Vikipediya

Herbert Gehrke

Herbert Gehrke (1910-yil 12-iyun — 1945-yil 18-mart) — nemis SA qoʻmondoni.

Herbert Ottokar Gehrke
Tavalludi 12-iyun 1910-yil
Lichtenberg, Berlin, Germaniya
Vafoti 18-mart 1945-yil(1945-03-18)
(34 yoshda)
Luxembourg
Kasbi harbiy
Millati nemis

U, xususan, 1933-yil iyun oyida boʻlib oʻtgan Köpenickning qon toʻkish haftasining tashkilotchisi sifatida esga olinadi va keyinchalik Shoahning dastlabki xabarchisi sifatida koʻriladi[1]. U Johannes Stellingni oʻldirishga aloqador boʻlgan[2].

Hayoti tahrir

Herbert Ottokar Gehrke Berlinning sharqiy tomonida joylashgan Lichtenberg shahrida tugʻilgan. Uning otasi telegraf ishchisi boʻlib, keyinchalik janubdan qisqa masofada joylashgan Köpenickda mahalliy kengash deputati boʻlgan. Bola mahalliy kichik maktabda va yaqin atrofdagi Neukölln shahridagi bir jinsli oʻrta maktabda oʻqidi. U Fridrix-Verdershe katta maktabiga oʻtdi, lekin bir yildan soʻng gʻisht qoʻyuvchi sifatida shogirdlikka kirishish uchun ketishga majbur boʻldi. U uch yildan soʻng maktab yakuniy imtihonlarini topshirishga muvaffaq boʻldi. Shu bilan birga, u Kopenikdagi politsiya turar-joy blokini qurishda ishlaganda gʻisht qoʻyuvchi sifatida muvaffaqiyatli malakaga ega boʻldi. Keyingi bir necha yil ichida u mustaqil gʻisht teruvchi boʻlib ishladi, lekin uning ishi ishsizlik davrlari bilan toʻxtab qoldi va u qurilish ishlarining boshqa shakllarini ham oldi, pochta xizmatida ishladi va zavod ishlarini bajardi.

Gehrke 1927-yilda Hitler yoshlar tashkilotiga, 1928-yil iyul oyida esa natsistlar partiyasiga qoʻshildi. U mahalliy partiyada turli siyosiy rahbarlik rollarini bajargan, shuningdek, bir bosqichda gʻaznachi va Köpenik uchun boʻlim rahbari oʻrinbosari sifatida xizmat qilgan. 1929-yil boshida u natsistlar partiyasining yarim-harbiy qanoti sifatida faoliyat yuritgan Sturmabteilung (SA)ga qoʻshildi. U SA ning „37-sonli qoʻshin“ ga tayinlangan. 1930-yil oktyabr oyida u „Sharfürer“ („eskadron rahbari“) darajasiga koʻtarildi va 1931-yil boshida u yana koʻtarilib, Köpenikdagi SA qoʻshinining rahbari boʻldi. Bu davrda u Vilgelm Sander bilan yaqin shaxsiy aloqani oʻrnatdi, u oʻsha paytda SA ichida lider edi (garchi Sander 1934-yilda tozalangan va oʻldirilgan boʻlsa ham).

1931-yil boshida Stennes qoʻzgʻoloni Sturmabteilung (SA) ichidagi zoʻravon boʻlinishni ifodaladi. Sander oʻzining SA xodimlari bilan mahalliy SA bosh ofisini („Gauhaus“) nazorat qilishni taʼminladi va Gerkega „Storm Troop 37“ SA rahbariyati topshirildi. 1931-yil dekabr oyida ushbu boʻronli qoʻshin „Standart 55“ qoʻshiniga aylandi. Gehrke uning yetakchiligini saqlab qoldi.

