Hikmat

Hikmat (arabcha: حكمت‎‎ – bilimdonlik, donishmandlik; hikmatli soʻz, maqol; tibbiyot ilmi, shifokorlik) soʻzi Qur’onda turli oʻrinlarda kelgan boʻlib, u Qur’onni bilish va tushunish, Allohdan qoʻrqish, ruh yoki aqlni oziqlantirishning vositasi sifatida talqin etiladi va baʼzan paygʻambarlik, imon, aql yoki idrok bilan bogʻlanadi. Qur’onda aytilishicha, Alloh Oʻzi xohlagan kishilarga hikmat beradi. Ibrohim, Dovud, Yusuf, Muso, Iso, Muhammad paygʻambar va Luqmon kabi shaxslar hikmatga ega boʻlganlar. Qur’onda „hikmat“ atamasi Kitob yoki umuman muqaddas yozuvlar bilan bogʻliq holda ham qoʻllanadi. Qurʼon oʻzini „Hikmatli Kitob“ deb ataydi va bir necha oʻrinda Allohni Hakim sifatida tilga oladi.