Fransis Marrosh
Fransis bin Fathulloh bin Nasrulloh Marrosh (arabcha: فرنسيس بن فتح الله بن نصر الله مرّاش; 29-iyun 1836, Halab — 1874, Halab) — suriyalik mutafakkir-olim.[1] Uning eng mashhur asarlari: „Gʻobat ul-haqq“ (1865), „Rihlatu Boris“ (1867), „Mashhad ul-ahvol“ (1870), „Durr us-sadaf fi gʻaroib is-sudaf“ (1872), „Mirʼot ul-hasnoʼ“ (1872).
| Fransis bin Fathulloh bin Nasrulloh Marrosh | |
| فرنسيس بن فتح الله بن نصر الله مرّاش | |
 | |
| Tavallud sanasi: | 29-iyun 1836 |
|---|---|
| Tavallud joyi: | Halab |
| Vafot sanasi: | 1874 |
| Vafot joyi: | Halab |
| Kasb: | |
| Faoliyat: | shoir, yozuvchi, vrach |
ManbalarTahrirlash
- ↑ Sharq falsafasi va madaniyati tarixi, Toshkent, 2018 — 284 bet.
 | Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |