Vikipediya

Pax Mongolica

Pax Mongolica (lotincha „moʻgʻul tinchligi“), baʼzi hollarda Pax Tatarica[1] („ tatar tinchligi“) nomi bilan mashhur boʻlib, moʻgʻullar istilolarining barqarorlashtiruvchi taʼsirini tavsiflovchi Pax Romana iborasidan keyin modellashtirilgan tarixnavislik atamasi. Ushbu atama imperiyaning XIII-XIV asrlarda moʻgʻullar bosib olgan keng Yevroosiyo hududi aholisining ijtimoiy, madaniy va iqtisodiy hayotiga oid voqealarni ifodalaydi. Ushbu atama birlashgan maʼmuriyat yaratishga yordam bergan qulay aloqa va savdoni hamda moʻgʻullarning keng koʻlamli istilolaridan keyin oʻrnatilgan nisbiy tinchlik davrini tasvirlash uchun ishlatiladi.

Pax Mongolica davrida Marko Poloning Sharqqa sayohati tasvirlangan Kataloniya Atlasining yaqindan koʻrinishi.

Chingizxon (hukmronligi 1206-1227) va avlodlarining Janubi-Sharqiy Osiyodan Sharqiy Yevropagacha boʻlgan istilolari Sharq dunyosini Gʻarb dunyosi bilan bogʻladi. Osiyo va Yevropa boʻylab savdo markazlarini bogʻlovchi Ipak yoʻli yagona Moʻgʻullar imperiyasi tasarrufiga oʻtdi. Odatda, „boshida oltin boʻlagi koʻtargan qiz butun dunyo boʻylab xavfsiz kezib yurishi mumkin“, deyilgan[2][3]. Moʻgʻul imperiyasining siyosiy jihatdan toʻrt xonlikka (Yuan sulolasi, Oltin Oʻrda, Chigʻatoy xonligi va Ilxonlikka) boʻlinib ketganiga qaramay, qariyb bir asr davom etgan istilo va fuqarolar urushidan soʻng XIV asr boshlarida nisbatan barqarorlik hukm surdi. Pax Mongoliyaning tugashi xonliklarning parchalanishi va XIV asr oʻrtalarida Osiyodan dunyoning koʻp qismiga savdo yoʻllari boʻylab tarqalgan „Qora oʻlim“ning avj olishi bilan belgilandi.

Bu davr gʻarb sanʼatiga moʻgʻul taʼsiri Fags-pa yozuvida namoyon boʻldi.

Moʻgʻullar ekspansiyasi tahrir

 
Moʻgʻullar imperiyasining hududiy kengayishi

Pax Mongolica XIII asr boshlarida Chingizxon davridan boshlab Moʻgʻul imperiyasi istilolaridan keyin sodir boʻldi. Chingizxon mintaqadagi turli qabilalarni zabt etish jarayonida moʻgʻul qabilalari jamiyatining tuzilishida inqilob qildi[4]. Har bir yangi gʻalabadan soʻng, tobora koʻproq odamlar Chingizxon hukmronligi ostiga oʻtdi va shu tariqa qabilalarning ijtimoiy muvozanatini diversifikatsiya qildi. 1203-yilda Chingizxon oʻz qoʻshinini kuchaytirish maqsadida qoʻshin tuzilmasini qayta tashkil etuvchi islohot oʻtkazishni buyurdi. Shu bilan birga ilgari jamiyat va harbiy qismlarni parchalab tashlagan anʼanaviy urugʻ-qarindosh boʻlinmalarini yoʻq qildi. U oʻz qoʻshinini arbanlarga (oʻn kishilik millatlararo guruhlar) boʻldi va arban aʼzolari etnik kelib chiqishidan qatʼi nazar, bir-biriga sodiq boʻlishlari buyurildi[5]. oʻnta arban zuun yoki kompaniya deb nomlandi; oʻn zuun bir myangan, yoki batalyon boʻldi; va oʻn myangan tumen yoki 10 000 kishilik qoʻshinni tashkil qildi. Chingizxonning kuchli qoʻshinini oʻnlik tizimi bilan tashkil etish Oʻrta Osiyo hududidagi koʻp qabilalarni tinch yoki kuch bilan bosib olishda juda samarali boʻlar edi, balki butun moʻgʻul jamiyatini mustahkamladi[6]. 1206-yilga kelganda Chingizxonning harbiy ekspansiyasi Moʻgʻuliston qabilalarini birlashtirdi va oʻsha yili u Moʻgʻuliston rahbari sifatida saylanib, eʼtirof etildi.

