Konstantin Sergeyevich Savitskiy (1905-yil, Toshkent, Turkiston, Rossiya imperiyasi1955-yil, Tbilisi, Gruziya, SSSR) – SSSR Ichki ishlar vazirining birinchi oʻrinbosari, polkovnik yordamchisi.

Konstantin Savitskiy
Tavalludi 1905-yil
Toshkent, Turkiston, Rossiya imperiyasi
Vafoti 15-noyabr 1955-yil
Tbilisi, Gruziya, SSSR
Fuqaroligi SSSR bayrogʻi SSSR
Xizmatdagi yillari 19311939, 19411953
Mukofotlari

Biografiyasi

tahrir

Konstantinning otasi Savitskiy Sergey Vladimirovich, Chor armiyasi polkovnigi, zodagon, Sovet hokimiyatiga qarshi kurash uchun oq gvardiya otryadlarining tashkilotchisi boʻlgan.

Konstantin Sergeyevich xalq dushmani sifatida tan olingan Akaki Koxreidze tavsiyasi bilan 1931-yilda Gruziya SSR NKVDsiga ishga olingan[1]. Savitskiy iqtisodiyot boʻlimining boshligʻi, soʻngra tergovchi boʻlgan va keyinchalik IV boʻlim boshligʻi yordamchisi lavozimiga koʻtarilgan. 1939-yil aprelda NKVDda faoliyatini vaqtinchalik toʻxtatdi, ammo 1941-yilda yana SSSR NKVD IV boʻlim boshqarmasi boshligʻining oʻrinbosari etib tayinlandi. 1943-yilda B. Z. Qobulov SSSR Davlat xavfsizlik xalq komissarining oʻrinbosari etib tayinlangandan soʻng Konstantin uning shaxsiy kotibi boʻlib ishlay boshladi. Savitskiy 1945-yildagi buyruq bilan SSSR NKGB kotibiyati boshligʻining oʻrinbosari lavozimiga tayinlandi.

Savitskiy 1953-yil 1-iyulda „Ruxadze ishi“ boʻyicha hibsga olingan[2][3][4] va 1955-yilda otib oʻldirilgan.

Qatagʻondagi ishtiroki

tahrir

Konstantin 1953-yilda tergov davomida hibsga olinganlar aybiga iqror boʻlsa, ularga nisbatan kuch ishlatilmasligi xato ekanligini tushunib yetdi. Ular aybiga iqror boʻlgandan soʻng, Beriya mahbuslarni kaltaklashga buyruq berdi, u shunday degan edi: „Ularni narigi dunyoga joʻnatishdan oldin, yuziga musht tushiring“. 1954-yilda „Bolshoy terror“ davrida Tbilisidagi qatlning guvohi boʻlganlar shunday taʼriflashgan: „Qatl sodir boʻlgan joyda dahshatli va qoʻrqinchli sahna sodir boʻldi. Krimyan, Xazan, Savitskiy, Paramonov, Alsayan, Kobulov … xuddi zanjirband qilingan itlardek, arqon bilan bogʻlangan mutlaqo nochor holda edilar. Ularni bogʻlab, toʻpponcha tutqichi bilan shafqatsizlarcha urishardi“[5].

Manbalar

tahrir