Omon Matjon

Omon Matjon (Omon Matjon — taxallusi; asl ism-sharifi — Matchonov Omon) — Oʻzbekiston xalq shoiri. 1943-yilning 14-fevralida Xorazm viloyatining Yangibozor tumani Bog'olon q ishlog'ida tavallud topgan. Samarqand davlat universitetining filologiya fakultetini tugatgan (1969). Shoir 2020-yilning 29-oktyabrida Toshkent shahrida vafot etdi.

Omon Matjon
Tavalludi	14-fevral 1943-yil Xorazm
Vafoti	29-oktyabr 2020-yil(2020-10-29) (77 yoshda) Toshkent
Fuqaroligi	Oʻzbekiston va SSSR
Kasbi	shoir, tarjimon
Mukofotlari	Matjon Omon

Bolalik yillari

Omon Matjon go'daklik davridayoq onasidan ayriladi. Omon Matjon maktabning uchinchi sinfida o'qib yurgan paytlarida she'rlar, ertaklar yozgan. Uning ilk she'ri 1958-yilning 15-martida Yangibozor tuman gazetasida bosilib chiqqan. O'n olti yoshida o'rta maktabni tugatgan.

Faoliyati

Omon Matjon oliy maktabni tamomlagach, Toshkentga kelib, Gʻafur Gʻulom nomidagi Adabiyot va sanʼat nashriyotida muharrir, boʻlim mudiri (1969–1985), „Yoshlik“ jurnalida bosh muharrir (1985–1991), Oʻzbekiston Respublikasi Prezidenti devonida masʼul xodim (1991–1994), Oʻzbekiston Respublikasi Davlat matbuot qoʻmitasida rais oʻrinbosari (1994–1999), „Choʻlpon“ nashriyotida direktor (1999–2001), 2001-yildan „Gulxan“ jurnalida bosh muharriri kabi lavozimlarda faoliyat yuritgan.

Ijodi

Shoirning sheʼrlari 1965-yildan boshlab eʼlon qilina boshlagan. Shoirning „Karvon qoʻngʻirogʻi“ (1973), „Quyosh soati“ (1974), „Yonayotgan daraxt“ (1977), „Yarador chaqmoq“ (1977), „Seni yaxshi koʻraman“ (1981), „Daraxtlar va giyohlar“ (1984), „Oʻrtamizda birgina olma“ (1990), „Odamning soyasi quyoshga tushdi“ (1991), „Qush yoʻli“ (1993), „Iymon yogʻdusi“ (1994), „Ardaxiva“ (2000), „Xoja Ahror ziyoratlari“ (2002) va boshqa sheʼriy asarlarida voqelikni nozik his etgan holda badiiy ifodalash, muayyan hodisadan favqulodda falsafiy xulosalar chiqarish, oʻzi tugʻilib oʻsgan muhit koloritiga mos ifodalar topish tamoyili ustuvorlik qiladi. Omon Matjon lirik sheʼrlar bilan birga lirik qissa va dramatik doston janrlarida ham ijod qilib, Xorazm xalq afsonalarining oʻziga xos badiiy talqini — „Haqqush qichqirigʻi“ (40 afsona, 1979) sheʼrlar kitobini, istiqlol arafasidagi shoʻrolar mamlakati hayotining ziddiyatli manzaralari va jarohatlari tasviriga bagʻishlangan „Gaplashadigan vaqtlar“ (1986) qissasini, shuningdek, oʻzbek xalqining Xorazmdan chiqqan buyuk siymolari haqidagi dramatik dostonlari („Pahlavon Mahmud“, 1975; „Beruniy“, 1977 va boshqalar) ni yaratgan. „Ming bir yogʻdu“ (1982) asari Alisher Navoiy „Xamsa“si taʼsirida yozilgan. Omon Matjon bu asarlarida oʻtmishda yashab ijod qilgan oʻlmas siymolar hayoti va hozirgi davr muammolarini tasvirlashda liro-epik sheʼriyat imkoniyatlaridan mahorat bilan foydalangan. Oʻzbek sheʼriyatiga Xorazm shevasiga xos leksik unsurlar va musiqiy ohanglarni olib kirgan, lirik sheʼriyatni epik sheʼriyat unsurlari bilan boyitgan.

Mukofotlari

• Oʻzbekiston xalq shoiri (1993)
• Hamza nomidagi Oʻzbekiston Davlat mukofoti laureati (1989).
• * Mehnat shuhrati ordeni (2021-yil);