 
Chjiyuan davrining III yiliga oid yozuvli bronza toʻp (1332). Yuan sulolasi (1206-1368). Yunju ibodatxonasidan topilgan, Fangshan, Pekin, 1935-yil.

Yangi moʻgʻul imperiyasi tezda koʻplab hududlarni qoʻshib olishga harakat qildi. Dastlabki moʻgʻul istilolari gʻarbiy Syaga qarshi yurishlar edi. 1209-yilda moʻgʻullar Gʻarbiy Syani bosib oldilar. 1213-1214-yillar oraligʻida moʻgʻullar Szin imperiyasini bosib oldilar va 1214-yilga kelib moʻgʻullar Xuanxe daryosining shimolidagi yerlarning katta qismini egalladilar. 1221-yilda moʻgʻul sarkardalari Jebe va Subutoy Kaspiy dengizi boʻylab va Kiev Rusiga harbiy ekspeditsiya boshladilar; Chingizxon Hind jangida turkiy Jaloliddin Manguberdi ustidan gʻalaba qozondi; oʻsha yili Xorazmshohlar davlati ham magʻlubiyatga uchradi. 1235-yilda moʻgʻullar Koreyani muvaffaqiyatli bosib oldilar. Ikki yil oʻtgach, 1237-yilda Botu Xon va Subutoy Rossiyani istilo qilishni boshladilar. Ular 1241-yilda Polsha va Vengriyani bosib oldilar. 1252-yilda moʻgʻullar Song Xitoyiga bostirib kirishdi; 1276-yilda poytaxt Xanchjouni egallab oladilar. 1258-yilda Xulokuxon Bagʻdodni egalladi.

Har bir yangi gʻalaba moʻgʻullarga oʻz jamiyatiga yangi odamlarni, ayniqsa muhandislar va ishchilarni jalb qilish imkoniyatini berdi. Har bir yangi istilo natijasida, shuningdek, yangi savdo yoʻllari, soliq va oʻlponlarni nazorat qilish imkoniyati qoʻlga kiritildi. Shunday qilib, hududiy kengayish natijasida Moʻgʻul xalqi nafaqat imperiyaga aylandi, balki texnologik va iqtisodiy jihatdan ham rivojlandi[6].

Savdo aloqalari tahrir

 
Yuan sulolasi banknotasi bosma yogʻoch plitasi. 1287-yil.

oʻz qudratining eng yuqori choʻqqisida Moʻgʻul imperiyasi sharqda Pusandan gʻarbda Budapeshtgacha, shimolda Litvadan janubda Vyetnamgacha hududlarda hukmronlik qildi. Bu qitʼaning nihoyatda katta qismi bir siyosiy hokimiyat ostida birlashganligini anglatardi. Natijada, savdogarlar foydalanadigan savdo yoʻllari sayohat uchun xavfsiz boʻlib qoldi. Bu esa sharqda Xitoydan gʻarbda Britaniyagacha boʻlgan savdoning umumiy oʻsishi va kengayishiga olib keldi[7]. Shunday qilib, Pax Mongolica XIII-XIV asrlarda Yevrosiyodagi koʻplab sivilizatsiyalarga katta taʼsir koʻrsatdi.

Moʻgʻullar davrida eski dunyo, xususan Yevroosiyo boʻylab yangi texnologiyalar va tovarlar almashildi. Tomas T. Allsen moʻgʻullar davrida koʻplab kadrlar almashinuvi sodir boʻlganligini taʼkidladi[8]. Iqtisodiyot (ayniqsa, savdo va davlat moliyasi), harbiy, tibbiyot, qishloq xoʻjaligi, astronomiya, matbaa, geografiya va tarixshunoslikda koʻplab muhim oʻzgarishlar yuz berdi. Ushbu oʻzgarishlar faqat Yevroosiyo bilan cheklanib qolmasdan, Shimoliy Afrikani ham qamrab oldi.

