Tafiy, baʼzan Tafos (qadimgi yunoncha: Τάφιος), Argos turkumidagi yunon mifologiyasining qahramoni, Tafi yoki Teleboy qabilasining boshligʻi, Tafos orolining eponimi. Miken podsholigiga daʼvo qilgan.

Mifologiyada tahrir

 
Mikenda sher darvozasi

Afsonaning klassik versiyasiga koʻra, Tafiy Miken malikasi, Perseyningnabirasi boʻlgan Gippofoyning va Gippofoyni oʻgʻirlab, Exinad orollariga olib kelgan dengiz xudosi Poseydonlar oʻgʻli boʻlgan. Tafiy Mikenda tugʻilgan. Voyaga yetganida, u Akarnaniya sohilidagi Ion dengizida joylashgan Tafos orolini mustamlaka qildi. Tafiy bu yer aholisini teleboylar deb atagan, chunki Psevdo-Apollodorning soʻzlariga koʻra, „u oʻz vatanidan uzoqqa ketgan“ (tadqiqotchilar bu aniq yolgʻon etimologiya ekanligini taʼkidlaydilar[1]). Keyinchalik, qahramon Mikenga qaytib keldi va oʻzining qarindoshi Elektrionga tegishli qirol hokimiyatiga boʻlgan huquqlarini talab qildi. Rad etilganidan soʻng, u Elektrion sigirlarini oʻgʻirlay boshladi va tezda urush boshlandi. Likimniydan tashqari qirolning deyarli barcha oʻgʻillari jangda halok boʻldi. Shundan soʻng, Elektrionning oʻzi teleboylar bilan urushga kirdi, ammo bu yurishda u tasodifan kuyovi Amfitrion[1] qoʻlida halok boʻldi. Shunga qaramay, Tafiy Miken hokimiyatiga erisha olmadi.

Tafiyning oʻgʻli Pterelay edi, uning koʻplab oʻgʻillari Elektrion bilan urushda qatnashgan. Koʻpgina qadimshunoslar Psevdo-Apollodorning saqlanib qolgan qoʻlyozmalarida „Pterelay oʻgʻillari Tafiy bilan birga kelgan“ soʻzlari xato deb hisoblashadi; aslida muallif „tafiyaliklar bilan“ yozmoqchi boʻlgan va bu holatda Tafiy, aftidan, Miken taxti uchun kurashda qatnashmagan[1].

Muqobil nasabnomaga koʻra, Tafiyning otasi Gippofoning oʻgʻli Pterelay edi[2].

Manbalar tahrir

  1. 1,0 1,1 1,2 Аполлодор Афинский 1972.
  2. Taphios 2 1932.

Adabiyotlar tahrir

  1. Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека. Наука, 1972. 
  2. Kolf. Taphios 1 // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1932. — Bd. IV, 2. — Kol. 2257.
  3. Kolf. Taphios 2 // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1932. — Bd. IV, 2. — Kol. 2257.