Aʼzolar sonining tez oʻsishi fashistlarning hokimiyat tepasiga kelishi va 1933-yil boshida partiyaning muvaffaqiyatli hokimiyatni egallashi bilan birga keldi va bu SA tuzilmasi va ierarxiyasida ketma-ket tashkiliy oʻzgarishlarni keltirib chiqardi[3]. 1933-yil boshida Gerhke guruhi yana takomillashtirildi va SA avtonom birligiga („Sturmbann“) aylandi va nihoyat 1933-yil 6-avgustda yana „Standart 15“ qoʻshiniga koʻtarildi[4]. Bu vaqtga kelib Gehrke va uning boʻlinmasi chap qanot ekstremistlarni vahshiylar bilan toʻplashlari bilan mashhur boʻlgan edi. Keyinchalik Köpenickning qon toʻkish haftasi („Köpenicker Blutwoche“) deb nomlanuvchi mashgʻulot 1933-yil iyun oyida boʻlib oʻtdi va unda fashistlar hukumatining taniqli siyosiy raqiblari ishtirok etdi[5]. Odamlarning uylariga bostirib kirishlar nafaqat qurol-yarogʻ qidirishni, balki 500 ga yaqin hibsga olishni ham oʻz ichiga olgan. Hibsga olinganlarning baʼzilari qiynoqqa solingan va kamida 23 kishi vafot etgan[6]. Natsistlar tuzumi qulaganidan keyin ancha keyinroq, oʻsha haftadagi voqealar sudga taqdim etilishi mumkin edi, oʻsha paytda qotilliklar qotillik ekanligi tasdiqlandi. Qurbonlar orasida Meklenburg-Schverin sobiq sotsial-demokratik vazir prezidenti Johannes Stelling va keyinroq oʻq jarohatlaridan vafot etgan Anton Shmau ham bor edi. O‘qlarni Gehrkening o‘zi otgan deb taxmin qilingan. Voqealardan soʻng toʻgʻridan-toʻgʻri, 1933-yil iyul oyida Gehrke milliy inqilobni amalga oshirishga qoʻshgan hissasi uchun „SA-Obersturmbannführer“ („Yuqori SA boʻlinmasi rahbari“) darajasiga koʻtarildi" („Anerkennung seiner Verdienste“da" um die Durchführung der nationalen Revolution")[7]. 1934-yil fevralda Gehrke uchun yana bir martaba ko‘tarildi, bu safar SA „Standartenfürer“ darajasiga ko‘tarildi. Bu uni Köpenik okrugidagi 3000 ga yaqin SA erkaklariga rahbarlik qildi. U „boshchilikni davom ettirdi. Standart 15“ qoʻshin 1935-yil 30-aprelgacha, shundan soʻng 1935-yil 1-mayda u SA rahbari boʻldi, 28 va 29 SA brigadalarini ajratdi. U bu mas’uliyatni 1939-yil 31-iyulgacha saqlab qoldi.

Natsistlarning harbiylashtirilgan dunyosidan tashqarida, 1933-yilda Herbert Gehrke mahalliy tibbiy sugʻurta („Ortskrankenkasse“) provayderining Köpenick idorasi raisining oʻrinbosari boʻldi.

1941-yildan keyin Gehrke Ikkinchi Jahon urushida askar sifatida qatnashdi. 1945-yilga kelib u Oberleutnant darajasiga yetdi. Urush tugashidan biroz oldin u jangda halok boʻldi. U Lyuksemburgning janubi-sharqiy qismidagi Sandveyler shahridagi harbiy qabristonga dafn etilgan[8].

Sharqiy Berlindagi adolat tahrir

1945-yil may oyida urushning tugashi fashistlar rejimining qulashi bilan birga keldi. Germaniyadan qolgan hududning katta qismi, shu jumladan Sharqiy Berlin, endi Sovet maʼmuriyati ostiga tushdi: „Köpenicker Blutwoche“ ga rasmiy qiziqish yana paydo boʻldi. 1947-yil 19-iyundan 21-iyungacha toʻrt SA erkak oʻn toʻrt yil oldin Köpenikdagi voqealar bilan bogʻliq holda insoniyatga qarshi jinoyatlarda ayblandi. Ulardan ikkitasi aybdor deb topilib, sakkiz yil o‘n sakkiz oy muddatga hukm qilindi: uchinchisi oqlandi, to‘rtinchisi esa sudgacha qochishga muvaffaq bo‘ldi[9]. 1948-yil avgust oyida yana ikkitasi sudlandi, ayblandi va qisqa muddatlarga qamoq jazosiga hukm qilindi[9].