Jahon savdo tizimi: Ipak yoʻli tahrir

 
Ipak yoʻli Sharq va Gʻarbni bogʻlovchi savdo yoʻllari tizimi edi
 
XIII asrning jahon savdo tizimi

Moʻgʻullar iqtidorga kelishidan oldin Eski dunyo savdo tizimi bir qator alohida davlat tuzilmalaridan iborat edi[9]. Yangi moʻgʻul imperiyasi bir vaqtlar yakkalanib qolgan sivilizatsiyalarni yangi kontinental tizimga birlashtirdi va Ipak yoʻlini asosiy transport yoʻli sifatida qayta tikladi. Yevrosiyoning moʻgʻullar qoʻl ostida birlashishi butun savdo tarmogʻida oʻlpon yigʻuvchilar sonini sezilarli darajada kamaytirdi va sayohatlarda xavfsizlikni taʼminladi[10]. Pax Mongolica davrida, Marko Polo kabi yevropalik savdogarlar Yevropadan Xitoyga Anadoʻlini Xitoy bilan bogʻlaydigan yaxshi taʼmirlangan yoʻllardan yoʻl oldilar.

Ipak yoʻlida Xitoy ipaklari; qalampir, zanjabil, dolchin va muskat yongʻogʻi ortilgan karvonlar Molukka orollaridan transkontinental savdo yoʻllari orqali gʻarbga kelgan. Sharqiy parhez usullari yevropaliklarga ham tanishtirildi[11]. Yevropada hind muslinlari, paxtalari, marvaridlari va qimmatbaho toshlari, shuningdek, Erondan qurol-yarogʻ, gilam va charm buyumlar sotilgan[11]. Xitoydan Yevropaga porox ham olib kirilgan. Yevropaliklar kumush, nozik mato, otlar, zigʻir va boshqa tovarlarni yaqin va uzoq Sharqqa joʻnatdilar[11]. Savdoning kuchayishi tegishli xalqlar va jamiyatlarning yangi tovarlar va bozorlarga taʼsirini oshirishni, shu tariqa savdo tizimida ishtirok etgan har bir millat yoki jamiyatning daromadlarini oshirishini anglatardi. XIII asrda jahon savdo tizimida ishtirok etgan shaharlarning har biri tez sur’atlar bilan oʻsib bordi[12].

Quruqlikdagi savdo yoʻllari bilan bir qatorda dengiz ipak yoʻli tovarlar oqimiga va Pax Mongolica tashkil etilishiga yordam berdi. Ushbu dengiz ipak yoʻli Janubiy Xitoyda qisqa qirgʻoq yoʻllari bilan boshlangan. Texnologiya va navigatsiya rivojlanishi bilan bu marshrutlar Hind okeaniga boradigan ochiq dengiz yoʻliga aylandi. Oxir-oqibat, bu yoʻnalishlar Arab dengizi, Fors koʻrfazi, Qizil dengiz va Sharqiy Afrika dengizini qamrab olgan holda yanada rivojlandi[13].

Moddiy buyumlar bilan bir qatorda odamlar, texnikalar, maʼlumotlar va gʻoyalar Yevrosiyo quruqliklariaro birinchi marta oʻzaro ayirboshlandi[14]. Masalan, Pekin arxiyepiskopi Jon Montecorvinolik Hindiston va Xitoyda Rim-katolik missiyalariga asos solgan va Yangi Ahdni moʻgʻul tiliga tarjima qilgan[14]. Uzoq masofali savdo uzoq Sharqdan Yevropaga biznes yuritishning yangi usullarini olib keldi; Banknotlar, depozit banki va sugʻurta Pax Mongolika davrida Yevropaga kiritilgan[15]. Banknotlar uzoq masofalarga sayohat qilishni sezilarli darajada osonlashtirdi, chunki sayohatchiga metall tangalar ogʻirligi yuklanmaydi[16].

