Badiiy asar tiliga munosabat, uni badiiy-uslubiy jihatdan oʻrganish uzoq tarixga ega. Biroq unga eʼtibor XX asrning 30-yillarida kuchaydi.Jahon va rus adabiyotshunosligida, keyinroq oʻzbek adabiyotshunosligida bajarilgan koʻpgina tadqiqotlar buni tasdiqlaydi.

Akademik V.Vinnogradov: „ Badiiy adabiyot tilini tadqiq qilish tilshunoslik va adabiyotshunoslikka yaqin, biroq ularning har ikkisidan ajratib turuvchi maxsus filologik fanning tekshirilish obyekti boʻlishi lozim“,-deb taʼkidlaydi[1].

Manbalar

tahrir
  1. „D.Quronov“.