Oratoriya (lot. oratorium — ibodatxona) — yakkaxon xonandalar, xor va orkestr uchun yaratilgan,odatda, dramatik syujetga asoslangan yirik musiqa asari. 16—17-asrlarda Italiyada diniy musika janri sifatida yuzaga kelgan. Opera va kantata bilan deyarlik bir davr (16—17-asrlar)da Italiyada shakllangan. Lekin kantatadan yirikligi, muayyan syujetga asoslanganligi, operadan esa dramatik rivoj urniga bayon xususiyatlari yetakchiligi bilan ajralib turadi. O.ning keng kulamli mumtoz namunalarini G. Gendel yaratgan. U uz O.larida, asosan, Injil mavzulariga tayanib, xalq va uning qahramonlarini madh etgan. O. Yevropa kompozitorlari (I. S. Bax, Y. Gaydn, G. Berlioz, F. List, R. Shuman, A. Onegger, P. Dessau, K. Pende-retskiy, Yu. Shaporin, A. Shnitke va boshqalar) ijodidan keng oʻrin olgan. Markaziy Osiyo mamlakatlarida Q. Moddobosanov (Qirgʻiziston), G. Jubanova (Qozogʻiston) va boshqalarning O.lari mashhur. Oʻzbekistonda I. Akbarovning "Toshkentnoma" va "Nakshbandiya, F. Yanov-Yanovskiyning "Chili", M. Bafoyevning "Buxoronoma", "Hajnoma" kabi O.lari tanilgan.

Toʻxtasin Gʻafurbekov.[1]

Manbalar tahrir

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil