Efalid (qadimgi yunoncha: Αἰθαλίδης) — qadimgi yunon mifologiyasidagi personaj. Germesning va ftiotidalik Mirmidonning qizi Evpolemalarning oʻgʻli. Fessaliyada Amfris daryosi boʻyida tugʻilgan va Alop yoki Larisada yashagan.

Yason va boshqa qahramonlarga qoʻshilib, „Argo“ kemasida „ Oltin moʻyna“ni qidirish uchun Kolxidaga borgan. U qobiliyatli kamonboz[1], shuningdek, favqulodda xotiraga ega shaxs sifatida mashhur edi. Efalidning bu qobiliyati unga otasi Germesdan[2][3][4] oʻtgan.

Xudolar orasida Germes boʻlgani kabi, Argonavtlar orasida Efalid elchi vazifasini bajargan. U Lemnos malikasi Gipsipilani argonavtlarga boshpana berishga koʻndira olgan[2].

Oʻlimidan soʻng, u Aid xotirasini saqlab qolgan kam sonli odamlardan biri boʻldi. Shuningdek, uning ruhi navbati bilan yer ostida va yer ustida yashash imkoniyatiga ega boʻldi[3][4].

Argonavt Efalid haqidagi afsona oʻzining davomini Pifagorizmda topdi. Ushbu taʼlimotning izdoshlari ruhlarning koʻchishiga ishonishgan. Laertlik Diogen pontiylik Gerakliddan iqtibos olgan holda, taʼlimotining asoschisi Pifagor ruhining koʻchishi haqida afsonani keltiradi. Germes oʻgʻli Efalidga boqiy yashashdan tashqari har qanday istagini bajarishni taklif qildi. Efalid undan tirik va oʻlik xotira qoldirishni soʻradi. Efalidning ruhi birinchi marta Troya urushi paytida troyalik jangchi Yevforb sifatida qayta tugʻildi. Keyin Germotim va baliqchi Pirrning tanasidan oʻtib, Efalidning ruhi Pifagorda mujassamlandi. Oʻz navbatida, qalban Germesning oʻgʻli boʻlgan Pifagor, oʻzining barcha tanosuhlarini esladi[5][3][4].

Manbalar tahrir

  1. Валерий Флакк 2013.
  2. 2,0 2,1 Аполлоний Родосский 1964.
  3. 3,0 3,1 3,2 Roscher & 1884—1890.
  4. 4,0 4,1 4,2 Wernicke 1893.
  5. Диоген Лаэртский 1986.

Adabiyotlar tahrir

  • Rosher V. G. Aithalides // Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie : [nem.] / Roscher Wilhelm Heinrich. — Leipzig : Druck und Verlag von B. G. Teubner, 1884—1890. — Bd. I. — Kol. 198.
  • Vernike K.[de]. Aithalides 1 : [nem.] // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1893. — Bd. I, 1. — Kol. 1093.

[[Turkum:Hermes haqida afsonalar]