Empiriokrititsizm

Empiriokrititsizm (qadimgi yunoncha: ἐμπειρία — tajriba va — tanqid) — falsafiy oqim. Asoschisi — R.Avenarius, E.Max. IXX asr oxiri — XX asr boshida paydo boʻlgan. Empiriokrititsizmning asosiy mohiyati bilish jarayonida tajriba usullarini rad etishdir. Empiriokrititsizm borliqni "betaraf elementlar", yaʼni sezgilar majmuidan iborat, deb hisoblaydi. Bunda tajriba sezgilardan iborat boʻlib, substansiya, materiya sababiyat va subʼyektdan tashqarida mavjud boʻladi. Empiriokrititsizm obyektiv olamning mustaqil mavjudligini rad etadi, uni faqat hissiyotlarga bogʻlab qoʻyadi, "sof tajriba"ni targʻib qiladi. Hozirgi vaqtda Empiriokrititsizm nepozitivizm tomonidan qoʻllab quvvatlanmoqda.