Luvr saroyi

Luvr saroyi (fransuzcha: Palais du Louvre) koʻpincha oddiygina Luvr deb ataladi, Parijdagi Sena daryosining oʻng qirgʻogʻida joylashgan, Tuileries bogʻlari va Sen-Jermen cherkovi oʻrtasidagi keng maydonni egallagan mashhur fransuz saroyi. Dastlab harbiy ob’ekt boʻlib, u oʻtmishda hukumat bilan bogʻliq koʻplab funksiyalarni bajargan.

Bu hudud ming yillar davomida yashab kelgan boʻlsada^[1], Luvr tarixi taxminan 1190-yilda Filipp II Avgust devorining gʻarbiy jabhasini himoya qiluvchi qal’a sifatida birinchi qurilishi bilan boshlanadi. Uygʻonish davri meʼmorchiligidan ilhomlangan yangi dizayn bilan almashtirishni boshlagan paytda qurilish boshlanadi. Hozirgi binoning aksariyat qismlari 17-19-asrlarda qurilgan^[2]^[3].

Umumiy tavsif

Joylashuv va tartibi

Luvr saroyi va Tuileries bogʻining havodan koʻrinishi

Luvr saroyi majmuasining xaritasi

Luvr saroyi Sena daryosining oʻng qirgʻogʻida, uning janubidagi Quai Fransua Mitteran oʻrtasida joylashgan. Général-Lemonnier va uning gʻarbiy qismida (1957-yildan beri shunday nomlangan; ilgari rue des Tuileries va Avenue Paul-Déroulède, 1987—1989-yillarda yer osti oʻtish yoʻliga aylantirilgan)^[4] hamda shimolda Rivoli koʻchasi va sharqda Luvr maydoni bor. Majmua taxminan 40 gektar maydonni egallaydi.

Luvr tarixiy oʻqdan oʻtgan boʻlib, bu tarixiy chiziq shaharni ikkiga boʻluvchi taxminan sakkiz kilometr (besh milya) arxitektura chizigʻi. Oʻq Luvr hovlisidan boshlanadi, hozir ramziy maʼnoda Berninining Lui XIV otliq haykali qoʻrgʻoshin nusxasi bilan belgilab qoʻyilgan nuqtadan boshlanadi.

Toponimika

Luvr nomining kelib chiqishi aniq emas. Fransuz tarixchisi Anri Sauval, 1660-yillarda yozgan, eski Lotin-Sakson lugʻatida Luvr qal’a deb tarjima qilinganni koʻrganligini va shuning uchun Luvrning kelib chiqishi deb qabul qilganini aytdi^[5]. Keyt Briggsning soʻzlariga koʻra, Sauval nazariyasi hatto soʻnggi kitoblarda ham tez-tez takrorlanadi, ammo bu lugʻat boshqa hech qachon koʻrilmagan va Sauvalning gʻoyasi eskirgan deb hisoblanadi. Briggs taklif qiladiki, H.J. Vulfning 1969-yildagi taklifi Luvrning oʻrniga lotincha " Rubras " soʻzidan kelib chiqqan boʻlib, „qizil tuproq“ degan maʼnoni anglatadi, degan taklifi yanada toʻgʻriroq^[6]^[7].

La salle des terres cuites du musée Napoléon III au Louvre, Sebastien Charlz Giraud tomonidan, 1866-yilgi salon

Saroyning oʻzi nomidan tashqari, Luvr toponimiyasi xiyonat qilishi mumkin. Qisman binoning uzoq tarixi va oʻzgaruvchan siyosat bilan bogʻliqligi sababli, turli vaqtlarda bir xil tuzilma yoki xonalarga turli nomlar qoʻllangan. Masalan, 17—18-asrlarda maʼlum boʻlgan Pavillon du Milieu hozir odatda Pavillon de l’Horloge deb nomlanadi. Baʼzi hollarda, bir xil nom turli vaqtlarda binoning turli qismlarini belgilagan. Masalan, 19-asrda Pavillon de la Bibliothèque keyinchalik Luvr piramidasidan uning aniq simmetrik nuqtasi, Lescot Wingning birinchi qavatidagi asosiy xona Salle Haute edi. Saroy 18-asrda kvartiralarga boʻlingan, keyin 19-asrning boshlarida qayta tiklangan va ketma-ket Salle Royale deb nomlangan.^[8]

Denon va Flore qanotlari

Pavillon Denon koʻrinishi Piramidaning yer osti qabulxonasidan

Kur Napoleonning janubiy tomonida Denon qanotining uchta asosiy pavilonlari mos ravishda sharqdan gʻarbga, Napoleon davridagi amaldorlar Per Daru, Vivant Denon va Nikolas Fransua Mollien sharafiga nomlangan^[9]. Porte Jaujard shimoliy tomonda, endi École du Luvrning asosiy kirish eshigi hisoblanadi^[10]. 1980-yillarda IM Pei loyihasi asosida qurilgan Luvr piramidasi hozirda butun Luvr majmuasining markaziy qismi hisoblanadi.

