Kastropulo
Kastropulo — Qrimning janubiy qirgʻogʻida[1] Kastropol[2] dagi Ifigeniya qoyasida joylashgan XIII-XIV asrlarga oid qalʼa xarobalari. Kastropulo nomi taniqli filolog Beletskiy A. A. tomonidan yunonchadan „qal’a“ deb talqin qilingan.
Oʻrganilish tarixi
tahrirXarobalar haqidagi birinchi hisobotni 1837-yilda Piter Keppen qoldirgan boʻlib, u „Qrimning janubiy qirgʻogʻi va Tavrid togʻlari toʻgʻrisida“ kitobida Kastropuloning XXXVI alohida bobini ularga bagʻishlagan. Toponimga (Kastro — qal’a), sopol idishlar va koshin parchalari topilmalariga, shuningdek, toshlardagi ohak ohaklari qoldiqlariga asoslanib, olim qoyada istehkom bor degan xulosaga keldi[3]. N. L. Ernst 1935-yilda „Qrimning janubiy qirgʻoqlarini sotsialistik rekonstruksiya qilish“ kitobida yodgorlikni "yunon-gotik qal’asi" deb atagan[4][5], N. I. Repnikov 1940- yilda „Qrimning janubi-gʻarbiy togʻlarining arxeologik xaritasi uchun materiallar“ da eslatib oʻtilgan[6], O. A. Maxnevning 1969-yildagi „Laspidan Moviy koʻrfazga qadar qirgʻoqdagi oʻrta asr yodgorliklari“ maqolasida qisqacha tavsiflangan (sopol topilmalar, devor va turar-joy binolari qoldiqlari). O. I. Dombrovskiy 1974-yildagi "Oʻrta asrlardagi aholi punktlari va Qrim janubiy qirgʻogʻining „isarlari“" maqolasida Kastropuloni kichik mustahkamlangan monastir deb hisoblagan[7].
Tavsifi
tahrirMustahkamlangan qoyaga deyarli har tomondan kirish qiyin, faqat janub va gʻarbdan oʻtish joylari mavjud boʻlib, oʻrta asrlarda mudofaa devorlari bilan toʻsib qoʻyilgan, bizning davrimizda butunlay vayron boʻlgan va sirtda deyarli kuzatilmagan. Qoʻriqlanadigan hududning oʻlchami 80 dan 30 m gacha, maydoni 0,18 gektar boʻlib, faqat toshning nisbatan tekis janubiy qismi qurilgan. Bir necha tekis maydonlarda binolar izlari bor[2]. Ulardan biri, ohak ohak ustiga moloz qurilgan, ehtimol, cherkov xarobalari[7]. Tarixchilar ushbu qal’aning (shuningdek, shunga oʻxshash) poydevorini XIII asrda Qrimga tatar-moʻgʻul bosqinlari (1223-yildan boshlab), saljuqiylar kengayishi va togʻli Qrimning Trebizond imperiyasi taʼsir zonasiga oʻtishi bilan bogʻlashadi.
Manbalar
tahrir- ↑ „Туристическая карта Крыма. ЮБК.“. ЭтоМесто.ru (2007). Qaraldi: 2021-yil 17-noyabr.
- ↑ 2,0 2,1 Мыц В.Л. „Укрепления Таврики X - XV вв“, . . Киев: Наукова думка, 1991 — 142-bet. ISBN 5-12-002114-X.
- ↑ Пётр Кеппен. О древностях южнаго берега Крыма и гор Таврических. СПб: Императорская академия наук, 1837 — 4, 151, 179, 205-bet.
- ↑ Репников Н.И.. Материалы к археологической карте юго-западного нагорья Крыма, Копия рукописи из архива Лоиа Ф. № 10, Д. № 10. рукопись, 1939, 1940 — 4-bet.
- ↑ Н.Л. Эрнст „Историко-археологические памятники южного берега Крыма“, . Социалистическая реконструкция Южного берега Крыма. Симферополь: Государственное издательство Крымской АССР, 1935 — 431-bet.
- ↑ Репников Н.И.. Материалы к археологической карте юго-западного нагорья Крыма, Копия рукописи из архива Лоиа Ф. № 10, Д. № 10. рукопись, 1939, 1940 — 4-bet.
- ↑ 7,0 7,1 Домбровский О. И. „Средневековые поселения и "Исары" Крымского Южнобережья“, . Феодальная Таврика. Киев: Наукова думка, 1974 — 30-bet.