Vikipediya

German Vilgelmovich Abich

German Vilgelmovich[1] Abich (nemischa: Otto Wilhelm Hermann von Abich ; 1806-yil 11-dekabr, Berlin — 1886-yil 2-iyul, Graz) — nemis geologi, tabiatshunosi va sayyohi. Kavkazni geologik oʻrganish asoschilaridan biri. Kavkaz va Eronning muzliklari, geologik tuzilishi va foydali qazilmalari oʻrgangam. Sankt-Peterburg Fanlar akademiyasining akademigi (1853) va faxriy aʼzosi (1866). S.A. Vengerov taʼkidlashicha G. Abix oʻzidan oldin deyarli oʻrganilmagan Kavkaz geologiyasini yaratdi"[2].

German Vilgelmovich Abich
Tavalludi 1806-yil 11-dekabr
Berlin
Vafoti 1886-yil 1-iyul (79 yoshda)
Vena
Fuqaroligi Prussiya qirolligi va Rossiya Imperiyasi
Kasbi geolog

Hayoti tahrir

1806 -yil 11-dekabrda Berlinda tugʻilgan. Kelib chiqishi boʻyicha nemis. Uning otasi kon maslahatchisi, onasi kimyogar M. Klaprotning qizi va sayohatchi sharqshunosning Yu. Klaproth singlisi. Brunsvik gimnaziyasida kursni tugatgandan soʻng, u Berlin universitetida tabiiy fanlarni oʻrgangan (A. Gumboldt, ota-onasining eski doʻsti K. Ritter, L. Buch bilan). U 1831-yilda universitetni oʻsha yili nashr etilgan De Spinello dissertatsiyasi uchun fan nomzodi ilmiy darajasi bilan tugatgan[3]. 1833—1834-yillarda Italiyaning vulqonli hududlarini oʻrgangan. Bir necha marta hayotini xavf ostiga qoʻyib, u Vezuviy, Stromboli va Etna otilishi boʻyicha tadqiqotlar va kuzatuvlar olib bordi. Ekspeditsiyalar natijalariga koʻra u ikkita hisobotni nashr etdi, ularda kuzatuvlarni favqulodda aniqlik bilan olib borishdan tashqari, Abich tabiatning geologik hodisalarini grafik tasvirlashning ajoyib qobiliyatini ham koʻrsatdi[2]. 1842-yilda u Rossiyaga koʻchib oʻtdi va Dorpat universitetining mineralogiya professori etib tayinlandi. 1849-yildan Abix Katta Kavkazni oʻrgandi: u tuproqning tuzilishini, mineral boyliklarini, etnografiyasini va Kavkaz mintaqasida yashovchi xalqlar tarixini oʻrgandi, paleontologiya va gidrogeologiya masalalari bilan shugʻullanadi. Elbrus va Kazbek oʻrtasidagi asosiy tizma yonbagʻirlarini oʻrganayotganda, asosiy zanjirdan tashqari, Abix I.A Gildenshtedtdan keyin ikkinchi tizmasini ochib, uni Bokov deb atagan[4]. Xuddi shu 1849-yilda Abix Kavkaz Mineralnye Vodiga tashrif buyurdi va u yerda keng qamrovli fundamental geologik tadqiqotlar olib bordi. 1853-yil uchun Kavkaz taqvimida nashr etilgan asarida u Pyatigorsk rel’efiga sheʼriy taʼrif berdi: „Toshli orollar arxipelagi“. U oʻzining „Essentuki geologiyasi toʻgʻrisida“ asarida shoshilinch chora sifatida mavjud manbalarni yopish ishlarini olib borishni va ularni oziqlantiradigan hali nomaʼlum „dastlabki manbani“ chuqur burgʻulash orqali kashf qilishni tavsiya qildi. Bu esa doimo tanqis boʻlib turgan 17, 4-sonli oltingugurtli ishqorli suv miqdorini oshiradi. Keyingi ishlar Abichning ushbu tavsiyalarini tasdiqladi. 1853-yilda Abich Sankt-Peterburg Fanlar akademiyasining akademigi etib saylandi. 1854-yilda u kon muhandislari korpusiga tayinlandi va Kavkazda joylashdi. 1859-yilda Tiflisda Stavropol meteoritini oʻrgangan. 1866-yilda Imperator Fanlar akademiyasining faxriy aʼzosi etib saylandi. 1877-yilda akademik G. Xessning qizi rafiqasi Adelaida bilan birgalikda u Vena shahriga koʻchib oʻtdi va bu yerda, yoshi katta boʻlishiga qaramay, oʻzining oʻttiz yillik kuzatishlarini bir butunga jamlashga astoydil kirishdi. Natijada 1882-yilda Vena shahrida bosilgan Kavkassen Landerndagi Geologische Forschungenning ikkita qismi, ularga xaritalarning ulkan atlasi. Ushbu asarning uchinchi va toʻrtinchi qismlari tugallandi, ammo keksa muallif endi ularni bosma nashrda koʻrishni xohlamadi. Oʻlimidan uch hafta oldin Abich vasiyatnoma yozdi, unda u oʻzining jasadini Gotaga kuyish uchun olib borishni va kulini Koblenzdagi onasining qabriga sochishni soʻradi[2]. 1886-yil19-iyunda (1-iyun) Avstriya-Vengriyaning Grats shahrida vafot etdi (baʼzan ESBE ga koʻra † 2-iyulni koʻrsatadi).

