Max Hamilton
Maks Hamilton (1912-yil 12-aprel — 1988-yil 9-sentyabr) Germaniyaning Offenbax-am-Mayn shahrida tugʻilgan. U 1914-yilning birinchi yarim yilligida oilasi (Himmelschein ismli) bilan Angliyaga koʻchib oʻtgan.U Kouper-streetdagi Markaziy Jamgʻarma Oʻgʻil bolalar maktabida [1] taʼlim olgan va Londondagi Universitet kolleji kasalxonasidagi tibbiyot fakultetida oʻqishni davom ettirgan. U 1934-yilda Qoʻshma diplom (LRCP London, MRCS England) bilan malaka sertifikatiga boʻldi va 1937-yilda London universitetida tibbiyot bakalavri, jarrohlik bakalavri (MBBS) darajalarini oldi. [2] Londonning Sharqiy qismida umumiy amaliyot shifokori sifatida bir muddat ishlagan, Ikkinchi Jahon urushi paytida Qirollik havo kuchlarida tibbiy ofitser boʻlib xizmat qilgan. 1945-yilda Psixologik tibbiyot boʻyicha diplomni qoʻlga kiritgan Hamilton Londonning Maudsley kasalxonasida psixiatr sifatida oʻqishni boshladi, bu yerda u qattiq tartibli muassasada qiyinchiliklarga duch kelgan.
U 1945-1947-yillarda Universitet kolleji kasalxonasiga yarim kunlik oʻqituvchi sifatida qaytib keldi va u yerda Ser Kiril Bertning taʼsiri ostida ishladi, u Hamiltonning matematik qobiliyatini tan oldi va unga tibbiy statistika boʻyicha oʻqishni maslahat berdi. Bu voqeada Gamilton innovatsion statistik mutaxassisga aylandi va 1940-yillarning oxirlarida (AQShdagi Kayserdan bir necha yillar oldin) u omillarni (faktor tahlilida) almashtirishni taklif qilgan edi. [3]
U Dennis Xillning Kingʻs kolleji kasalxonasida katta registrator boʻlib ishladi (u yerda dispepsiya bilan ogʻrigan bemorlarning shaxsiyati boʻyicha doktorlik dissertatsiyasini taqdim etdi) va keyin ikki yil davomida Tooting Bec kasalxonasida katta shifokor tibbiy lavozimida ishladi.1953-yilda Hamilton Lids universitetining psixiatriya boʻyicha katta oʻqituvchisi etib tayinlandi.
1959 va 1960-yillarda u Hamilton tashvishi [4] va Hamilton depressiyasi [5] reyting shkalalarini nashr etdi. [6]
Ikki yil davomida AQShning Merilend shtatidagi Bethesda shahridagi Milliy ruhiy salomatlik institutida tashrif buyuruvchi olim sifatida ishlagandan soʻng, u Tibbiy tadqiqot kengashining tashqi aʼzosi boʻldi va 1963-yilda Ronald Xargrives oʻrniga Psixiatriya boʻyicha Nuffild professori lavozimini egalladi. Lids universitetida u 1977-yilda nafaqaga chiqqunga qadar bu lavozimda ishlagan.
U birinchilardan boʻlib psixometriyani psixiatriyaga kiritdi va oʻsha paytda juda ishonib boʻlmaydigan kasbni psixiatrik tadqiqotlar oʻlchov va statistik tahlilga asoslangan boʻlishi kerakligiga ishontirdi. U Britaniya Psixofarmakologiya Assotsiatsiyasining Jamgʻarma Prezidenti, Qirollik Psixiatrlar Kollejining faxriy aʼzosi va Britaniya Psixologiya Jamiyatining bir necha psixiatr prezidentlaridan biri edi. 1980-yilda u Amerika Psixopatologiya Assotsiatsiyasi tomonidan taniqli psixiatrik tadqiqotlar uchun Pol Xoch mukofotini oldi.
U 1988-yilda, Maudsli maʼruzasini oʻqishiga ikki oy qolganda vafot etdi.
Kitoblari
tahrir- Psixosomatika. Nyu-York: Wiley (1955)
- Klinik tadqiqotlar metodologiyasi boʻyicha maʼruzalar. Edinburg: Livingstone (1961)
- Baliq shizofreniyasi. Ikkinchi nashr. Bristol: Jon Rayt (1976)
- Baliqlarning klinik psixopatologiyasi. Ikkinchi nashr. Bristol: Jon Rayt (1985)ISBN 0 7236 0605 6
Manbalar
tahrir- ↑ „Alumni“. Central Foundation Boys' School (2013). 2015-yil 3-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2015-yil 9-oktyabr.
- ↑ The Medical Directory, 1969.
- ↑ Berrios G E & Bulbena A (1990) The Hamilton Depression Scale and the numerical description of the symptoms of depression. In Bech P and Coppen A (eds) The Hamilton Scales. Berlin, Springer, pp. 80-92
- ↑ Hamilton M.The assessment of anxiety states by rating. Br J Med Psychol 1959; 32:50-55.
- ↑ Hamilton, M (1960). "A rating scale for depression". Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry 23: 56–62. doi:10.1136/jnnp.23.1.56. PMID 14399272. PMC 495331. //www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=495331.
- ↑ Berrios G E & Bulbena A (1990) The Hamilton Depression Scale and the numerical description of the symptoms of depression. In Bech P and Coppen A (eds) The Hamilton Scales. Berlin, Springer, pp. 80-92