Islomiy matematika, astronomiya va ilm-fan usullari Pax Mongolika davrida Afrika, Sharqiy Osiyo va Yevropaga tarqaldi[17]. Qogʻoz tayyorlash va chop etish usullari Xitoydan Yevropaga oʻtdi. Rudimentar bank tizimlari oʻrnatildi va pul almashinuvi, kredit berish keng tarqalgan boʻlib, bu savdogarlar uchun katta miqdorda boylik olib keldi[18].

Moʻgʻul boshqaruvi tahrir

 
Moʻgʻul jangchisi otda oʻq otishga tayyorlanmoqda.

Moʻgʻulistonning Osiyo qitʼasidagi markaziy geografik oʻrni uning savdo tizimida bunday katta rol oʻynashiga muhim sabab boʻldi[19]. Moʻgʻul qoʻshini osonlik bilan imperiyaning koʻp qismida kuchli hukmronlik oʻrnatishga muvaffaq boʻldi[16]. Harbiylar taʼminot tizimlari va savdo yoʻllari muammosiz ishlashini taʼminladi; Savdo yoʻllari boʻylab bu yoʻllardagi sayohatchilarni himoya qilish uchun doimiy garnizonlar tashkil etildi[16]. Savdogarlar va savdo-sotiqning imperiya boʻylab uzluksiz harakatlanishini taʼminlash uchun moʻgʻullar hukmronligidan oldin keng tarqalgan mahalliy murakkab soliq va tovlamachilik tizimlari bekor qilindi[16]. oʻlchov va ogʻirliklar tizimi ham standartlashtirildi.[16] Moʻgʻullar savdo yoʻllaridagi sayohat mashaqqatini kamaytirish uchun yoz oylarida savdogarlar va sayohatchilar qiynalmasligi maqsadida yoʻllar boʻylab daraxt ekishdi; daraxtlar oʻsishi mumkin boʻlmagan yoʻllarni tosh ustunlar yordamida belgilab chiqishdi[16].

Moʻgʻullar imperiya orqali savdo-sotiq oqimini taʼminlash uchun boshqa xalqlar va jamiyatlar bilan ittifoq tuzishga intildilar[16]. Moʻgʻul qoʻshini, shuningdek, unchalik muhim boʻlmagan yoki borish qiyin boʻlgan yoʻllardagi shaharlarni vayron qilish orqali qitʼa boʻylab savdo oqimini qayta shakllantirib, tartibga soldi[20]. Moʻgʻul qoʻshinlari asosan otliqlardan tashkil topgan edi. Bu harbiylarga katta masofalarda tez va oson harakat qilish imkonini berdi[21].

Moʻgʻullar moʻgʻul-ortoʻq sherikliklarida investitsiyalar va qarzlar boʻyicha javobgarlik tushunchalarini ishlab chiqdilar, Moʻgʻullar imperiyasining savdo integratsiyasini osonlashtirish uchun savdo va sarmoyani ragʻbatlantirishdi. Moʻgʻullar davrida moʻgʻul- ortoʻq sherikligining shartnomaviy xususiyatlari qirod va commenda kelishuvlariga juda oʻxshardi. Biroq moʻgʻul sarmoyadorlari sherikchilik investitsiyalari uchun metall tangalar, qogʻoz pullar, oltin va kumush quyma, savdo tovarlaridan foydalanganlar va savdo faoliyatida birinchi navbatda pul krediti va pul mablagʻlarini moliyalashtirganlar[22]. Bundan tashqari, moʻgʻul elita qatlamlari Markaziy va Gʻarbiy Osiyo hamda Yevropa savdogarlari, jumladan, Marko Polo oilasi bilan savdo sheriklik aloqalarini yoʻlga qoʻygan[23].

