Adolf von Baeyer
Adolf von Baeyer (talaffuzi: Adolf fon Baeyer) (31-oktyabr 1835-yil, Berlin – 20-avgust, Shtarnberg) – nemis kimyogari. Peterburg Fanlar Akademiyasining xorijiy muxbir aʼzosi (1892). Boʻeqlar va atsiklik birikmalar sintezi asoschilaridan biri. 1883-yilda indigoni toʻliq sintez qilib, uning tuzilishini aniqladi. Sistransizomeriya tushunchasini amaliyotga tadbiq etdi. Pirrol va piridin asoslarini, siydik kislota guruhi birikmalarini oʻrgandi, kondensatsiya reaksiyalarini tadqiq qildi. Baeyerning atsetilen, aromatik va alitsiklik uglevodorodlar sohasidagi tadqiqotlari kuchlanishlar nazariyasining kashf etilishiga olib keldi. Nobel mukofoti laureati (1905)[1][2]
| Adolf von Baeyer | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tavalludi |
31-oktyabr 1835 Berlin |
| Vafoti |
20-avgust 1917 Shtarnberg |
| Fuqaroligi | Germaniya imperiyasi |
| Sohasi | Kimyo |
| Taʼlimi | Berlin Universiteti |
| Mukofotlari | Nobel mukofoti |
Manbalar
tahrir- ↑ Nobel mukofoti sovrindorlari
- ↑ OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
| Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
 |