Katta Araratga chiqish tahrir

1840-yil 2-iyulda Arman platosida zilzila sodir boʻldi, natijada Ararat togʻining yonbagʻrida tosh, muz va qor qulashi sodir boʻldi. Muqaddas Yoqub monastiri va Akori qishlogʻi vayron qilingan, 2 ming aholidan faqat 100 ga yaqin kishi tirik qolgan[5]. 1843-va 1844-yillarda halokat joyiga tashrif buyurgan nemis tadqiqotchisi M. Vagner zilzila va qulash lava otilishi va vulqonning lateral krateridan bugʻning chiqishi bilan birga boʻlishi mumkinligini taxmin qildi. 1840-yilda togʻning qulashining haqiqiy sabablari masalasini hal qilish uchun Abix Katta Ararat choʻqqisiga tadqiqot ekspeditsiyasini tashkil etishga qaror qildi.

1844-yil bahorida Herman Abich Yerevanga keldi va birinchi marta ikkita konus bilan qoplangan ulkan vulqon massivini koʻrdi. 5-17-may Abich onasiga yozadi: „Bugun ertalab men birinchi marta teleskop orqali bu yolgʻiz, ammo taʼriflab boʻlmaydigan darajada goʻzal togʻni oʻzining ulugʻvor nurida koʻrdim va yarim soat davomida koʻrdim. Butun dunyoda ajoyib togʻ tabiatining bu qoʻshaloq minorasidan goʻzalroq narsa yoʻq. Men koʻrgan barcha vulqon togʻlari oʻzining yorqinligidan oqarib ketdi: Etna vassal xizmatkorni tortadi, Vezuviy arzimas tepalikka oʻxshaydi. Bunday xilma-xillikni, butun mutanosiblik va tartibli rivojlanishni yana qaerdan topish mumkin? Ikki togʻ choʻqqisining bunday uygʻunligini yana qayerdan topishingiz mumkin..? Araratdan boshqa qayerda? Balki Andlarda? Ammo Araratdan tashqari, inson xotirasi olami har tomonlama kengayib boradigan bunday muqaddas zamin qayerda bor? Alagezdami? Dunyoning hech qayerida!“.

1844-yil 19-avgustda soʻngan vulqonga chiqishga birinchi urinish muvaffaqiyatsiz tugadi — qor boʻroni tufayli koʻtarilish qoldirilishi kerak edi.

Bir yil oʻtgach, vulqonga ikkinchi ekspeditsiya tashkil etildi. 1845-yil 27-iyulda Herman Abich boshchiligidagi alpinistlar guruhi, tarjimon Piter Ney, rus armiyasi leytenanti Sokolov va topograf Buguchin 1845-yil 27-iyulda Buyuk Ararat choʻqqisiga muvaffaqiyatli koʻtarilishdi[6]. Keyinchalik Abich 1849-yilda Berlinda nashr etilgan Die Besteigung des Ararat (1845-yil 29-iyulda Araratga chiqish) ekspeditsiyasini tasvirlab berdi.

Fanga qoʻshgan hissasi tahrir

Abix koʻp vaqtini Rossiyada doimiy ilmiy sayohatlarda Kavkaz mamlakatlarida , Armaniston togʻlarida, Shimoliy Forsda meteorologik va gipsometrik kuzatishlar, fizik geografiya, etnografiya va bu hududlar tarixi shuningdek tuproq tuzilishi, mineral boyliklarni oʻrganish maqsadida oʻtkazdi. Abich Kavkaz va qoʻshni mamlakatlarni oʻrganish sohasida shu qadar tinimsiz harakat qildi va uning tadqiqotlari oʻzining ilmiy xizmatlari bilan shu qadar ajralib turardi[2] u 1853-yilda Peterburg Fanlar akademiyasining oddiy oriktognoziya va minerallar kimyosi akademigi etib saylandi. U birinchilardan boʻlib petrografiyada kimyoviy muammolarni qoʻydi va dala shpatlarining magmatik jinslar uchun ahamiyatini koʻrsatdi.

Asosiy yozuvlar tahrir

  • „Erläuternde Abbildungen von geologischer Erscheinungen, beobachtet am Vesuv und Aetna 1833 und 1834“ (Berlin, 1837) (fransuz tiliga tarjima qilingan. lang.)
  • „Beschreibung zweiter Apparate zur Beschtimmung der Dampfe der Fumarolen und der in Mineralwassern entald. Kolensshaure“ (Pogg. Tahlil., XLII, 5)
  • „Beitrage zur Kenntniss des Feldspats“ (Pogg. Analiz, L)
  • „Ueber Anorthit, Pseudo-Albit Periklinetc“ (Pogg. Anal., L, 1)
  • „Ueber die Natur und den Zusammenhang der vulkanischen Bildungen“ (Braunschweig, 1841);
  • „Ueber die geologische Natur des armenischen Hochlandes“ (Dorpt, 1843)
  • „Sur les ruines d’Ani“ 1845 yil
  • „Ueber Natronseen auf der Araxes-Ebene“ (1846)
  • „Geologische Skizzen aus Transcaucasien“ (1846)
  • „Einige Notizen uber die Orographie von Dogest“ (1847)
  • „Auszug aus einem Briefe va I. Fritzsche“ (1847)
  • „Transkafkaziyadagi meteorologische stationen und erste in denselben erhaltene natijalari“ (1848)
  • „Die Besteigung des Ararat am 29/iyul 1845“ (1849)
  • „Meteorologische Beobachtungen im Transcaucasien“ (1850)
  • „Ueber die Soda der Araxes-Ebene in Armenien“ (1850)
  • „Ueber einen in der Nahe von Tula stattgefundenen Erdfall“ (1854)
  • „Sur les derniers tremblements de terre dans la Perse septentrionale et dans le Caucase“ (1855)
  • Ueber ein schwefelreiches Tufgestein in der Thalebene von Dyadin (1855)
  • „Vergleichende chemische Untersuchungen der Wasser des Caspischen Meeres, Urmia va Van Seeʼs“ (1856)
  • „Tremblement du terre observe a Tebriz en sentyabr“ (1856)
  • „Ueber das Steinsalz und seine geologische Stellung im russischen Armenien“ (1857)
  • „Ueber die neue geologische Karte von Europa von Andre Dumont“ (1857)
  • „Vergleichende geologische Grundzuge der Kaukasischen, Armenischen va Nordpersischen Gebirge. Prodromus einer Geolgie der Kaukasischen Lander“
  • „Ueber die Erscheinungen brennenden Gases im Krater Vesuvs im Iuli 1857“ (1858)
  • Ueber Manganerze Transkavkazda (1858)
  • „Beitrage zur Palaontologie des asiatischen Russlands“ (1859)
  • „Bericht an die physikalisch-matematikche Classe der Kaiserlische Akademie der Wissenschaften“ (1859)
  • „Aus einem Briefe an den Bestandigen Sector“ (1859)
  • „Extrait d’une Lettre a M. Baer“ (1859)
  • Ueber einen bei Stawropol gefallenen Meteorstein (1860)
  • „Extrait d’une Lettre a M. Fritzsche sur un voyage au Dogʻiston“ (1860)
  • „Dogʻistonning tuzilishi va geologiyasi“ (1862)
  • „Ueber eine im Caspischen Meere ersch enene Insel nebst Beitragen zur Kenntniss der Schlammvulkane der caspischen Region“ (1863)
  • „Einleitende Grundzuge der Geologie der Halbinseln Kertsch und Taman“ (1865)
  • „Beitrage zur geol. Kenntniss der Thermalquellen in Kaukasischen Landern“ (Tiflis, 1865, 595 p.)
  • Zur Geologie des Sudostlichen Kaukasus (1866)
  • Transkavkaz mintaqasi va Taman yarim orolidagi neft konlarini oʻrganish toʻgʻrisidagi hisobot (Tiflis, 1867, 56 bet.)
  • „Ueber das Vorkommen des brenbaren Kohlenwasserstoff in den Gasgemengen der Kaukasischen Thermen“ (1867)
  • Gebirgsländern zwischen Kur u den geologische Beobachtungen auf Reisen. Araxes" (Sankt-Peterburg, 1868)
  • Kaukasdagi Geologische-Eorschungen. Ländern" (I jild, Vena, 1878),
  • „Ueber krystallinischen Hagel im unteren Kaukasus“ (Vena, 1879).
  • Armaniston togʻlarining geologiyasi. Gʻarbiy qism …, [b. m.], 1899 yil.

