Hercules Mikelanjelo

„Gerkules“ („Theseus“ — nomi bilan ham mashhur) (italyancha: Ercole) — Mashur haykaltarosh Mikelanjeloning yoʻqotgan marmar haykali. Haykaltarosh uni 1492-1493-yillarda yasagan.

Haykal haqida maʼlumot

Vasarining taʼkidlashicha, Mikelanjelo Buyuk Lorenzo vafotidan keyin marmar toshdan „Gerkules“ haykalini oʻyib ishlagan. U oʻzi yasagan ushbu haykalga „ajoyib narsa“ deya taʼrif bergan^[1].

Maʼlumki, haykalni Strozzilar oilasi Florensiyadagi Strozzi saroyiga oʻrnatish uchun sotib oladi (1506-yil). 1529-yilda Filippo Strozzi uni Jovanni Battista della Pallaga (italyancha: Giovanni Battista della Palla) sovgʻa qiladi. U esa, oʻz navbatida sovgʻani Fransiya qiroli Frensis I ga hadya qilib yuboradi^[2].

1594- yil, Genrix IV davrida, „Gerkules“ Fontainebleau bogʻlariga oʻrnatilgan boʻlgan (fransuzcha: Jardin de l'Etang)^[3]^[4]. 1713-yildan boshlab, bogʻlar vayron boʻlgach, Mikelanjeloning ushbu asarining taqdiri haqida hech narsa maʼlum emas^[5].

Sanʼatdagi obrazi

Rubensning „Yosh Gerkules“ eskizi (taxminan 1600-1640-yillar) Mikelanjelo haykali haqidagi maʼlumotlar asosida yasalgan.

„Tayoqqa suyanib turgan dev“ koʻrinishidagi „Gerkules“ haykali esa Karel Shulsning „Tosh va ogʻriq“ biografik romanida tilga olinadi^[6].

Adabiyotlar

Charlz de Tolnay. L’Hercule de Mishel-Ange à Fontainebleau, Gazette des Beaux-arts, 1964-yil sentabr, bet. 125-140(Fransuzcha) )
Liliane Chatelet-Lange. Mikelanjelos Herkules Fontainebleau, Myunxen, Brukmann, 1972-yil^(olm.) )
Liliane Chatelet-Lange. Noch einmal zu Mikelanjelos Herkules, Pantheon, 35, 1977, S. 14-17^(olm.) )
Pol Joannides. Mikelanjeloning yoʻqolgan Gerkules, Burlington jurnali, 119, 1977, p. 550-554(Inglizcha) )
Pol Joannides. Qoʻshimcha Mikelanjeloning yoʻqolgan Gerkules, Burlington jurnali, 123, 1981, p. 20-23(Inglizcha) )

Havolalar

↑ Вазари 1970.
↑ Symonds 1893.
↑ Paul Joannides. „Michelangelo's Lost Hercules“. The Burlington Magazine (Aug. 1977). 2012-yil 6-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 март 2012.
↑ „J. Paul Getty Museum Acquires Francesco Primaticcio Bronze“ (28 жовтня 2011). 2012-yil 6-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 март 2012.
↑ Knecht 1984.
↑ Шульц 2007.

Manbalar

Вазари Д.. Жизнеописания прославленных живописцев, скульпторов и архитекторов. (Ukraincha)
Микеланджело. Поэзия. Письма. Суждения современников / сост. В. Н. Гращенков. М.: Искусство, 1983.
Эрпель Фриц.. Микеланджело / Пер. с нем. Сергея Данильченко. Берлин: Хеншель, 1990. ISBN 3-362-00044-4.
Шульц К.. Камень и боль: роман. М.: Эксмо, 2007. ISBN 5-699-20485-7.
Eric Scigliano.. Michelangelo's Mountain: The Quest For Perfection In The Marble Quarries Of Carrara. Simon and Schuster, 2005. (Inglizcha)
R. J. Knecht.. Francis I, 1984. (Inglizcha)
John Addington Symonds.. The Life of Michelangelo Buonarroti, 1893. (Wayback Machine saytida 2014-07-18 sanasida arxivlangan)(Inglizcha)
William Wallace.. The Treasures of Michelangelo. Andre Deutsch, 2010. ISBN 978-0-233-00253-8. (Inglizcha)

[FOOTNOTEВазари1970-1] Вазари 1970.

[FOOTNOTESymonds1893-2] Symonds 1893.

[3] Paul Joannides. „Michelangelo's Lost Hercules“. The Burlington Magazine (Aug. 1977). 2012-yil 6-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 март 2012.

[4] „J. Paul Getty Museum Acquires Francesco Primaticcio Bronze“ (28 жовтня 2011). 2012-yil 6-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22 март 2012.

[FOOTNOTEKnecht1984-5] Knecht 1984.

[FOOTNOTEШульц2007-6] Шульц 2007.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]