Yaso („Buyuk qonun“) nomi bilan mashhur boʻlgan moʻgʻul qonunlari toʻplami Moʻgʻul imperiyasi jamiyatining koʻp sohalarida, ayniqsa, savdo-sotiqqa oid sohalarda qatʼiy qoidalar va jazolar belgilagan. Yaso qabilaviy nizolar va urushlarning anʼanaviy sabablarini bostirishga yordam berdi. Shu orqali tinch savdo va sayohat muhitini taʼminladi[24]. Oʻgʻrilik va hayvonlarning oʻgʻrilanishi taqiqlangan edi. Chingizxon boshchiligidagi Moʻgʻul imperiyasi hatto yoʻqolgan va topilgan buyumlarning katta tizimini yaratdi[25]. Qattiq jazolar, shu jumladan oʻgʻirlangan tovarlarning asl qiymatidan toʻqqiz baravar koʻp jarima undirish moʻgʻul yoʻllarida oʻgʻirlikning oldini olishga yordam berdi[26]. Yaso shuningdek, buddistlar, musulmonlar, nasroniylar va boshqalarga butun imperiya boʻylab erkin sayohat qilishlarini taʼminlab, toʻliq diniy erkinlik haqida qaror qabul qildi; din peshvolari, shuningdek, shifokorlar, huquqshunoslar, tadbirkorlar, oʻqituvchilar va olimlar soliqdan ozod qilingan[25]. Yaso moslashuvchanlikni taʼminladi va u odatda imperiyaning chekka hududlaridagi huquqiy tizimlarni moslashtirdi, oʻzlashtirdi yoki yangidan qurdi. Shu bilan turli jamiyatlar uchun ochiqlik darajasini saqlab qolib, tinchlik va barqarorlikni taʼminladi[27][28].

Moʻgʻul qonunchiligini taʼminlash uchun huquqiy boshqaruv ierarxiyasi ishlab chiqilgan. Bunga markaziy hukumatning „chug-shu-sheng“ deb nomlangan Kotibiyat Kengashi boshchilik qildi. U „xsing-sheng“ (xingsheng) deb nomlanuvchi 10 ta viloyat hukumatlarini nazorat qildi. Xingsheng keyinchalik huquqiy ishlarni koʻrib chiqadigan kichikroq tumanlarga boʻlingan. Huquq- tartibot idoralari „hsien wei“ (xianwei) nomi bilan tanilgan politsiya komissariga ishonib topshirilgan va u gumondorlarni hibsga olish vakolatiga ega edi. Imperiyani federallashtirishning bu usuli butun qitʼada qonunlarni boshqarishni oson va samarali qildi[29].

Pochta tizimi tahrir

Moʻgʻullar Yom (moʻgʻ.: Өртөө , Örtöö, nazorat punkti) deb nomalnuvchi Uzoq Sharq va Gʻarbni bogʻlagan birinchi aloqa tizimiga asos solishgan. Yom stantsiyalari har 40-48 km yoki otda oʻrtacha bir kunlik yoʻlda tashkil etildi. Bu yomlar 1234-yilda oʻqtoy Xon tomonidan joriy etilib, yangi otlar va yem-xashak bilan taʼminlangan. Uning akalari Chigʻatoyxon va Tulu hamda jiyani Botuxon bu tarmoqni yanada kengaytirdi[19].

Yomni moʻgʻul qoʻshini boshqargan. Yom moʻgʻullar hududi boʻylab Sharqiy Yevropadan Tinch okeanigacha choʻzilgan[30]. Yoʻllar moʻgʻullar tomonidan yaxshi tashkil etilgan, moliyalashtirilgan, taʼminlangan va boshqarilgan[31]. Bu juda murakkab aloqa va sayohat tizimi muhim xabarlarni yuborish, nisbatan qisqa vaqt ichida uzoq masofalarga sayohat qilishni osonlashtirdi. Muloqot va harakatlanish qulayligi natijasida moʻgʻullar oʻzlarining ulkan imperiyasini samarali boshqara oldilar va shu orqali siyosiy-iqtisodiy barqarorlikni taʼminladilar[19].

Inqirozi tahrir

Pax Mongolicaning pasayishi bir qator omillarning natijasi edi: qobiliyatsiz va raqobatdosh rahbarlar, korruptsiya, qoʻzgʻolonlar, tanazzul, sulolaviy kurashlar, qotilliklar, tashqi hujumlar va kasalliklar. Pax Mongolikaning pasayishi Sharq va gʻarb oʻrtasidagi savdoning pasayishiga olib keldi[19].

