Vikipediya

Nur (Islam)

Nur (arabcha: النور) islom kontekstida „tunning sovuq nuri“ yoki „issiqsiz yorugʻlik“, yaʼni oy nuriga ishora qiluvchi atamadir . Bu yorugʻlik „Xudoning hidoyati“ va „bilim“ timsoli sifatida ishlatiladi, Nardan farqli oʻlaroq rahm-shafqat ramzi boʻlib, u kunlik quyosh „issiq nuri“, yaʼni olovga ishora qiladi.Qur’onda Alloh „osmonlar va yerning nuri“ (Nur oyati) deb aytilgan. Qur’onning koʻplab mumtoz tafsirchilari buni tom maʼnoda emas, balki dunyoni tushuncha bilan yoritib turgan Xudo bilan solishtirishadi.  Nur Muhammad (Muhammadning mohiyati) hamma narsaning kvintessensiyasi degan tushunchaga vakillik qiluvchi birinchi va eng asosiysi Sayyid Abdulqodir Giloniy boʻlib, bu fikrni oʻzining „Sirr ul Asror“ kitobida bayon qilgan[1]. Bu tushuncha keyinchalik uning shogirdlari tomonidan vaʼz qilingan. Sayyid Abdulqodir Gʻiloniyning shogirdlaridan biri andalusiyalik olim Abu Bakr ibn al-Arabiy boʻlib, u nurni eng chuquridan tortib, eng oddiygacha tushunish darajalariga ajratgan.  Shialar nur, ichki ezoterik tushuncha maʼnosida, imomlar orqali meros boʻlib, oʻz navbatida uni xalqqa yetkazadi, deb hisoblashadi. 

Qur’on tahrir

Nur soʻzi ibroniycha Ohr soʻzi bilan bir ildizdan kelib chiqqan boʻlib, boshida yaratilgan Ibtido kitobida tasvirlangan asosiy nurdir[2]. Oromiy tilida " nur " atamasi olov maʼnosini bildiradi[3]. Oromiy tilida bu atamani olov maʼnosiga oʻzgartirib, sham yoqish bilan bogʻliq boʻlsa, arab tilida nur yorug ' boʻldi degan maʼnoda qoʻllaniladi.[4] Nur soʻzi yoki uning hosilalari Qur’onda qirq toʻqqiz marta uchraydi. U Xudoga, Muhammadga, Qur’onga, Kitobga, Tavrotga, Oyga va sodiq erkaklar va ayollarga nisbatan qoʻllaniladi. Al-nur ko‘pincha zulmatdan nurga, jaholatdan iymonga harakatni ifodalovchi maʼnoda zulumat (zulmat) bilan birga qo‘llaniladi[5]. Nur soʻzi ham sakkizta asosiy murojaat maʼnosida qoʻllaniladi[5]:

  1. Islom dini
  2. Imon
  3. Tavrot va Injillardagi Xudoning amrlari va axloqiy qonunlari
  4. Kun nuri
  5. Qiyomat kuni Alloh taolo moʻminlarga beradigan hidoyat nuri
  6. Qur’onning amr va koʻrsatmalari
  7. Adolat
  8. Oyning nuri

Klassik sharhlar tahrir

At-Tabariy (839-923) " Jomi al-bayon " asarida „yorugʻlik“ oʻrniga „yoʻlboshchi“ soʻzini qoʻyish eng toʻgʻri talqindir, „Alloh osmonlaru yerning hidoyatchisidir“, deydi. Boshqa talqinlar esa Xudoni yorug‘likning o‘zidan ko‘ra yorug‘lik manbaiga aylantiradi, chunki "Xudo osmonlaru yerni yoritadi.[6] Fors olimi Az-Zamaxshariy (tax. 1074 –1144) „Alloh nurdir“ iborasi „Zayd saxovatli va muruvvatli“ deganga o‘xshaydi, deydi. Bu Zaydning saxiylik va fayzlilik xossalari ekanligini anglatmaydi, balki u bu fazilatlarga egadir. Az-Zamaxshariy Allohning birligiga zid bo‘ladigan kuch yoki ilm yoki nur kabi Allohdan ajralgan sifatlar ehtimolini rad etgan. [6] „Alloh osmonlaru yerning nuridir“ degan maʼnoni shunday talqin qilgan:

