it). La Gazzetta dello Sport (2005-yil 12-fevral). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  23. ↑ Giorgio dell'Arti. „Biografia di Antonio Valentin Angelillo“ (it). www.cinquantamila.it (2013-yil 10-oktyabr). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  24. ↑ „Antonio Valentin ANGELILLO“ (it). www.magliarossonera.it. Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. "Antonio Valentin ANGELILLO" (in Italian). www.magliarossonera.it. Retrieved 7 January 2018.
  25. ↑ GIANNI BRERA. „L' ANGELO INNAMORATO“ (it). La Repubblica (1989-yil 24-avgust). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar.
  26. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar. "Angelillo has died". Football Italia. 6 January 2018. Retrieved 6 January 2018.
  27. ↑ Gian Luca Rossi. „Unico superstite: Javier Zanetti“ (it). www.gianlucarossi.it. Eurocalcio (2001-yil 26-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 11-yanvar.
  28. ↑ Giorgio dell'Arti. „Biografia di Antonio Valentin Angelillo“ (it). www.cinquantamila.it (2013-yil 10-oktyabr). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. Giorgio dell'Arti (10 October 2013). "Biografia di Antonio Valentin Angelillo" (in Italian). www.cinquantamila.it. Retrieved 7 January 2018.
  29. ↑ GIANNI BRERA. „L' ANGELO INNAMORATO“ (it). La Repubblica (1989-yil 24-avgust). Qaraldi: 2018-yil 7-yanvar. GIANNI BRERA (24 August 1989). "L' ANGELO INNAMORATO" (in Italian). La Repubblica. Retrieved 7 January 2018.
  30. ↑ „Angelillo has died“. Football Italia (2018-yil 6-yanvar). Qaraldi: 2018-yil 6-yanvar. "Angelillo has died". Football Italia. 6 January 2018. Retrieved 6 January 2018.
  31. ↑ Maurizio Mariani. „Classifica Marcatori“. Italy 1958/59. RSSSF (2002-yil 6-may). Qaraldi: 2012-yil 20-mart.

Havolalar tahrir 

"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Antonio_Valentín_Angelillo&oldid=3961313" dan olindi