Apollino

Apollino yoki Apollino Medichi — Litsey Apollino kabi yosh xudo Apollonning ellinistik haykalining qadimgi Rim nusxasi. Haykal hozir Florensiyadagi Uffizi galereyasida saqlanmoqda.

Uning boshi, Praksitel Afrodita Knidus^[1] ga oʻxshash nisbatlarga ega va shuning uchun bir qator sanʼatshunoslar, bu Praksitel tomonidan yaratilgan asl nusxaning nusxasi yoki hech boʻlmaganda uning uslubiga ega, deb hisoblashadi. Boshqalar, bu Rim davrining bir nechta uslublar aralashmasi bilan eklektik ijodi ekanligini taʼkidlaydilar^[2]. Apollinoning chap qoʻli kamon tutgan boʻlishi mumkin^[3].

XVII-asrda Rimda toʻliq saqlanib qolgan holda topilgan, garchi uning aniq dastlabki kelib chiqishi nomaʼlum boʻlsa-da^[4]^[5], haykal dastlab Borgeze kollektsiyasida saqlangan, u Villa Medicidagi Medici kollektsiyasida nihoyasiga yetgunga qadar, uning mavjudligi qayerda edi. 1704-yilda hujjatlashtirilgan^[6]. Medichi kollektsiyasidagi koʻplab qadimiy haykallardan farqli oʻlaroq, u 1769-1770-yillarda Nioba Medichi guruhiga hamrohlik qilish uchun u yerdan olib ketilgunga qadar Rimda qolgan Kosimo III Medichi tomonidan Florensiyaga koʻchirilmagan^[7]. Apollino eng koʻp koʻchirilgan Rim haykallaridan biri sifatida XVIII-asrgacha shuhratini saqlab qoldi^[8].

1840-yilda, Uffizida, haykal shikastlangan, uning ustiga tushgan rasm^[9] tufayli va Lorenzo Bartolini tomonidan qayta tiklangan, u zararni yashirish uchun butun haykalni boʻyoq qatlami bilan qoplagan.

Manbalar

↑ Giulio Emmanuele Rizzo, Prassitele, Milan et Rome, 1932, p. 80-81.
↑ Martinez, „Les styles praxitélisants“, p. 335.
↑ „Augustus J.C. Hare, «Florence: The Uffizi»“. 2020-yil 15-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 15-fevral.
↑ Raccolta delle statue antiche e moderne (Rome, 1704:pl xxxix)
↑ Francis Haskell and Nicholas Penny, Taste and the Antique: the lure of classical sculpture, 1500—1900 1981:146-48.
↑ Maffei, 1704.
↑ Haskell and Penny, 1981:147; Hans Gross, Rome in the Age of Enlightenment: The Post-Tridentine Syndrome and the ancien regime
↑ Briefe, Walther Rehm, ed. IV:27
↑ Guido Mansuelli, Galleria degli Uffizi: Le sculture (Rome 1958-61)

[1] Giulio Emmanuele Rizzo, Prassitele, Milan et Rome, 1932, p. 80-81.

[2] Martinez, „Les styles praxitélisants“, p. 335.

[3] „Augustus J.C. Hare, «Florence: The Uffizi»“. 2020-yil 15-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 15-fevral.

[4] Raccolta delle statue antiche e moderne (Rome, 1704:pl xxxix)

[5] Francis Haskell and Nicholas Penny, Taste and the Antique: the lure of classical sculpture, 1500—1900 1981:146-48.

[6] Maffei, 1704.

[7] Haskell and Penny, 1981:147; Hans Gross, Rome in the Age of Enlightenment: The Post-Tridentine Syndrome and the ancien regime

[8] Briefe, Walther Rehm, ed. IV:27

[9] Guido Mansuelli, Galleria degli Uffizi: Le sculture (Rome 1958-61)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]