Al-Gʻazzoliy (tax. 1058–1111) yorug‘likning har xil turlarini qanday taʼriflash kerakligi, „Xudo osmonlar va yerning nuridir“ iborasini qanday izohlash kerakligi haqida risola yozgan. Uning fikricha, „nur“ uch xil maʼnoga ega boʻlishi mumkin. Birinchisi, oddiy qoʻllanish, „oʻzida koʻrish mumkin boʻlgan va quyosh kabi boshqa narsalarni koʻrish mumkin boʻlgan narsaning ifodasi“. Arab tilida „nur“ soʻzi idrok amalga oshiriladigan koʻzga ham tegishli boʻlishi mumkin va bu yanada mosroq talqin boʻlishi mumkin.[6] Aqlning „koʻzi“ idrokning yanada mukammal organi boʻlib, „yorugʻlik“ bu organga tegishli boʻlishi mumkin. Shu maʼnoda „nur“ deganda Muhammad alayhissalomga, ozroq darajada boshqa payg‘ambarlar va din ulamolariga ham tegishli bo‘lishi mumkin. Uchinchi talqin shuki, „nur“ birinchi nur (an-nur al-avval) va haqiqiy nur (an-nur al-haqq)dir, chunki u oʻzining yorqinligini boshqa manbadan olmaydigan yagona nurdir. Xudo nur, yagona nur, umumbashariy nurdir va u hamma joyda mavjud boʻlsa-da, sof nur boʻlgani uchun odamlardan yashiringan. „Nur“ atamasini boshqa har qanday maqsadda ishlatish — bu metafora[6].

Qur’onning yana bir oyatida „Yer Robbining nuri bilan porlaydi“, deyiladi (39:69). Asosiy tafsirchilar bu bayonotni tom maʼnoda qabul qilishadi. VIII-X asrlardagi ratsionalist moʻʼtazila ilohiyot maktabi tafsirchilari bu parchadagi nur so‘zini oddiy „nur“ maʼnosida emas, balki „haqiqat, Qur’on va dalil“ maʼnosida talqin qilganlar[7]. Shia tafsirchilari buni „Imom al-Mahdiy davrida qalblar yurti Rabbiyning adolat va haqiqat nuri bilan porlaydi“ degan maʼnoda qabul qiladilar. Tasavvuf tafsirchilari bu oʻrinda „nur“ni „adolat“ maʼnosida qabul qiladilar yoki „Alloh yer yuzida porlash uchun maxsus nur yaratadi“ degan maʼnoni oladilar[7].

Nizoriy Ismoiliy eʼtiqodi tahrir

Nizoriy ismoiliylar tariqatining tarafdorlari, ilohiy hidoyat ismoiliylarga Muhammad avlodlari orqali etib borishda davom etishiga ishonishadi. Imomlar ismoiliylarga botiniy, ezoterik tushunchani yetkazish funksiyasiga ega. Nadiya Eboo Jamolning soʻzlariga koʻra, imomlar "uning maʼnaviy ilmining (' ilm) merosxoʻrlari, Xudoning nuri (nur) va Uning yerdagi tirik hujjati (hujja) tashuvchilari "[8].

Beshinchi shia imomi Muhammad al- Boqirga koʻra, imomlar Qur’onda zikr qilingan va Allohning nuri (nur Alloh) boʻlgan muhaddaslardir[9]. Undan Qur’oni karimning 64:8-oyatidagi „Va Allohga, Uning Rasuliga va Biz tushirgan nurga iymon keltiringlar“ degan oyatni sharhlash soʻralgan. Janob Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning imomlari yeru osmondagi Allohning nuri, deb javob berdi. Avloddan-avlodga o‘tib kelayotgan bu maʼnaviy nur Muhammadning Ali va uning avlodlariga yetkazgan boqiy bilimlarni ifodalaydi[9].

Ikki tushuncha borga oʻxshaydi. Nur-muhammad nasl-nasab orqali oʻtadi, nur- Alloh esa oldingi egasi vafot etganida meros boʻlib qoladi. Imom tugʻilganda nur- muhammadga ega boʻladi, lekin u nur Allohni qabul qilmaguncha sukut saqlaydi[9]. Nur muhammad vorislik timsoli va Odam alayhissalomni Muhammadga, Muhammadni imomlarga bog‘lovchi moddadir. Nur Alloh ilhom va bashorat timsoli boʻlib, imomlar uni paygʻambarlar va Alloh tanlagan barcha insonlar bilan baham koʻradilar[9].

