Vikipediya

Maud Watson

Maud Edith Eleanor Watson,, MBE (1864-yil 9-oktyabr — 1946-yil 5-iyun) britaniyalik tennischi va birinchi ayol Uimbldon chempioni edi.

Maud Watson
Toʻliq ismi Maud Edith Eleanor Watson
Mamlakat Buyuk Britaniya bayrogʻi Birlashgan Qirollik
Tugʻilishi 9-oktyabr 1864-yil
Harrow, Middlesex, England
Vafoti 5-iyun 1946-yil(1946-06-05)
(81 yoshda)
Charmouth, Dorset, England
Faoliyati tugashi 1889
Ishlatadigan qoʻli Right-handed
Yakkalik bahslar
„Katta dubulgʻa“ turniri yakkalik bahslari natijalari
Wimbledon W (1884, 1885)

Biografiya tahrir

Maud Edith Eleanor Watsonning Xarrou shahrida tugʻilgan, mahalliy vikar Genri Uilyam va Emili Frensis Uotsonning qizi.[1] U singlisi bilan bogʻda tennis oʻynashni oʻrgandi va bunga qiyin boʻlmadi, chunki u allaqachon qovoq raketkalarini oʻynagan.[2] Oʻn olti yoshida Uotson Edgbaston Kriket va Maysa Tennis klubida birinchi oʻyinini oʻtkazdi. Bu muvaffaqiyatli debyut boʻlib, finalda singlisi Lillianni magʻlub etib, yakkalik bahslarida gʻolib chiqdi va u bilan juftlik musobaqasida gʻolib chiqdi.

1884-yilda Uotson Irlandiya ayollar chempionatida qatnashdi va amaldagi Irlandiya chempioni Mey Langrishni 6-3, 6-2, 6-2 hisobida magʻlub etdi. U, shuningdek, Uimbldonning koʻp marotaba chempioni Uilyam Renshou bilan aralash juftlik turnirida gʻolib chiqdi. 1884-yilda oʻn toʻqqiz yoshli Uotson turnirda magʻlub boʻlmagan Wimbledonda birinchi boʻlib ayollar oʻrtasidagi yakkalik chempionligini qoʻlga kiritdi. Oʻn uchta raqibdan iborat maydonda oq korset va paltolarda oʻynab, u finalda Lilianni 6-8, 6-3, 6-3 hisobida magʻlub etib, unvon va 20 gvineyaga baholangan kumush gul savatiga daʼvogarlik qildi.[3][4]

1885-yil yakkalik bahslarida magʻlub boʻlmagan va faqat bir setda magʻlub boʻlgan Uotson uchun katta muvaffaqiyat yili boʻldi.[1] U 1885-yilgi Uimbldon chempionatidagi muvaffaqiyatini takrorladi. Atigi 10 ta arizadan iborat maydonda u chorak va yarim finalda osongina gʻalaba qozondi va finalda Blansh Binglini 6:1, 7:5 hisobida magʻlub etdi.[5] U 1885-yilgi Irlandiya chempionatida Luiza Martinga qarshi oʻz unvonini muvaffaqiyatli himoya qildi. Ikki set uchun ular orasidan tanlash uchun kam narsa bor edi, lekin hal qiluvchi bahsda Uotson raqibini 6-2, 4-6, 6-3 hisobida gʻalaba qozondi.[1] 1886-yilda, ayollar uchun Challenge Round joriy etilgan yili, Bingli turnir jadvalini oʻzgartirib, finalda Uotsonni 6-3, 6-3 hisobida magʻlub etib, chempionlikni qoʻlga kiritdi.[6]

1887 va 1888-yillarda Uotson bilagi choʻzilganidan nogiron boʻlib, vaqt oʻtishi bilan bunday alomatlar kuchayib bordi.[7] Uning soʻnggi musobaqasi 1889-yil iyun oyida Edgbaston turnirida boʻlib oʻtdi. U uchta musobaqada qatnashdi (juftlik, aralash juftlik va nogironlik) va barchasida gʻalaba qozondi. Jersida taʼtil paytida u qirgʻoqqa suzib ketdi va deyarli choʻkib ketdi. U qiyinchilik bilan qutqarildi va keyinchalik kasallikdan aziyat chekdi va undan butunlay tuzalish uchun bir necha yil kerak boʻldi.[8]

Maud Uotson Birinchi jahon urushi paytida hamshira boʻlib ishlagan, buning uchun u Britaniya imperiyasi ordeni aʼzosi boʻlgan.[9][10]

Turmushga chiqmagan Uotson 1946-yil 5-iyunda 81 yoshida Charmutdagi Hammonds Mead Houseda vafot etdi.[10][11]

Katta dubulgʻa finallari tahrir

Yakka bahs (2 unvon, 1 ikkinchi oʻrin) tahrir

Natija Yil Chempionat Yuzaki Raqib Hisob
1884-yil Wimbledon Oʻt Andoza:Country data UKGBI Lillian Watson 6-8, 6-3, 6-3
Gʻalaba 1885-yil Wimbledon Oʻt Andoza:Country data UKGBI Blanche Bingley 6-1, 7-5
Magʻlubiyat 1886-yil Wimbledon Oʻt Andoza:Country data UKGBI Blanche Bingley 3-6, 3-6

Manbalar tahrir

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Little, Alan. Maud Watson : The First Wimbledon Lady Champion. London: The Kenneth Ritchie Wimbledon Library, The Wimbledon Lawn Tennis Museum, 1983. ISBN 978-0906741115. 
  2. ↑ Gillmeister, Heiner. Tennis : A Cultural History, 2nd, Sheffield: Equinox, 2017 — 243 bet. ISBN 978-1781795217. 
  3. ↑ Barrett, John. Wimbledon : The Official History of the Championships. London: CollinsWillow, 2001 — 28–30 bet. ISBN 0007117078. 
  4. ↑ Little, Alan. Wimbledon Ladies : A Centenary Record 1884–1984 : The Single Champions. London: Wimbledon Lawn Tennis Museum, 1984 — 7, 8 bet. ISBN 0906741130. 
  5. ↑ Barrett, John. Wimbledon : The Official History of the Championships. London: CollinsWillow, 2001 — 247 bet. ISBN 0007117078. 
  6. ↑ Collins, Bud. The Bud Collins History of Tennis, 2nd, [New York]: New Chapter Press, 2010 — 425 bet. ISBN 978-0942257700. 
  7. ↑ Little (1983), pp. 11-13
  8. ↑ Little (1983), p. 14
  9. ↑ Collins (2010), p. 712
  10. ↑ 10,0 10,1 Little (1983), p. 15
  11. ↑ Collins (2010), p. 10
  • ↑ ↑ 1 2 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Maud_Watson&oldid=3599564" dan olindi