Geraldine Farrar
Alice Geraldine Farrar[1] (1882-yil 28-fevral — 1967-yil 11-mart) amerikalik lirik soprano boʻlib, dramatik rollarni ham kuylagan. U oʻzining goʻzalligi, aktyorlik qobiliyati va „ovozining samimiy tembri“ bilan ajralib turardi[2]. Alice „Gerri-flappers“ laqabini olgan yosh ayollar orasida katta izdoshga ega edi[3][4].
| Geraldine Farrar | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tavalludi |
Alice Geraldine Farrar 28-fevral 1882-yil Melrose, Massachusetts, A. Q. Sh. |
| Vafoti |
11-mart 1967-yil (85 yoshda) Ridgefield, Connecticut, A. Q. Sh. |
| Fuqaroligi | AQSh |
| Kasbi | Opera xonandasi, Aktrisa |
| Faoliyat yillari | 1901-1922 |
| Turmush oʻrtogʻi |
Lou Tellegen (turm. 1916; ajr. 1923) |
| Otasi | Sid Farrar |
| Onasi | Henrietta Barnes Farrar |
Biografiya
tahrirFarrar Massachusets shtatining Melroz shahrida beysbolchi Sid Farrar va uning rafiqasi Genrietta Barnsning qizi sifatida tugʻilgan. Besh yoshida u Bostonda musiqani oʻrganishni boshladi va 14 yoshida konsert berdi. Keyinchalik u Nyu-Yorkda, Parijda amerikalik soprano Emma Thursbiy bilan, keyin Berlinda italyan bariton Franchesko Graziani bilan ovoz oʻrgandi[2]. Farrar 1901-yilda Charles Gounodning „Faust“ asarida Marguerit rolida debyuti bilan Berlin Xofoperida sensatsiya yaratdi va kompaniyada uch yil qoldi, shu vaqt ichida u mashhur nemis sopranosi Lilli Lehman bilan oʻqishni davom ettirdi[2]. U Lemannga avvalgi avlodning yana bir mashhur sopranosi Lillian Nordica tomonidan tavsiya etilgan edi. Ambroise Tomas Mignon va Jules Massenet 's Manon ning bosh rollarida, shuningdek, Gunoning „Romeo et Juliette“sida Juliette rollarida paydo boʻlgan. Uning Berlindagi muxlislari orasida Germaniya valiahd shahzodasi Vilgelm ham bor edi, Alice bilan shahzoda 1903-yildan beri aloqada boʻlgan deb ishoniladi.
Shaxsiy hayot
tahrir.jpg)
1908-yildan boshlab Farrar italiyalik dirijyor Arturo Toscanini bilan yetti yillik ishqiy munosabatda boʻladi. Farrar bilan Enrico Caruzoning yaqin doʻsti boʻlgan va ular ham sevgi munosabatlariga ega boʻlgan degan taxminlar mavjud. Aytishlaricha, Caruso oʻzining shiorini yaratgan: Farrar farà („Farrar buni qiladi“)[5].
Uning 1916-yil 8-fevralda aktyor Lou Tellegen bilan nikohi katta janjalga sabab bo‘ldi. Nikoh, erining koʻplab ishlari natijasida, 1923-yilda juda ommaviy ajralish bilan yakunlandi. Ajralish holatlari 1934-yilda Gollivudda Tellegenning gʻalati oʻz joniga qasd qilishi bilan yana omma esiga tushdi.
Farrar 1922-yilda 40 yoshida operadan nafaqaga chiqdi. Uning soʻnggi ijrosi Leonkavalloning Zaza rolida boʻldi. Bu bosqichda uning ovozi ortiqcha ish tufayli erta pasayib ketdi. Amerikalik musiqa tanqidchisi Henry Pleasantsning soʻzlariga koʻra, „Opera tongidan bizning vaqtgacha boʻlgan buyuk qoʻshiqchilar“ (birinchi marta 1967-yilda nashr etilgan) muallifi, u har mavsumda birgina Met teatrida 25 dan 35 gacha chiqish qilgan. Ular 16 mavsumda Madama Butterfly sifatida 95 va Karmen sifatida 58 oʻyinni oʻz ichiga olgan. 1909-yilda u oʻz repertuariga qoʻshgan Puccinining „Tosca“ filmidagi bosh rol uning sevimli Met qismlaridan biri edi.
Filmografiya
tahrir| Yil | Sarlavha | Rol | Izohlar |
|---|---|---|---|
| 1915 | Carmen | Carmen | |
| 1915 | Temptation | Renee Dupree | lost film |
| 1916 | Maria Rosa | Maria Rosa | |
| 1916 | Joan the Woman | Jeanne d’Arc | |
| 1917 | The Woman God Forgot | Tecza (daughter of Montezuma) | |
| 1917 | The Devil-Stone | Marcia Manot | Lost film, olti gʻaltakning faqat ikkitasi omon qoladi |
| 1918 | The Turn of Wheel | Rosalie Dean | Lost film |
| 1918 | The Bonds That Tie | Miss Columbia | Qisqa |
| 1918 | The Hell Cat | Pancha O'Brien | aniqlanmagan/taxminan yoʻqolgan |
| 1919 | Shadows | Muriel Barnes / Cora Lamont | Lost film, faqat bitta gʻaltak omon qoladi |
| 1919 | The Stronger Vow | Dolores de Cordova | aniqlanmagan/taxminan yoʻqolgan |
| 1919 | The World and Its Woman | Marcia Warren | |
| 1919 | Flame of the Desert | Lady Isabelle Channing | |
| 1920 | The Woman and the Puppet | Concha Perez | |
| 1920 | The Riddle:Woman | Lilla Gravert | aniqlanmagan/taxminan yoʻqolgan |
Manbalar
tahrir- ↑ „Alice Geraldine Farrar – Massachusetts Births“. FamilySearch. Qaraldi: 2016-yil 7-aprel.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 The New Encyclopædia Britannica 4: 689, Chicago, 1991.
- ↑ The New York Times, „Hail Farrar Queen as She Sings Adieu“, April 23, 1922, p. 20
- ↑ Rosenthal and Warrack (1979), p. 161
- ↑ Hart, Samantha. Hollywood Walk of Fame (Cry Baby Books, 2004), p. 140. ISBN 0-9665787-0-8