Vikipediya

Himara

Himara (noaniq alban tilidagi : Himarë ; Himara) — Albaniyaning janubidagi Vlorë okrugidagi munisipalitet va mintaqa. Munitsipalitetning umumiy maydoni 571 kilometrni tashkil qiladi va Himarë, Horë-Vranisht va Lukovë maʼmuriy birliklaridan iborat.[1][2] U Ceraunian togʻlari va Albaniya Ion dengizi qirgʻogʻi oʻrtasida joylashgan va Alban Riviera qismidir.[3][4]

Himara mintaqasida asosan etnik yunon jamoasi istiqomat qiladi.[5][6][7][8] Mahalliy aholi yunon va alban tillarida ikki tilda gaplashadi.[9] Xususan, Himara shahri va Dermi va Palasa qishloqlari birgalikda mintaqa aholisining asosiy qismini tashkil qiladi, asosan greklar yashaydi.[10]

Tarix tahrir

 
Antik davrda Himara hududi chaoniyaliklar hududi tarkibiga kirgan.

Antik davrda bu hududda yunon qabilasi Chaonianlar yashagan .[11] Chaoniyaliklar Thesprotians va Molossians bilan birga Epirusning uchta asosiy yunon tilida soʻzlashuvchi qabilalaridan biri edi.[12][13] Himarë shahri Chaonian sohilidagi savdo posti sifatida Chaoniyaliklar tomonidan Chimaira [14] (Kimaíra) [15] sifatida tashkil etilgan deb ishoniladi. Biroq, boshqa bir nazariyaga koʻra, u „torrent“ degan maʼnoni anglatuvchi yunoncha chéimarros (cheimarros) dan olingan.[16][17][18]

Oʻrta davr tahrir

 
Himara qal’asi xarobalari, mahalliy „Kastro“ deb nomlanuvchi qal’a degan maʼnoni anglatadi

Himara va janubiy Bolqonning qolgan qismi Rimning qulashi bilan Vizantiya imperiyasi [19] qoʻliga oʻtdi, ammo mintaqaning qolgan qismi singari u turli hujumchilarning, jumladan, Gotlar, Avarlar, Slavlar, Bulgarlar, Saracens va Normanlar . Himara Kesariyadagi Prokopiyda ( 544) [20] Ximeriya sifatida esga olinadi, u Eski Epirning bir qismi boʻlib, uning oʻrnida yangi qal’a qurilgan.[20] Albanlar va Himara yunonlari Himara mintaqasiga qachon kelgani va ikki guruh oʻrtasidagi aloqalar qachon boshlangani nomaʼlum. Shunga qaramay, ular oʻrtasidagi aloqalar 13—14-asrlarda boshlangan boʻlsa kerak. Mintaqaga nisbatan " Chaonia " nomidan foydalanish oxirgi marta qayd etilgan (Vizantiya soliq yigʻish hujjatida) 12-asrda yoʻq boʻlib ketgan.  1278-yilda Epirlik Nikifor Himare, Sopot va Butrint portlarini Angevinlarga topshirdi. Natijada, Charlz Anjou Ioniya qirgʻoqlarini Himardan Butrintgacha nazorat qildi. 1389-yilda Himariotlar va Epirus va qirgʻoqdagi boshqa albanlar Kosovo jangida qatnashdilar .[21]

Usmonli davri tahrir

 
Usmonlilar davridagi Himara bayrogʻi, bosh farishtalar Mikoil va Jabroil tasvirlangan.

1431-yilda Himara Albaniya Sanjagining nahiye, maʼmuriy boʻlimiga aylandi.[22] U Usmonlilarga qarshilik timsoliga aylandi, ammo deyarli davomli urush holatidan aziyat chekdi. Himariotlar Skanderbegning Usmonli imperiyasiga qarshi kurashida qatnashgan.[23] Skanderbeg qoʻzgʻoloni va Gjergj Arianiti hukmronligi davrida Himara 1443 va 1462-yillar oraligʻida Arianiti knyazligining domenlari tarkibida boʻlgan.[24] 1481-yilda, Usmonlilar Italiyaning janubidagi Otrantoga qoʻnganidan bir yil oʻtgach, Himariotlar Usmonlilarga qarshi qoʻzgʻolonda Gjon Kastrioti II (Skanderbegning oʻgʻli) qoʻshinlariga qoʻshilishdi.[25] Ximaradagi alban qoʻzgʻoloniga Krokodeilos Kladas yordami ostida Konstantin Muzaka boshchilik qildi.[26]

Galereya tahrir

  •  
    Ion dengizi quyosh botganda Llogara dovonidan ko'rinadi.
  •  
    Llamani plyaji, Himaraning janubida
  •  
    Ceraunian tog'lari (Llogara) yaqindan
  •  
    Vuno qishlog'i
  •  
    Qeparo qishlog'i
  •  
    Palase qishlog'i

Manbalar tahrir

  1. ↑ „Bashkia Himarë“ (sq). Albanian Association of Municipalities (AAM). 2021-yil 21-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 17-noyabr.
  2. ↑ „Law nr. 115/2014“ (sq) 6376. Qaraldi: 2022-yil 25-fevral.
  3. ↑ Giakoumis 2016, ss. 219–220
  4. ↑ Nathalie Clayer. Aux origines du nationalisme albanais. KARTHALA Editions, 6 August 2018. ISBN 978-2-8111-2172-3. OCLC 1049949545. 
  5. ↑ Europa Publications. Central and South-Eastern Europe 2004. Psychology Press, 2003 — 78– bet. ISBN 978-1-85743-186-5. 
  6. ↑ Hammond, 1993: p. 405: "It is one of the several Greek-speaking villages in which the centre is Himare.
  7. ↑ Economist Intelligence Unit. Country Report: Albania. Great Britain: Economist Intelligence Unit, 2001 — 14 bet. „a Greek-speaking district“ 
  8. ↑ „Albania: The state of a nation“ (PDF). ICG Balkans Report N°111. — „The coastal Himara region of Southern Albania has always had a predominantly ethnic Greek population.“. 2010-yil 8-avgustda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2010-yil 2-sentyabr.
  9. ↑ Anthropological journal on European cultures, v. 3-4, European Centre for Traditional and Regional Cultures, 1994, p. 84
  10. ↑ Kallivretakis, Leonidas (1995).
  11. ↑ Hammond, NGL. Philip of Macedon. London, UK: Duckworth, 1994. 
  12. ↑ Hecataeus of Miletus, Fr.103
  13. ↑ „Plutarch, Pyrrhus at The Internet Classics Archive“. 2011-yil 6-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-iyul.
  14. ↑ %3Aentry%3D%23114033 Chimaira, Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, at Perseus
  15. ↑ An Inventory of Archaic and Classical Poleis: An Investigation Conducted by The Copenhagen Polis Centre for the Danish National Research Foundation by Mogens Herman Hansen, 2005, p. 340
  16. ↑ %3Aentry%3D%23113535 Cheimarros, Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, at Perseus
  17. ↑ „Lamelles Oraculaires 131 - PHI Greek Inscriptions“. epigraphy.packhum.org. Packard Humanities Institute. Qaraldi: 2021-yil 12-dekabr.
  18. ↑ Kyriazis 2016, s. 1
  19. ↑ Badlands, borderlands: a history of Northern Epirus/Southern Albania by Tom Winnifrith,2002,ISBN 0715632019, p. 80
  20. ↑ 20,0 20,1 Epirus Vetus: The Archaeology of a Late Antique Province (Duckworth Archaeology) by William Bowden,2003,ISBN 0-7156-3116-0,2003, p. 14
  21. ↑ Di Lellio, Anna. The Case for Kosova: Passage to Independence. Anthem Press, 2006 — 32 bet. 
  22. ↑ Instituti i Historise. Gjergj Kastrioti--Skënderbeu dhe lufta shqiptaro-turke e shekullit XV. Universiteti Shtetëror i Tiranës, 1967 — 26 bet. 
  23. ↑ Harvard citation no brackets Giakoumis 2016. p=227
  24. ↑ Sakellariou, 1997, p. 244: „In the summer of 1473 the chieftain John Vlasis and a small band of men, using Corfu as a base… while the inhabitants of Cheimara liberated many of the Greek villages.“
  25. ↑ Lucia Gualdo Rosa. Gli umanisti e la guerra otrantina: testi dei secoli XV e XVI. EDIZIONI DEDALO, 1982 — 97 bet. ISBN 978-88-220-6005-1. 
  26. ↑ Brackob, A.K.. Scanderbeg: A History of George Castriota and the Albanian Resistanceto Islamic Expansion in Fifteenth Century Europe. Histria Books, 2020 — 168 bet. ISBN 9781592110056.  
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Himara&oldid=4216504" dan olindi