Soʻfiylik eʼtiqodi tahrir

Soʻfiylar nazarida nur Alloh taoloning birinchi maxluqi boʻlib, undan boshqa barcha narsa va mavjudotlar asta-sekin yaratilgan[10]. Andalusiyalik olim Abu Bakr ibn al-Arabiy (1076-1148) Muhammadning yaratilishdan oldin ham borligi haqidagi tushunchani ishlab chiqdi. Bu An-Nur al-Muhammadiyning taʼlimoti yoki Muhammad nuridir. Nur yaratilishdan oldin mavjud edi va hamma narsa undan yaratilgan. Dunyo Odam alayhissalomda, paygʻambarlarda va Aqtobda mujassam boʻlgan nurning bir koʻrinishidir[11]. Ibn al-Arabiy shunday yozgan edi: „Yaratilish Nur Muhammaddan boshlangan. Rabbiy o‘z qalbidan nur keltirdi.“[12] Fors shoiri va so‘fiy nazariyotchisi Fariduddin Attor (tax. 1145–1221) yozgan edi: „Ruhning kelib chiqishi mutlaq nurdir, boshqa hech narsa emas. Demak, u Muhammadning nuri edi, boshqa hech narsa emas“[12].

Soʻfiylar nazarida yorugʻlik bizning botinimiz haqida bilganimizni, zulmat esa biz bilmagan narsalarni ifodalaydi[2]. Ibn Arabiy nurning uch turini ajratgan: mutlaq voqelikni eng yuksak jihati bilan ochib beruvchi Nur al-anvor (Nurlar nuri), anvar al-maoni (aql nuri) va anvor al -anvor. tabi'â (tabiat nuri)[13].Fors faylasufi Shahobiddin Suhravardiy (1155-91) shunday deb yozgan edi: „Allohning zoti asl bunyodkor Nurdir, borliqni doimo yoritib turadi. U doimo koinotni namoyon qiladi va uni energiya bilan taʼminlaydi. Allohning Zot nuri butun koinotni moʻl-koʻl goʻzallik va mukammallik bilan taratadi. Bu jarayon bilan nurlanish najotdan boshqa narsani anglatmaydi“[2].

Muhammad ibn Mustafa Xodimiy (tax. 1702–1763) yozadi: "Maʼnaviy qalbni dunyoviy fikrlardan asrash, komil so‘fiy ustozining ruhiy qalbidan maʼnaviy qalbning foydasi (" Fayd „ (nur [nur]) olishi) bilan amalga oshishi mumkin. Ruhiy yorugʻlik (Fayd) sevgi yoʻli bilan bir ruhiy qalbdan boshqasiga oqib oʻtadi. Komil maʼnaviy yo‘lboshchining o‘limi yoki uning olis yurtda bo‘lishi maʼnaviy yorug‘lik (Fayd) oqimini to‘xtata olmaydi“[14]. Inoyatxon (1882-1927) fikricha, ruh quyosh nuriga o‘xshaydi. Jismoniy tanaga ega boʻlmagan farishtalar ilohiy Quyoshdan, Xudoning Ruhidan keladigan nurdan yoki nurdan yaratilgan. Barcha ruhlar Nurdan yaratilgan yoki oʻsha mohiyatning bir qismini oʻz ichiga oladi, bu esa butun namoyon boʻlishning mohiyatidir[15].

Oʻrta asr Bengal davri tahrir

Xans Xarderning yozishicha, oʻrta asrlar Bengal soʻfiy kosmologiyasida nur-muhammad timsolidir. Hazrat yaratgan nur, oʻz navbatida, uning tanasining turli qismlarida paydo boʻlgan ter tomchilaridan (gʻarma, gʻom) dunyoni vujudga keltirgan[10]. Uning aytishicha, bu tushuncha Maizbhandari yozuvlarida keng tarqalgan boʻlib, koʻpincha avliyolarni yoki ularning shahvoniy fazilatlarini tasvirlash uchun ishlatiladi[10]. Gholan Morshed nurni Muhammad bilan birlashtirgan maqola yozgan[10]. U oʻzining "Islomiy prabandha sambhar " asarida nur -i muhammadiy butun mavjudotning harakatlantiruvchi kuchi ekanligini va uni Muhammaddan alohida koʻrib chiqmaslik kerakligini yozgan[10].