Moʻgʻullar hukmronligining tanazzulga uchrashi tahrir

 
XV asrga kelib moʻgʻullarning tarqoq davlatlari va domenlari

Moʻgʻullar imperiyasi oʻzining tanazzulga uchrashi davrida juda katta hududlardan iborat edi. Har bir hudud „xonlik“ sifatida belgilandi. Izolyatsiya tufayli  Moʻgʻul dunyosida XIV asrda koʻplab hukmdorlar oʻz xonliklari mustaqilligiga eʼtibor qarata boshladilar.

Diniy murosasizlik Pax Mongolicaʼning pasayishida oʻziga xos omillardan biri edi. Rossiyada moʻgʻullar (Oltin oʻrda nomi bilan tanilgan) turli dinlarga nisbatan murosasizlik tufayli asta-sekin kuch va hududlarini yoʻqotdilar. Rus moʻgʻullari islom dinini qabul qilib, siyosiy sabablarga koʻra Misr mamluklari safiga qoʻshilishdi. Baʼzi hollarda Oltin oʻrda hatto fors moʻgʻullari bilan ham urush olib borgan[19]. Oltin Oʻrdaning sharqiy qismi Oq Oʻrda Ilxonlik va Buyuk Xon bilan doʻstona munosabatlarga ega edi. Yagona markazdan uzoqlashish siyosati savdo tizimining qulashi va moʻgʻul davlatlari oʻrtasidagi raqobat tufayli aloqa juda qiyin boʻlganligi sababli sodir boʻldi. Oxir-oqibat, Fors moʻgʻullarining rahbari Gʻozon 1295-yilda islomni qabul qildi. Bu musulmon Oyrat generali Navroʻzning kuchayishiga hissa qoʻshdi.

Xitoyda Xubilayxonning avlodlari moʻgʻullar „xitoylik“ boʻlib, oʻz kuchlarini zaiflashtirganini daʼvo qilishdi. Bu Yuan imperatorlarining moʻgʻul oʻziga xosligini taʼminlash va Xitoy madaniyatini rad etish uchun oʻz fuqarolaridan ajralib turishiga olib keldi. Bir vaqtlar Xubilay Xon Xitoy madaniyatini va amaliyotining ahamiyatini targʻib qilgan, ammo Yuan imperatorlari davrida bu taqiqlangan. Xitoy madaniyati oʻzgargan sari, murosasizlik koʻpayib bordi. Baʼzi xitoylar moʻgʻullar xitoylik bolalarni oʻldirish va jinsiy marosimlarni oʻtkazishni rejalashtirmoqda deb oʻylashgan. Natijada, koʻplab xitoyliklar moʻgʻullarga nisbatan ksenofobiyaga berilishdi. Bu ksenofobiya Xitoy mahalliy hukmdorlarini moʻgʻullarni Xitoydan quvib chiqarishga va Min sulolasini tuzishiga olib keldi[19][32].

Bubonli vabo tahrir

 
Qora oʻlimning Yevropada tarqalishi; Yevropaga Osiyodan kirib borgan

Moʻgʻul imperiyasidagi tegishli xonliklarning boʻlinishi Pax Mongolicaʼnıng tanazzulga uchrashiga sabab boʻlgan yagona omil emas edi. Pax Mongolicaʼnıng pasayishida bubonik vabo yoki Qora oʻlimning tarqalishi ham halokatli rol oʻynadi. Moʻgʻul imperiyasi bir vaqtlar izolyatsiya qilingan hududlarni bogʻlaganligi Qora oʻlimning tez tarqalishini osonlashtirdi[33]. Tarixchi Uilyam X. Makneyllning qayd etishicha, vabo 1252-yilda Xitoyning janubiy qismi va Birma Himolay etaklarida yashovchi kemiruvchilardan moʻgʻul askarlariga oʻtgan[34]. 1331-yilda vabo Xitoyda qayd etilgan[34] va Sharqiy Osiyodan savdo yoʻllari boʻylab gʻarbga olib borilgan. Savdogarlar va moʻgʻul askarlari Pax Mongolica davrida qitʼa boʻylab juda erkin va tez sayohat qila olganlar. Vabo bilan kasallangan burgalar otlarning yelkasiga, tuyalarning juniga yoki yuklar va egar xaltachalarida joylashib oladigan qora kalamushlar yordamida tarqalar edi[35]. Qora oʻlim Xitoy aholisining uchdan bir qismini va Yevropa aholisining 25-50 foizini oʻldirgani taxmin qilinmoqda[36].