Sovet ishgʻol zonasi Germaniya Demokratik Respublikasiga oʻz oʻrnini boʻshatgandan keyingina qirgʻinga aloqador boʻlganlarning koʻp qismi sudga tortildi. 1950-yilning 5-iyunidan 19-iyuliga qadar Sharqiy Berlindagi okrug sudining 4-jinoiy kollegiyasida 61 nafar rasman aniqlangan ayblanuvchilar ustidan sud boʻlib oʻtdi. Ayblanuvchi 61 nafardan atigi 32 nafari hozir bo‘lgan, qolgan 29 nafari esa sirtdan sudlangan. 61 kishidan 47 nafari SA, 3 nafari fashistlar partiyasi aʼzosi va biri SS odami ekanligi aniqlangan. Qolgan oʻnta uchun hech qanday ekvivalent mansublik qayd etilmagan. Sirtdan sudlanganlardan 13 nafarining qayerdaligi nomaʼlum edi, yana oʻntasi esa 1949-yildan beri Sharqiy Germaniyadan siyosiy va tobora jismoniy jihatdan ajralgan Gʻarbiy Germaniyada edi. Ayblanuvchilarning yana uch nafari sudgacha qochib ketishga muvaffaq bo‘lgan, biri esa yosh vafot etgani maʼlum bo‘lgan. Gʻarbiy Germaniyaga qochib ketganlar hech qachon sudga duch kelmadilar[10].

Sudga tortilganlarning aksariyati yoki barchasi aybdor deb topildi. 15 kishi oʻlimga hukm qilindi, yana 13 kishi umrbod qamoq jazosiga hukm qilindi. 25 nafari o‘n yildan yigirma besh yilgacha ozodlikdan mahrum etildi[9], yana to‘rt nafari esa har biri besh yildan majburiy mehnatga hukm qilindi[11].

Manbalar tahrir

  1. ↑ Rena Jacob. „Die Juden von Niederstetten März 1933 · Vorbote der Shoah“. Wider des Vergessens (Sunday News), Wertheim (2013-yil 26-mart). 2016-yil 8-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  2. ↑ „Johannes Stelling“. Verfolgte und Widerstandkämpfer. Bund der Antifaschisten Köpenick e.V., Berlin. Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  3. ↑ Martin Schuster M.A. „Organisatorische Veränderungen 1933/34“. Die SA in der nationalsozialistischen »Machtergreifung« in Berlin und Brandenburg 1926–1934 (doctoral dissertation) 69–77. Erarbeitet mit finanzieller Unterstützung des Zentrums für Antisemitismusforschung an der TU-Berlin und des Bundesprogramms zur Förderung des wissenschaftlichen Nachwuchses (2004-yil 7-dekabr). Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  4. ↑ „NSDAP und SA in Berlin-Köpenick“. Geschichte. Gedenkstätte Köpenicker Blutwoche, Berlin. 2020-yil 18-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  5. ↑ „80 Years Nazi Seizure of Power – 75 Years November Pogroms – 70 Years Rosenstraße Protest“ (English). German Historical Institute, Washington DC (2013-yil 12-noyabr). Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  6. ↑ „Memorial Köpenicker Blutwoche“. Gedenkstätte Köpenicker Blutwoche, Berlin. 2018-yil 25-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  7. ↑ ; Wolfgang Benz (compiler)Köpenicker Blutwoche. De Gruyter, Berlin, 2011 — 222–223 bet. ISBN 978-3-598-24076-8. 
  8. ↑ „Herbert Gehrke ruht auf der Kriegsgräberstätte in Sandweiler. Endgrablage: Block P Grab 79“. Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge e. V., Kassel. 2016-yil 7-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Herbert Mayer. „Mahnung an die Köpenicker Blutwoche“. Lexikon von A-Z zur Berlingeschichte und Gegenwart 86–88. Luisenstädtischer Bildungsverein e.V., Berlin (1998).
  10. ↑ „Juristische Aufarbeitung“. Gedenkstätte Köpenicker Blutwoche, Berlin. 2019-yil 9-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 iyul, 2022.
  11. ↑ A typed version of the 328 page judgement was published in East Berlin under the title "Landgericht Berlin. Urteil der 4. Großen Strafkammer in der Strafsache Plönzke u. a. (Köpenicker Blutwoche 1933)". (Berlin District Court. Judgement of the 4th Criminal Chamber in the Criminal trial of Plönzke and others (Köpenicker Blutwoche 1933)) 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Herbert_Gehrke&oldid=3288051" dan olindi