Adrasteya (qadimgi Ἀδράστεια, „Muqarrar“) — qadimgi yunon mifologiyasida — maʼbuda[1], Zevs va Femida (yoki Zevs va Ananke[2]) qizi. Undan oddiy odam qochib qutula olmaydigan abadiy adolatning xizmatkori va qasoskor sifatida Nemesida bilan bogʻliq maʼnoga ega; shuning uchun keyingi shoirlar ularni farqlamaydilar[3]. Uning ismining kelib chiqishi qahramon Adrast (Meropning oʻgʻli) Esep qirgʻogʻida birinchi boʻlib unga qurbongoh qurganligi bilan izohlanadi[4]. Adrasteya haykali Kirrada (Fokid)[5] turgan.

Kichik Osiyoda u Kibela bilan bir xil. Adrasteya — Kibelaning taxallusi[6].

Aftidan, maʼbuda bilan bir xil boʻlgan yana bir Adrasteya[7], nimfa, Melissey va Amalfeyaning qizi[8]. Yoki Okeanning qizi[9]. U Zevsni Kritda tarbiyalagan, uning emizgan onasi[10]. Zevsga oʻyinchoq: koptok sovgʻa qilgan[11].

Shuningdek, Akteyskiy Apollon va Artemidaning maʼbadi va orakuli boʻlgan shahar bilan, Granik daryosi sugʻoradigan hudud ham Adrasteya deb ataladi.

1884-yilda kashf etilgan Adrasteya asteroidi(239), shuningdek, 1979-yilda kashf etilgan Adrasteya Yupiter yoʻldoshi Adrasteya sharafiga atalgan.

Manbalar

tahrir
  1. Lyubker F. Реальный словарь классических древностей. M., 2001. V 3 t. T.1. S.27
  2. Plutarx. Pochemu bojestvo medlit s vozdayaniem 25
  3. Sm. Esxil. Prikovanniy Prometey 936; Platon. Fedr 248s; Gosudarstvo V 451a; Psevdo-Yevripid. Res 342; Nonn. Deyaniya Dionisa I 482.
  4. Antimax. Fivaida, fr.53 Viss
  5. Pavsaniy. Opisanie Elladi X 37, 8
  6. Foronida, fr.2 Bernabe; Lyubker F. Realniy slovar klassicheskix drevnostey. M., 2001. V 3 t. T.1. S.27
  7. Mifi narodov mira. M., 1991-92. V 2 t. T.1. S.49; Lyubker F. Realniy slovar klassicheskix drevnostey. M., 2001. V 3 t. T.1. S.27; Orfika, fr.105 Kern
  8. Germiy. Kommentariy k „Fedru“ Platona, str.148 // Fragmenti rannix grecheskix filosofov. Ch.1. M., 1989. S.50; Losev A. F. Mifologiya grekov i rimlyan. M., 1996. S.130
  9. Gigin. Mifi 182
  10. Psevdo-Apollodor. Mifologicheskaya biblioteka I 1, 6-7; Kallimax. Gimni I 48
  11. Apolloniy Rodosskiy. Argonavtika III 132