Upanishadlar [sanskritcha ustozning yonida (haqiqatni bilish uchun) oʻtirmoq] — hind diniyfalsafiy risolasi; proza va sheʼr bilan yozilgan, veda adabiyotining yakunlovchi kdemi, xotimasi (qarang Vedalar). taxminan mil. av. 7—3-asrlarda paydo boʻlgan. Uning markazida veda dinshjnt falsafiy masalalari, odamning oʻzini oʻzi va atrofidagi olamni bilishi yotadi. U.ning asosiy gʻoyasi Brahma va Atman (subʼyekt, alohida shaxs)ning birligi toʻgʻrisidagi taʼlimotda ifodalanadi. U.ga 2 va 8—9-asrlarda yozilgan izohlar vedantalarta asos boʻlgan. U. keyingi asrlarda shakllangan barcha xind falsafiy tizimlari va maktablariga hamda ularning vakillari dunyoqarashiga taʼsir qilgan.