Al-Volid ibn Rifoʼa al-Fahmiy
Volid ibn Rifoʼa al-Fahmiy (arabcha: الوليد بن رفاعة الفهمي) (735-yil iyunda vafot etgan) – 727—735-yillarda Umaviylar xalifaligining Misrdagi hokimi.
| Al-Volid ibn Rifoʼa al-Fahmiy الوليد بن رفاعة الفهمي | |
|---|---|
| Shaxsiy maʼlumotlari | |
| Vafoti |
735-yil iyun Fustat, Misr, Umaviylar xalifaligi |
| Oʻlim sababi | kasallik sabab |
| Otasi | Rifoʼa |
Faoliyati
tahrirVolid ibn Rifoʼa Banu Fahm qabilasining Qaysiy urugʻi aʼzosi boʻlgan. Dastlab akasi Abdulmalik ibn Rifoʼa al-Fahmiy Mis hokimi etib tayinlangan vaqtda uning xavfsizligini taʼminlash maqsadida 715-yildan 717-yilga qadar shurta boshligʻi sifatida xizmat qilgan[1]. 727-yilda Abdulmalik yana qayta hokim etib tayinlangan, biroq oradan koʻp oʻtmay vafot etgan. Soʻngra Hishom ibn Abdulmalik uning oʻrniga al-Volidni Misr hokimi etib tayinlagan[2].
Al-Volid hokimligi davrida Misrda Qaysiy arablarining ilk keng koʻlamda koʻchish jarayoni amalga oshirildi. Bu harakat moliya rahbari Ubaydulloh ibn al-Habhob va markaziy hukumat tomonidan nazorat qilingan[3]. Xuddi shu davrda hukumat soliq maʼmuriyatini yaxshilash maqsadida viloyat boʻylab aholini roʻyxatga olishni boshladi, soʻrovlar Yuqori Misrda olti oy, Quyi Misrda uch oy davom etdi va natijada qishloqlarda yashovchi 500 nafardan ortiq barcha erkaklarga soliq solindi[4].
735-yilda al-Volid qibtiylarga Hamradagi Avliyo Menas cherkovini qurishga (yoki qayta qurishga) ruxsat berdi. Biroq bu qaror musulmon aholiga yoqmadi va ular al-Volidning hayotiga suiqasd uyushtirishdi, biroq bu urinish muvaffaqiyatsizlik bilan yakunlandi. Jinoyatchi qoʻlga olindi va qatl qilindi, ammo uning oʻlimi oʻz navbatida Fustatda jiddiy tartibsizliklar davrini keltirib chiqardi, Fustat orolida shiddatli janglarga sabab boʻldi[5].
Al-Volid 735-yilda kasallikdan vafot etgan va uning oʻrnini Abdurahmon ibn Xolid al-Fahmiy egallagan[6].
Manbalar
tahrir- ↑ Al-Kindi 1912, s. 66; Ibn Taghribirdi 1929, s. 231.
- ↑ Al-Kindi 1912, ss. 75–76; Ibn Taghribirdi 1929, s. 265.
- ↑ Al-Kindi 1912, ss. 76–77; Kennedy 1998, ss. 74–75.
- ↑ Morimoto 1981, s. 138, reading „Ibn al-Rifaʼah“ for al-Walid and not his brother. Ibn al-Rifaʼah reportedly led the census in person.
- ↑ Al-Kindi 1912, ss. 77–78; Ibn Taghribirdi 1929, s. 265; Evetts 1895, ss. 103, 328.
- ↑ Al-Kindi 1912, s. 79; Ibn Taghribirdi 1929, s. 265.
Adabiyotlar
tahrir- Blankinship, Khalid Yahya. The End of the Jihâd State: The Reign of Hishām ibn ʻAbd al-Malik and the Collapse of the Umayyads. Albany, New York: State University of New York Press, 1994. ISBN 978-0-7914-1827-7.
- The Churches and Monasteries of Egypt and Some Neighbouring Countries, Attributed to Abu Salih, the Armenian. Oxford: Clarendon Press, 1895.
- Ibn Taghribirdi, Jamal al-Din Abu al-Mahasin Yusuf. Nujum al-zahira fi muluk Misr wa'l-Qahira, Volume I (ar). Cairo: Dar al-Kutub al-Misriyya, 1929.
- Kennedy, Hugh „Egypt as a province in the Islamic caliphate, 641–868“, . Cambridge History of Egypt, Volume One: Islamic Egypt, 640–1517. Cambridge: Cambridge University Press, 1998 — 62–85-bet. ISBN 0-521-47137-0.
- Al-Kindi, Muhammad ibn Yusuf. The Governors and Judges of Egypt (Arabic). Leyden and London: E. J. Brill, 1912.
- Morimoto, Kosei. The Fiscal Administration of Egypt in the Early Islamic Period. Kyoto: Dohosha, 1981. ISBN 9784810402124.
| Oldingisi | Misr hokimi 727–735 |
Keyingisi |