Demografik jihatdan zaiflashgan moʻgʻullar oʻlat boshlanganidan soʻng qoʻzgʻolon koʻtara boshlagan oʻz imperiyasining chekka hududlarida hukmronligini amalga oshira olmadilar[37]. Ushbu qoʻzgʻolonlar tovar ishlab chiqarishni va savdo oqimini buzdi, bu esa Pax Mongolikani tugatdi[38].

Savdoga taʼsiri tahrir

Keyingi 300 yil ichida Xitoy tobora yakkalanib, ichki muammolariga oʻralashib qoldi.  Xitoy chet elliklar, tashqi savdo va xitoy tilidan boshqa tillarni taqiqlagan.  Konfutsiylik va daosizm milliy dinlar sifatida tiklandi va Xitoy madaniy turgʻunlikni boshidan kechirdi[39]. Min sulolasining dastlabki yillarida, Chjan Xening sayohatlariga qaramay, dunyoning qolgan qismi bilan savdo umuman pasayib ketdi[39]. Bu „ramziy siyosat oʻzgarishi“ emas, balki urushlar, epidemiyalar va keng tarqalgan nizolar bilan bogʻliq[39]. Iqtisodiy qiyinchiliklar ham jahon savdosining muhim ishtirokchisi sifatida pasayishga yordam berdi[39]. Qora oʻlim tezda jahon savdo tizimining qolgan qismiga ham tarqaldi va Pax Mongolica davrida keng tarqalgan va olqishlangan uzoq masofali savdo tizimi deyarli butunlay toʻxtadi.