Mukofotlar tahrir

Xotira tahrir

G. V. Abix sharafiga:

  • Abixit — mineral arsenoxalsit — mishyak-kislotali mis oksidi.

Qazilma hayvonlar

G.V.Abix byusti Moskva davlat universitetining Geografiya muzeyida (Bosh binoning 24-qavatida) oʻrnatilgan.[7].

Manbalar tahrir

  1. ↑ Inogda Vasílevich.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Венгеров С. А. „Абих, Герман Вильгельмович“,. Критико-биографический словарь русских писателей и учёных (от начала русской образованности до наших дней). СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889 — 8—11 bet. 
  3. ↑ Poggendorf’s Annalen. — 1831. — XXII.
  4. ↑ „Герман Вильгельмович Абих“. 21-dekabr 2021-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 21-dekabr 2021-yil.
  5. ↑ Fernand Navarra (Fernand Navarra). Ya nashel Noev kovcheg. — Frankfurt-na-Mayne, 1957. — C. 62-65.(na nemeskom yazike)
  6. ↑ Hermann von Abich. Die Besteigung des Ararat am 29 Juli 1845 (Vosxojdenie na Ararat 29-iyulya 1845 goda). Berlin, 1849.
  7. ↑ „Музей Землеведения МГУ - Абих (Abich) Вильгельм Герман (Герман Вильгельмович)“. 26-avgust 2017-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 25-avgust 2017-yil.

== Eslatmalar ==

Adabiyotlar tahrir

  • Abix // Ensiklopedicheskiy slovar Brokgauza i Yefrona : v 86 t. (82 t. i 4 dop.). — SPb., 1890—1907.
  • Abix Vilgelm German // Bolshaya sovetskaya ensiklopediya : [v 30 t.] / gl. red. A. M. Proxorov. — 3-e izd. — M. : Sovetskaya ensiklopediya, 1969—1978.
  • {{{заглавие}}}.
  • Венгеров С. А. „Абих, Герман Вильгельмович“,. Критико-биографический словарь русских писателей и учёных (от начала русской образованности до наших дней). СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889 — 8—11 bet. 
  • Galkin A. I. Geologu nujna planeta: Ispolnilos 200 let so dnya rojdeniya Germana Abixa — nemsa, podarivshego Rossii znaniya o neftyanix „skladax“ // Forum. 2007. № 1 (53) yanvar. S. 18.
  • Iodko O. V. ABIX German Vilgelmovich // Uchenie — fondoobrazovateli Sankt-Peterburgskogo filiala Arxiva Rossiyskoy akademii nauk : Kratkiy biograficheskiy spravochnik : A—V / nauch. red. i sost. Ye. Yu. Basargina, I. V. Tunkina. — SPb. : Renome, 2018. — S. 11—12. — 196 s. — (Ad fontes. Materiali i issledovaniya po istorii nauki; t. 13). — ISBN 978-5-00125-105-7. — doi:10.25990/v5vq-gv68.
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=German_Vilgelmovich_Abich&oldid=3774189" dan olindi