Joʻjixon maqbarasi — Jezqazgʻan shahridan shimoliy-sharqqa tomon 50 km joyda, Qorakengir daryosining boʻyida joylashgan qadimiy arxitektura yodgorligi.

Joʻjixon maqbarasi
qozoqcha: Жошы хан кесенесі
Umumiy maʼlumot
Maqomi Qozogʻistonning respublika ahamiyatiga ega tarix va madaniyat yodgorliklari
Joylashuvi Ulitau (viloyat), Ulitau (tuman)
Mamlakat Qozogʻiston bayrogʻi Qozogʻiston
Balandligi 7.9 m
Oʻlchamlari
Boshqa oʻlchamlari 7,25x9,52 m (tashqi maydoni)
Joʻjixon maqbarasi

Gumbazda saqlangan ramzlarga qaraganda, uni qurishga Joʻjixonga boʻysungan qabilalarning hammasi (oʻgʻuz, argʻin, qipchoq, kerey, nayman, qoʻgʻirot, qanli va boshqalar) ishtirok etgan. Tarixiy anʼanaga koʻra, gumbaz marhumning yillik taomidan oldin qilingan. U bilan solishtirganda, gumbaz 1227-yilda vafot etgan Joʻjixonga uchun 1228-yilda qurilgan boʻlishi kerak edi.

Joʻjixon gumbazi portal gumbazli inshootlar qatoriga tegishli. Loyiha toʻgʻritoʻrtburchakli. Qurilish materiallari — kuydirilgan gʻisht, gʻanish, maʼmuriyat loyihaning maydoni 9,55x7,25 m. Koʻzga alohida tushadigan narsa — marosim portali. Uning peshona oldin uchli arka shaklida chiqarib, ikki yon boshagan ustingi massali erkin koʻtarilib turish uchun imkon qadar mustahkam qurilgan. Portal romlari naqshli g‘ishtlar bilan bezatilgan bo‘lib, uni xuddi o‘txonaning bashuriga o‘xshatib qo‘ygan. Naqsh uchun ishlatiladigan taxta gʻishtlarining maydoni 45x45 sm. Bu g‘ishtlarda naqshlar bilan birga yozuvlar ham bo‘lgan. 1911-yili Atbasar viloyatini boshqargan yirik naqshli gʻishtlardan biri olib tashlandi va muzeyga yuborildi. Hozir faqat baʼzi gʻisht boʻlaklari saqlanib qolgan. Portalning yuqori qirrasi parapet bilan shakllangan va uning ostida gʻishtdan yasalgan friz mavjud.

Qadimgi qurilish usullaridan biri — gumbaz oʻrnatish. U Joʻjiixon gumbazida mukammal yechim topgan. Devorning ichki qismin toʻsinlar chiqargan qavatlarning ustidan ikki qavatli baland gumbaz oʻrnatgan. Ichki gumbazning (balandligi 7 m) ogʻirligin „soxta qiyalik“ chiqarish usuli bilan kamarlarga yoysa, tashqi gumbazni (balandligi 8 m) oʻn olti qirrali barabanga oʻrnatilgan. Ichki gumbazdan chiqarilgan tunlik tashqi gumbazni oʻrnatilgan paytda yopilib qolgan. Nur maqbaraning ikki tomonidan, baraban ostidan yasalgan derazalardan (35x55 sm) tushadi. Gumbaz relyefli g‘ishtlar bilan bezatilgan. Gumbazni koʻp qirrali nogʻoraga oʻrnatish oʻgʻuz va qipchoq qabilalariga xos usuldir. Ichki devorlarda ramzlardan tashqari hech qanday bezak yoʻq. Zamin tosh bilan qoplangan. Gumbazni qazish jarayonida ikkita qabr topilgan. Qabrning devorlari yirik g‘ishtlardan qurilgan bo‘lib, ostiga yupqa g‘isht plitalari yotqizilgan.

Birinchi qabr gumbazning sharqiy poydevorida (uzunligi 2,2 m, eni 70 sm, chuqurligi 1,2 m) oʻrnalashgan. Qabr ichidan yogʻoch tobutga koʻmilgan odamning suyagi chiqdi. Suyakning oʻng qoʻli yoʻq ekanligi aniqlandi. Uning ustiga qabr ichidan marosim kiyimlari, qizil yoqut etikning qoldigʻi, tut ipakining chirib yotgan iplari, hayvon suyaklari va tuyalarning bosh suyaklari, temir qurollarning parchalari topilgan. Bu „Joʻjini ov paytida xo‘tik ayg‘ir chaynab o‘ldi“ degan xalq afsonasiga mos keladi. Xalq rivoyatlarida „Joʻjini dafn etilganda uning bir qo‘li yo‘q edi“ yoki „Jhoshi bir qo‘lini topdi“, baʼzan „bir kosa topdi“ degan turli taxminlar bor.

Ikkinchi qabr Joʻjining katta buvisi (Kerey xonligining hukmdori Tog‘irilxonning ukasining qizi) Bektumishniki bo‘lishga tegishli. Qabr ostiga yotqizilgan g‘ishtlarga arab harflari bilan bir necha bor „Iqpal“ so‘zi yozilgan.

Joʻjixon gumbazi respublikaning ahamiyati bor molik tarix va madaniyat yodgorliklarining davlat roʻyxatiga kiritilgan. 1999-yildan Joʻjixon gumbazini tiklash ishlari olib borilmoqda.[1][2][3][4]

Manbalar

tahrir
  1. Qazaq ensiklopediyasi, 4 tom
  2. Aldjapov O., Predaniya ob Alasha-xane i ob ego sine Djuchi-xane, „Kirgizskaya stepnaya gazeta“, 1897, № 13, 14, 18
  3. Margulan A. X., Arxitekturnie pamyatniki v doline reki Kara-Kengir, „Vestnik AN KazSSR“, 1947, № 11
  4. Gerasimov G. G., Pamyatniki arxitekturi dolini reki Kara-Kengir v Tsentralnom Kazaxstane, A.-A., 1957.

Havolalar

tahrir