Rupmayze (latishcha: Rupjmaize) — Latviyada keng tarqalgan javdar nonining turi boʻlib, anʼanaviy retsept boʻyicha tayyorlanadi. Rupmayze Latviya moddiy va maʼnaviy madaniyatining muhim qismi boʻlib, milliy oʻziga xoslik bilan bogʻliq va uning muhim ramzi hisoblanadi[1][2]. Rupmayze Latviya madaniy kanoniga, Latviya xalqining 99 ta eng yorqin va muhim madaniy qadriyatlari qatoriga kiritilgan[2]. U Yevropa Ittifoqi milliy mahsulotlari reestriga kelib chiqqan geografik joyi koʻrsatilgan holda kiritilgan[3].

Retsept tahrir

Anʼanaviy Latviya retseptiga koʻra, non yirik javdar unidan (1740 va 1800 turdagi) yogʻoch pechda pishiriladi. Xamirga arpa va zira qoʻshiladi, bu nonga oʻziga xos taʼm va hid beradi[4]. Xamir kamida oʻn ikki soat davomida achitiladi. Nonlar qoʻlda shakllantiriladi. Qobigʻi toʻq rangga kirgunicha pishiriladi, unga kraxmal surtiladi.

Taomning tarixi tahrir

Latviya javdar noni haqida birinchi yozma maʼlumot 1901-yilgi retseptlar kitobida keltirilgan.

Manbalar tahrir

  1. Indra Čekstere. „Maizes vēsture Latvijā“ (lv). «Vides Vārds» (publicēts2015. gada 31. marts). 2020-yil 14-avgustda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 30-iyun.
  2. 2,0 2,1 Indra Čekstere. „Tautas tradīcijas / Rudzu maize“ (lv). Latvijas kultūras kanon (2019).
  3. Kaspars Funts. „Latvijas salinātā rudzu rupjmaize iekļauta ES Garantēto tradicionālo īpatnību reģistrā“ (lv). zm.gov.lv. Zemkopības ministrija. 2022-yil 28-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 30-iyun.
  4. Daiga Kunkulberga, Valdis Segliņš. Maizes ražošanas tehnoloģija. Rīga : RTU izdevniecība, 2010. 224. str. ISBN 978-9984-32-233-9.

Havolalar tahrir

Adabiyotlar tahrir

  • Indra Chekstere. Mūsu makkajoʻxori/Bizning kundalik nonimiz. — Riga, Hanzas maiznīcas un Latvijas etnogrāfiskais Brīvdabas muzejs, 2004-yil.
  • „Makkajoʻxori grammati“. — Riga, izdevis apgads Zvaigzne ABC, sakartojusi Vija Ancāne, 2008-yil.