António Óscar de Fragoso Carmona ComC GCA ComSE; (portugalcha talaffuzi: [ɐ̃ˈtɔniu ˈɔʃkaɾ fɾɐˈɣozu kaɾˈmonɐ]; 1869-yil 24-noyabr – 1951-yil 18-aprel) – portugal armiyasi ofitseri va siyosatchisi. 1926-yildan 1928-yilgacha Portugaliya bosh vaziri va 1926-yildan to vafotiga qadar (1951) Portugaliyaning 11-prezidenti lavozimida faoliyat olib borgan. Shuningdek, 1923-yil oxiri, 1926-yillar oraligʻida urush vaziri, 1926-yildan tashqi ishlar vaziri sifatida ish yuritgan.

Óscar Carmona

Carmona 1942-yilda
Portugaliya Prezidenti
Mansab davri
1926-yil 29-noyabr – 1951-yil 18-aprel
Bosh vazir Óscar Carmona
José Vicente de Freitas
Artur Ivens Ferraz
Domingos Oliveira
António de Oliveira Salazar
Oʻtmishdoshi Manuel Gomes da Costa
Vorisi Francisco Craveiro Lopes
Vazir portfellari
Shaxsiy maʼlumotlari
Tavalludi
António Óscar de Fragoso Carmona

24-noyabr 1869-yil
Lissabon, Portugaliya
Vafoti 18-aprel 1951-yil(1951-04-18)
(81 yoshda)
Lissabon, Portugaliya
Siyosiy partiyasi Milliy Ittifoq (1932-1951)
Turmush oʻrtogʻi Maria do Carmo da Silva
Bolalari 3
Alma mater Harbiy akademiya
Mukofotlari Order of Christ
Order of Aviz
Order of St. James of the Sword

Siyosiy kelib chiqishi

tahrir

Carmona respublikachi va mason boʻlgan. Shu bikan birga 1910-yil 5-oktyabrda Portugaliya Birinchi Respublikasining eʼlon qilinishining tarafdorlaridan ham boʻlgan. Biroq, u hech qachon demokratik boshqaruv shakliga xayrixoh boʻlmaganligi sababli keyinchalik Antonio Ferroga bergan intervyusida tan olganidek, birinchi marta 1933-yilgi konstitutsiyaviy referendumda ovoz bergan. 1923-yil Birinchi Respublika davrida Antonio Ginestal Machado qoʻlida qisqa muddat urush vaziri boʻlib ishlagan. Mashhur marshal Gomes da Costadan farqli oʻlaroq, Carmona Birinchi jahon urushida unchalik faoliyat koʻrsatmagan.

Prezidentlik faoliyati

tahrir

Carmona 1926-yil 28-mayda boʻlgan Birinchi Respublika davlat toʻntarishida juda faol ishtirok etgan. Kengashning birinchi prezidenti, komendant Jose Mendes Cabeçadas, iyun oyida soʻnggi respublika prezidenti Bernardino Machado tomonidan qoʻllab-quvvatlangan demokratik xayrixoh Manuel de Oliveira Gomes da Costa oʻrnini egallagan. 3-iyundan 6-iyulgacha tashqi ishlar vaziri lavozimida ishlagan, Carmona harbiy rejimning eng konservativ va avtoritar qanoti rahbari boʻlgan, anchagina oʻzini tuta biladigan Gomes da Costaga javobgarlikni yuklagan. 9-iyulda u general João José Sinel de Cordes bilan birgalikda toʻntarishga rahbarlik qilgan, oʻzini prezident deb e'lon qilgan va darhol diktatorlik vakolatlarini oʻz zimmasiga olgan. U 1928-yilda yagona nomzod sifatida rasman prezidentlikka saylangan.

1928-yilda Carmona Antonio de Oliveira Salazarni moliya vaziri etib tayinlangan. Salazarning xarizmasi va fazilatlaridan hayratda qolgan Carmona 1932-yilda uni Bosh vazir lavozimiga tayinlagan va hukumat nazoratini asosan unga topshirgan.

1933-yilda yangi konstitutsiya rasmiy ravishda Estado Novoni oʻrnatgan. Qogʻozdagi yangi hujjat Carmonaning 1928-yildan beri amalga oshirgan diktatorlik vakolatlarini kodlashtirgan. Biroq amalda kunlik boshqaruv ishlarining katta qismini Salazarga topshirgan. Barcha amaliy maqsadlar uchun Carmonaning endi shunchaki nomigina boshqaruvchi boʻlib qolgan. Salazar esa haqiqiy kuchga ega boʻlgan. Qogʻozda prezidentning Salazarni ishdan boʻshatish vakolati uning kuchini tekshirishning yagona usuli hisoblangan. Biroq, Carmona Salazarni boʻsh qoʻygan. 1935—1942-yillarda muxolifatsiz yana yetti yillik muddatga saylangan. 1935-yilda u oʻzining masonlik oʻtmishi tufayli Portugaliyada masonlikni taqiqlovchi qonunga oʻzining roziligisiz imzo chekkan.

Ikkinchi jahon urushidan keyin demokratik muxolifatga saylovlarda qatnashishga ruxsat berilgan boʻlsa-da, Carmona ularga nisbatan doʻstona munosabatda boʻlmagan. Muxolifat saylovni tashkil qilishga koʻproq vaqt berish uchun uni kechiktirishni talab qilganida Carmona ularni rad etgan.

Biroq, Carmona 1947-yilda Salazarni hokimiyatdan agʻdarish uchun general José Marques Godinho boshchiligidagi muvaffaqiyatsiz harbiy qoʻzgʻolonni Respublika Prezidenti sifatida qolishi sharti bilan qoʻllab-quvvatlagani haqida mish-mishlar keng tarqalgan. Bu mish-mishlarga barham berish uchun Carmona nihoyat marshal unvonini qabul qilgan.

