Anita Garibaldi
Anita Garibaldi (portugalcha: Anita Garibaldi, toʻliq ismi — Ana Maria de Jesus Ribeiro, 1821-yil 30-avgust — 1849-yil 4-avgust) — brazil — italyan inqilobchisi, Guizeppe Garibaldining rafiqasi va ittifoqchisi.
| Anita Garibaldi | |
|---|---|
Anita Garibaldi | |
 | |
| Shaxsiy maʼlumotlari | |
| Tavalludi |
30-avgust 1821-yil Laguna, Santa-Katarina, Braziliya |
| Vafoti |
4-avgust 1849-yil (27 yoshda) Romania, Italiya |
| Oʻlim sababi | Bezgak kasalligi |
| Fuqaroligi | Braziliya Imperiyasi |
| Turmush oʻrtogʻi |
Manuel Duarte Agira (1835-1839) Guizeppe Garibaldi (1839—1849) |
| Bolalari | Meniotti Garibaldi, Rosa Garibaldi, Teresita garibaldi, Richiotti Garibaldi |
Biografiya tahrir
Yoshlik tahrir
Ana Maria „Anita“ de Jesus Ribeiro Portugaliyadan mustaqil boʻlishidan bir yil oldin janubiy Braziliyaning Santa-Katarina shtatida yashovchi kambagʻal portugal Azor oilasida tugʻilgan, bu mamlakat. Uning ota-onasi chorvachilik va baliqchilik bilan shugʻullangan. 1835 — yilda, Anita oʻn toʻrt yoshida Manuel Duarte Aguira bilan turmush qurishga majbur boʻldi.
Guizeppe Garibaldi bilan hayoti tahrir
Guizeppe Garibaldi 1836-yilda Braziliyaga qochib ketdi va Janubiy Amerika Respublikasi Rio Grandeda koʻproq Farrapus urushi deb nomlanuvchi ozodlik urushida qatnashdi. Yosh Garibaldi birinchi marta Anitani koʻrganida, unga faqat : „Sen meniki boʻlishing kerak“ deya pichirlay olgan. U 1839-yil oktyabr oyida Garibaldining Rio-Pardo kemasiga qoʻshildi..U oʻzining sevgilisi tomonida jang qilib, bir oy oʻtgach Imbituba va Laguna yaqinidagi janglarda olovda kuydi.
1841-yilda er-xotin Urugvay poytaxti Montevideoga koʻchib oʻtishdi, 1842-yilda u yerda Guizeppe Garibaldi Urugvay dengiz floti qoʻmondonligini olishdan oldin va Argentina diktatori Xuan Manuel de Rosasga qarshi urush uchun „Italiya legioni“ ni yaratishdan oldin savdogar va oʻqituvchi boʻlib ishlagan. Anita 1847-yilda Montevideoni sobiq Urugvay diktatori Manuel Oribe va uning argentinalik ittifoqchisi Rosas qoʻshinlariga qarshi himoya qilishda qatnashdi.
Vafoti tahrir
Anita Garibaldi eri va uning legionerlari bilan 1848-1849- yillardagi inqilobga qoʻshilish uchun Italiyaga suzib ketdi, u yerda Garibaldi Avstriya imperiyasi kuchlariga qarshi kurashdi. 1849-yil fevral oyida Garibaldi eʼlon qilingan Rim Respublikasini neapolitan va fransuzlarning Papa davlatini tiklashga qaratilgan aralashuvidan himoya qilishga kirishdi. Anita eriga qoʻshilib, 30-iyun kuni Fransiya qamaliga tushib qolgan Rimni himoya qildi. Shundan soʻng u erining otryadi bilan Venetsiya Respublikasiga yoʻl oldi. Homilador va bezgak bilan ogʻrigan Anita 1849-yil 4-avgustda soat 19:45 da Ravenna yaqinidagi fermada erining quchogʻida vafot etdi.
1859-yilda Garibaldi mahalliy arxiyepiskopdan xotinining qoldiqlarini eksgumatsiya qilish uchun ruxsat oladi. 20-sentyabr kuni Ravenna shahrida qoldiqlarni koʻchirish marosimi boʻlib oʻtdi. Garibaldi bilan birga u va Anitaning bolalari qatnashdi : katta oʻgʻli Menotti va qizi Tereza. 11-noyabr kuni Anitaning qoldiqlari Nitsada, Garibaldining onasining qabri yoniga va Anita va uning qizi Rosa bilan birga dafn qilindi. 1931-yilda Anitaning qoldiqlari Genuyadagi Staglieno qabristonida, Garibaldining sheriklari Nino Bixio va Stefano Kansio qabrlari yonida yana eksgumatsiya qilinib, qayta dafn qilindi. 1932-yilda Anitaning qoldiqlari uchinchi marta eksgumatsiya qilindi. 2-dekabr kuni maxsus poyezd ularni Rimga olib bordi va u yerda oʻsha yili oʻrnatilgan Anita Garibaldi otliq yodgorligi tagida tantanali ravishda dafn qilindi. Qayta dafn etish marosimida Italiya Bosh vaziri Mussolini va xorijiy delegatsiyalar, jumladan, Braziliya, Urugvay, Polsha, Vengriya, Fransiya, Gretsiya, Kuba va Yaponiya vakillari ishtirok etdi.
Farzandlari tahrir
Guizeppe Garibaldi bilan turmush qurib, oʻgʻillari Menotti (1840-1903) va Riksiotti (1846-1924), shuningdek, Rosa (1843-1845) va Teresita (1845-1903) ismli qizlarni dunyoga keltirdi, Teresitani keyinchalik general Stefano Kantsioga turmushga berdi. U beshinchi homiladorligida vafot etdi.