Lutfunnisa Husayniy " Taohid " risolasini yozgan boʻlib, uning bir qismi nur-i Muhammadiy paydo boʻlganidan to Muhammad tugʻilgan davrgacha boʻlgan dunyoning yaratilishi haqida soʻz yuritadi. Nur-i Muhammadiy toʻrt qismga boʻlingan, deb yozadi. Birinchi uchtasidan qalam, taqdirlar kitobi va taxt paydo boʻldi. Toʻrtinchi qism toʻrtga boʻlingan. Birinchi uchtadan taxtni, taxtni oʻtiradigan farishtalar va boshqa barcha farishtalar paydo boʻldi.[10] Oxirgi qism osmon, yer, jannat va do‘zaxni, so‘ngra mo‘minlarning ko‘z nurini, qalblarini nurini, tavhid va kalima nurini bergan bir qismini yaratdi[10].

Lutfunnisa Husayniy " Tafsir-i ruh al-kitob " nomli Qur’on tafsiriga ishora qilib, yana bir maʼlumot beradi. Bu talqinda Odam alayhissalomning orqa tomonida saqlanayotgan nurini yaratishda ham nur-i muhammadiy ishlatilgan. Farishtalar nurni koʻrish uchun Odam Atoning orqasida toʻplanishdi. Odam Ato Rabbiydan uning peshonasiga nur qoʻyishini soʻradi va farishtalar ularni koʻradigan joyga kelishdi. Odam Ato yorugʻlikni oʻzi koʻrishni xohladi va Rabbiy uni koʻrsatkich barmogʻiga oʻtkazdi. Odam alayhissalom yerga tushgach, uning orqasiga yana nurlar kirdi va nur Odam alayhissalomdan turli erkaklarning orqa va ayollarning bachadonlari orqali Muhammadning ota-onasiga oʻtdi[10].

Said Nursiy Turkiyada 1930-1940-yillardagi sekulyarizatsiya dasturi qoʻzgʻolonni bostirgandan keyin sabr va maʼnaviy chekinishni taʼkidlab, Nur harakatiga asos soldi[16]. Nur harakati va umuman soʻfiylik tariqatlari tarafdorlari, agar odamlar qutqarilsa, jamiyatdagi oʻzgarishlarga yoʻl ochiladi, deb hisoblashadi. Gʻazab va uyat kabi salbiy his-tuygʻularni ichki safarbarlik orqali nazorat qilish kerak[16]. Said Nursiyning matnga asoslangan Nurchi harakati soʻfiylik tariqatlaridan kelib chiqqan. Nurchilar yetakchisi Mehmet Qirkinjining soʻzlariga koʻra, „Islom quyoshi 1925-yilda botdi va 1950-yilda Said asarlari bilan tong otdi, ular kamalizm zulmatini nuri [nur] bilan yoritdi“[16].

Yana qarang tahrir

  • Yaqin
  • Baqaa
  • Beshta chiroq — shunga oʻxshash tushuncha
  • Nur dunyosi — Mandaean Xudosi va farishtalar yashaydigan dunyo

Manbalar tahrir

  1. ↑ Sayyid Abdul Qadir Gilani in Sirr ul Asrar, discourse 1
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Douglas-Klotz 2005.
  3. ↑ „Strong's Hebrew: 5135. נוּר (Nur) -- a fire“.
  4. ↑ Gzella, Holger. Theological Dictionary of the Old Testament, Volume XVI, 30 November 2018. ISBN 9781467451307. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Fatani 2006.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Sands 2006.
  7. ↑ 7,0 7,1 Abdul-Raof 2012.
  8. ↑ Alibhai 2002.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Lalani 2000.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 Harder 2011.
  11. ↑ Trimingham 1998.
  12. ↑ 12,0 12,1 Dehlvi 2012.
  13. ↑ Yahya 1991.
  14. ↑ Khādimī 2005.
  15. ↑ Khan 2013.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Yavuz 2003. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Nur_(Islam)&oldid=3589659" dan olindi