1949-yilda 79 yoshli Carmona yana, toʻrtinchi marotaba prezident boʻlishga harakat qilgan. Birinchi marta u general José Norton de Matosga raqib boʻlgan. Biroq, tez orada Salazar Matosga davlat yuritishga imkon bermasligi maʼlum boʻlgan. Taʼqiblar shu qadar kuchayganki, Matos 12-fevral kuni poygadan chiqib ketgan va joyini Carmonaga yana bir muddatga topshirgan.

Carmona ikki yildan soʻng, 1951-yilda, 24 yillik respublika prezidenti sifatida vafot etgan. U Lissabondagi Milliy Panteondagi Santa Engrasiya cherkoviga dafn etilgan.

Shaxsiy hayoti

tahrir

U Mariya Ines Côrte-Real de Melo Fragoso[1] va Felgueiras shahridan boʻlgan Portugaliya dengiz floti ofitseri, Braziliyada joylashgan, Portugaliya harbiy attashesining Braziliyadagi qism xizmatchisi Alvaro Rosario Teixeira Carmona oilasida dunyoga kelgan. 1914-yil yanvar oyida Carmona Germano da Silva va rafiqasi Engrácia de Jesusning qizi Maria do Carmo Ferreira da Silva (Chaves, 1878-yil 28 sentyabr – 1956-yil 13-mart) bilan turmush qurgan. Bu nikoh bilan u uch farzandini qonuniylashtirgan.

U Lissabonning sobiq meri Carmona Rodrigesning (2004-2007) amakisi boʻlgan. Shuningdek, Braziliya prezidenti Augusto Tasso Fragosoning amakivachchasi ham boʻlgan[2].

1967—1968-yillarda uning shaxsiy kutubxonasi Avstraliya Milliy kutubxonasi tomonidan sotib olingan[3].

Mukofotlari

tahrir
  •   Aviz ordeni qoʻmondoni, Portugaliya (1919-yil 15-fevral)[4]
  •   Avliyo Jeyms Qilich ordeni qoʻmondoni, Portugaliya (1919-yil 28-fevral)[4]
  •   Masih ordeni qoʻmondoni, Portugaliya (1919-yil 28-iyun)[4]
  •   Aviz ordeni katta xochi, Portugaliya (1925-yil 5-oktyabr)[4]
  •   Portugaliya faxriy ordenlarining buyuk ustasi, Portugaliya (1926-yil 29-noyabr)
  •   Avliyolar Moris va Lazar ordenining Buyuk xochi, Italiya (1930-yil 25-aprel)[4]
  •   Boʻyinturuq va oʻqlar imperatorlik ordenining katta yoqasi, Ispaniya (1939)

Nashrlar

tahrir

Carmona 1913-yilda Otliqlar maktabi uchun qoidalar kitobini yozgan.

Merosi

tahrir

Angolaning Uíge shahri uning sharafiga Carmona deb atalgan[5]. Shahar 1975-yilda Portugaliyaning xorijdagi Angola viloyati mustaqil boʻlgunga qadar shunday nomlangan. Carmona 1972-yilgi Angola eskudo banknotasida ham tasvirlangan[6].

Manbalar

tahrir
  1. „Óscar Carmona - Biografia“. museu.presidencia.pt. Qaraldi: 2022-yil 20-may.
  2. Augusto Tasso Fragoso
  3. Carmona Collection National Library of Australia
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 „Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens“. Página Oficial das Ordens Honoríficas Portuguesas. Qaraldi: 2017-yil 28-yanvar.
  5. Angola-Carmona (Viagem ao Passado)-Kandando Angola YouTubeda, a film of Carmona, Portuguese Angola (before 1975)
  6. Angola – Banco de Angola 24.11.1972 „Marechal Carmona“ Issue Bank Note Museum

Havolalar

tahrir
  • Newspaper clippings about Óscar Carmona in the 20th Century Press Archives of the ZBW
Oldindan 
Shvetsiya Qiroli
Gustaf V
Hozirgacha eng keksa davlat rahbari
1950-yil 29-oktyabr – 1951-yil 18-aprel
Tomonidan oʻtkazildi 
Finlandiya Prezidenti
Juho Kusti Paasikivi
Siyosiy idoralar
Oʻtmishdoshi:
Manuel Gomes da Costa
Portugaliya Bosh vaziri
1926–1928
Vorisi:
José Vicente de Freitas
Oʻtmishdoshi:
Gomes da Costa
Portugaliya Prezidenti
1926–1951
Vorisi:
António de Oliveira Salazar (interim)

António Óscar Fragoso Carmonaning ajdodlari

16. António José Machado Carmona
8. Henrique Luís Machado Carmona
17. (noma'lum ona)
4. Leonel Joaquim Machado de Azevedo Carmona
18. Manuel José Pereira
9. Maria Madalena Pereira do Amaral
19. Ana Maria do Amaral e Azevedo
2. Inácio Maria Machado de Morais Carmona
20.
10. José de Morais Carneiro
21.
5. Maria Emília das Lágrimas de Morais Carneiro
22.
11. Maria Joana da Fonseca
23.
1. António Óscar Fragoso Carmona
24.
12. João Joaquim de Melo Sameiro
25.
6. António Manuel de Melo Fragoso de Vila-Lobos
26.
13. Ana Joaquina de Brito Fragoso
27.
3. Maria Inês de Melo Fragoso Corte-Real
28.
14. João José de Melo Corte-Real
29.
7. Inês Henriqueta de Melo Corte-Real
30.
15. Antónia Clementina Jordão
31.