Katanayev familiyasi
Katanayev — Zabaykalye familiyasi.
Familiyaning kelib chiqishi odatda Gantimurning oʻgʻli Katanay (Katana) ismi bilan bogʻlanadi[1].
1667-yilda tungus qabilasining rahbari Gantimur oʻgʻli Katanay va uning oilasi bilan birga Rossiya fuqaroligini olish uchun Majuriyaning Naun daryosidan kechib Nerchinsk qal’a shahriga yetib borgan (yoki qaytib kelgan). Bu ekstraditsiya masalasida Rossiya va Sin Xitoyi oʻrtasida uzoq davom etgan diplomatik va keyinchalik qurolli qarama-qarshilikka sabab boʻldi. 1684-yilda Gantimur va uning oʻgʻli Nerchinskdachoʻqintirildi, ular Pyotr (Gantimur) va Pavel (Katanay) ismini oldilar, shundan keyin ular Moskvaga — podshohlar Ivan va Pyotr Alekseevich yoniga yuborildi. Ularning otasi Narimga ketayotgan vaqtda vafot etdi, Pavel Pyotrovich poytaxtga yetib bordi va bu yerda shohlar tomonidan „mehribonchilik bilan“ kutib olindi[2]. Qirolning 1685-yil 16-martdagi farmoni bilan P.P.Gantimurovning knyazlik mavqei tan olindi, Nerchinsk gubernatori I.Vlasovga uning uchun Nerchinskda uy qurish, Gantimurovga esa choʻqinish uchun xotinlaridan birini tanlash, qolganlaridan voz kechish buyurildi[3]. Taxminlarga koʻra, Katanayev familiyasining egalari Pavel Gantimurovning asli xitoylik boʻlgan va choʻqintirilmagan xotinlaridan birining oʻgʻillaridan tarqagan avlodlardir[4].
Shu bilan birga, evenkiy xos ismining egasi Katanayni yagona shaxs boʻlgan deb hisoblash uchun hech qanday sabab yoʻq. Gantimur va shunga koʻra uning oʻgʻli tunguslarning dulikagir oilasiga mansub[5][6]. Shu bilan birga, 1926-1927-yillardagi qutb atrofidagi aholini roʻyxatga olish paytida oʻzlarini Badaragir sulolasiga tegishli deb hisoblovchi Latanayevlardan iborat 4 ta oila (23 kishi) aniqlandi[1].
Yana qarang
tahrirManbalar
tahrir- ↑ 1,0 1,1 Туголуков В. А.. Тунгусы (эвенки и эвены) Средней и Западной Сибири. М.: Наука, 1985 — 33, 34-bet. (Wayback Machine saytida 2015-02-10 sanasida arxivlangan)
- ↑ Болонев Ф. Ф.. . ISBN 978-5-4437-0210-0.
- ↑ Высочайше учрежденная под председательством статс-секретаря Куломзина комиссия для исследования землевладения и землепользования в Забайкальской области: Материалы. Вып. 5. Исторические сведения, ., 1898 — 14 (2-я паг.)-bet. (Wayback Machine saytida 2015-11-25 sanasida arxivlangan)
- ↑ Соломин А. В.. Князья Гантимуровы. М.: Старая Басманная, 2013 — 32. — 268 с., XVI с. ил-bet. ISBN 978-5-906470-01-0.
- ↑ Туголуков В. А. Конные тунгусы // Этногенез и этническая история народов Севера. — 1975. — С. 78—110.
- ↑ {{{заглавие}}}.