Yana qarang tahrir

Manbalar tahrir

  1. ↑ Michael Prawdin. The Mongol Empire: its rise and legacy. New Brunswick: Transaction, 2006. p. 347.
  2. ↑ Charlton M. Lewis and W. Scott Morton. China: Its History and Culture (Fourth Edition). New York: McGraw-Hill, 2004. Print. p.121
  3. ↑ Laurence Bergreen. Marco Polo: From Venice to Xanadu. New York: Vintage, 2007. Print. p.27-28
  4. ↑ David Morgan (historian). The Mongols second edition. Oxford: OUP, 2007. p.55
  5. ↑ Amy Chua. Day of Empire: How hyperpowers rise to global dominance, and why they fall. New York: Random House, 2007. p. 95.
  6. ↑ 6,0 6,1 Jack Weatherford. Genghis Khan and the Making of the Modern World. New York: Three Rivers Press, 2004. p. 28
  7. ↑ Joseph Needham, Ling Wang. Science and civilisation in China. New York: Caimbridge UP, 1954.
  8. ↑ Thomas T. Allsen — Culture and Conquest in Mongol Eurasia, p.6
  9. ↑ Janet Abu-Lughod. „The Shape of the World System in the Thirteenth Century.“ Studies in Comparative International Development 22.4 (1988): 3-25. Print.
  10. ↑ Janet Abu-Lughod. Before European Hegemony: the world system a.d. 1250-1350. New York: OUP, 1989. Print. p.158
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Michael Prawdin. The Mongol Empire: Its rise and legacy. New Brunswick, NJ: Transaction, 2006. Print. p.350.
  12. ↑ Janet Abu-Lughod. Before European Hegemony: the world system a.d. 1250-1350. New York: OUP, 1989. Print. p.356-357
  13. ↑ Bira Shagdar. „The Mongol Empire in the Thirteenth and Fourteenth Centuries: East-West Relations“. The Silk Roads: Highways of Culture and Commerce. Vadime Elisseeff. Paris: Berghahn, 2000. 288-293. Print.
  14. ↑ 14,0 14,1 Robert Findlay, Kevin H. OʻRourke. Power and Plenty: trade, war, and the world economy in the second millennium. Princeton, NJ: Princeton University Press, 2007. Print. p.108
  15. ↑ Robert Findlay, Kevin H. OʻRourke. Power and Plenty: trade, war, and the world economy in the second millennium. Princeton, NJ: Princeton University Press, 2007. Print. p. 109.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 16,6 Jack Weatherford. Genghis Khan and the Making of the Modern World. New York: Three Rivers Press, 2004. Print. p.136
  17. ↑ John M. Hobson. The Eastern Origins of Western Civilization. Cambridge, UK: Cambridge UP, 2004. Print. p.181.
  18. ↑ William J. Bernstein. A Splendid Exchange: How Trade Shaped the World. New York: Grove Press, 2008. Print. p.78-128
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 Bira Shagdar. „The Mongol Empire in the Thirteenth and Fourteenth Centuries: East-West Relations“. The Silk Roads: Highways of Culture and Commerce. Vadime Elisseeff. Paris: Berghahn, 2000. 127-144. Print.
  20. ↑ Jack Weatherford. Genghis Khan and the Making of the Modern World. New York: Three Rivers Press, 2004. Print. p.118-119
  21. ↑ George Lane. Genghis Khan and Mongol Rule. Westport, CT: Greenwood Press, 2004. Print. p.31
  22. ↑ Enerelt Enkhbold, "The role of the ortoq in the Mongol Empire in forming business partnerships, " Central Asian Survey 38, no. 4 (2019): 531-547
  23. ↑ Enkhbold op cit pp. 537
  24. ↑ Jack Weatherford. Genghis Khan and the Making of the Modern World. New York: Three Rivers Press, 2004. Print. p. 67.
  25. ↑ 25,0 25,1 Jack Weatherford. Genghis Khan and the Making of the Modern World. New York: Three Rivers Press, 2004. Print. p.69
  26. ↑ George Lane. „Daily Life in the Mongol Empire“. Westport, CT: Greenwood Press, 2006. Print. p.216
  27. ↑ George Lane. Genghis Khan and Mongol Rule. Westport, CT: Greenwood Press, 2004. Print. p. 36.
  28. ↑ Karen Armstrong. Islam: A Short History. New York: Modern Library, 2002. Print. p. 98.
  29. ↑ George Lane. „Daily Life in the Mongol Empire“. Westport, CT: Greenwood Press, 2006. Print. pp. 217-218.
  30. ↑ George Lane. Genghis Khan and Mongol Rule. Westport, CT: Greenwood Press, 2004. Print. p.33
  31. ↑ George Lane. Genghis Khan and Mongol Rule. Westport, CT: Greenwood Press, 2004. Print. p.35
  32. ↑ Charles King. The Black Sea: A History. New York: OUP, 2004. Print. p.90
  33. ↑ Angus Mackay, ed. Atlas of Medieval Europe. New York: Routledge, 1997. Print. p. 209.
  34. ↑ 34,0 34,1 William J. Bernstein. A Splendid Exchange: How Trade Shaped the World. New York: Grove Press, 2008. Print. p. 139.
  35. ↑ William J. Bernstein. A Splendid Exchange: How Trade Shaped the World. New York: Grove Press, 2008. Print. p.139-140
  36. ↑ William J. Bernstein. A Splendid Exchange: How Trade Shaped the World. New York: Grove Press, 2008. Print. p. 145.
  37. ↑ Janet Abu-Lughod. Before European Hegemony: The World System A. D. 1250-1350. New York: OUP, 1989. Print. p. 183.
  38. ↑ Laurence Bergreen. Marco Polo: From Venice to Xanadu. New York: Vintage, 2007. Print. p. 358.
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 Janet Abu-Lughod. Before European Hegemony: The World System A. D. 1250-1350. New York: OUP, 1989. Print. pp. 340-348.

Qoʻshimcha oʻqish tahrir

    • Weatherford, Jack. Genghis Khan and the Making of the Modern World (New York: Crown; 2004) ISBN 0-609-61062-7.
    • Thomas T. Allsen. Culture and Conquest in Mongol Eurasia (Cambridge Studies in Islamic Civilization Cambridge University Press; March 25, 2004) ISBN 0-521-60270-X.
    • Jackson, Peter. The Mongols and the West: 1221-1410 (Longman; 2005) ISBN 0-582-36896-0.
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Pax_Mongolica&oldid=3559061" dan olindi