Arxitektura uslubi

Hozirgi Luvr saroyi qanotlar va pavilyonlarning ulkan majmuasi boʻlib, ular koʻlami va arxitekturasi boʻyicha yuzaki bir hil boʻlsa-da, qurilish, oʻzgartirish, yoʻq qilish va rekonstruksiya qilishning koʻplab bosqichlari natijasidir. Uning koʻzga koʻrinadigan uslubiy izchilligi, asosan, bir necha asrlar davomida meʼmorlarning bir-birining ishini aks ettirish va fransuz monarxiyasi va davlatini aks ettiruvchi kuchli tarixiy davomiylik tuygʻusini saqlab qolish uchun ongli saʼy-harakatlari bilan bogʻliq; Amerikalik esseist Adam Gopnik "Luvr tasvirlaydigan davomiylik Fransiya davlatining davomiyligidir" deb yozgan^[11]. Misol uchun, 1620-yillardan 1650-yillargacha Jak Lemercier Cour Carrée gʻarbiy qanotining shimoliy yarmini loyihalash uchun Leskot qanotining naqshlarini yaxshilab takrorladi. 1660-yillarda Lui Le Vau Gʻarbdagi Tuileries saroyining markaziy pavillonini qayta loyihalashda (1871-yilda yondirilgan va 1883-yilda buzib tashlangan) Lemersierning Pavillon de l’Horloge -ni takrorlagan va asosan Cour Care -ni tugatish uchun Leskot va Lemersierning naqshini davom ettirgan.. Bir necha yil oʻtgach, Luvr kolonnasi uchun Klod Perro bilan bogʻliq boʻlgan alohida dizayn, bir asr oldingi Pavillon du Roi uchun Lescotning asosidagi zamin darajasidagi deraza shakllarini oʻz ichiga olgan boʻlib, yuqori darajadagi dramatik ustunli boʻlsa ham, vizual uzluksizlikni taʼminladi. Luvrda shu paytgacha qilingan hamma narsadan farq qiladi^[12]. 1810-yillarda Persier va Fonten 17-asr boshlarida qurilgan va Jak II Androuet du Sersoga tegishli boʻlgan Buyuk Galereyaning gʻarbiy qismidagi ulkan tartibni Tyuilerni Luvr bilan bogʻlash uchun shimoliy qanot dizayni uchun koʻchirdilar. de Rivoli koʻchasi. 1850-yillarda Napoleon III ning Luvr kengayishi paytida meʼmorlar Lui Viskonti va Gektor Lefuel Lemercierning Pavillon de l’Horloge aks-sadosi sifatida Denon va Richelieu pavilyonlarini qurdilar^[13].

Qurilish tarixi

Fotogalereya

Buyuk Luvrning yangilangan Richelieu qanotidagi Kur Marlidagi fransuz haykali
Luvr saroyi Cour Napoleon va Luvr piramidasining g'arbiy tomoni
Pavillon de Flore, Tuileries bog'idan ko'rinib turibdi

Manbalar

↑ Jean-Pierre Babelon (1987), „D'un fossé à l'autre. Vingt ans de recherches sur le Louvre“, Revue de l'Art, 78: 5–25, doi:10.3406/rvart.1987.347665
↑ Henri Verne. Le Palais du Louvre: Comment l'ont terminé Louis XIV, Napoléon Ier et Napoléon III. Paris: Editions Albert Morancé, 1923.
↑ Louis Hautecoeur, Louis. Histoire du Louvre: Le Château – Le Palais – Le Musée, des origines à nos jours, 1200–1928. Paris: L'Illustration, 1928.
↑ „Une cité touristique sous les jardins du Carrousel Le vestibule du Grand Louvre“. Le Monde (9-avgust 1987-yil).
↑ Sauval 1724, p. 9: „dans un vieux Glossaire Latin-Saxon, Leouar y est traduit Castellum“.
↑ Briggs 2008, p. 116.
↑ David A. Hanser. Architecture of France. Greenwood Publishing Group, 2006 — 115-bet.
↑ Gwendoline Torterat (2019), Palais et musée : le regard croisé du visiteur au Louvre, Musée du Louvre – Direction de la recherche et des collections
↑ „Le Louvre – La porte des lions“ (fr). Paristoric. 2022-yil 2-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 2-iyul.
↑ Aulanier, Christiane. Le Pavillon de Flore, Histoire du Palais et du Musee du Louvre (fr). Paris: Editions des Musées Nationaux, 1971. OCLC 1075093330.
↑ „In Love with the Louvre: How a great picture gallery became one of the first truly encyclopedic museums“. 19-oktabr 2020-yil. {{cite magazine}}: Cite magazine requires |magazine= (yordam)CS1 maint: date format ()
↑ Paul A. Ranogajec. „Claude Perrault, East facade of the Louvre“. Khan Academy.
↑ Paul Goldberger. „I.M. Pei, Master Architect Whose Buildings Dazzled the World, Dies at 102“. The New York Times (16-may 2019-yil).

Adabiyotlar

Ayers, Endryu (2004). Parij arxitekturasi. Shtutgart; London: Axel Menges nashri.ISBN 9783930698967 ISBN 9783930698967.
Ballon, Hilari (1991). Genrix IV Parij: Arxitektura va urbanizm. Kembrij, Massachusets: MIT matbuoti.ISBN 978-0-262-02309-2 ISBN 978-0-262-02309-2.
Berger, Robert V. (1993). Quyosh saroyi: Lui XIV Luvr. Universitet parki: Pensilvaniya shtat universiteti nashriyoti.ISBN 9780271008479 ISBN 9780271008479.
Berti, Adolf (1868). Parijdagi tarixiy topografiya. Luvr va Tuileries mintaqasi. Tome 2. Parij: Imprimerie Impériale. Gallicaʼda nusxa koʻchiring.
Bezombes, Dominik, muharrir (1994). Katta Luvr: loyiha tarixi. Parij: Monitör.ISBN 9782281190793 ISBN 9782281190793.
Biasini, Émil; Lebrat, Jan; Bezombes, Dominik; Vinsent, Jan-Mishel (1989). Katta Luvr: 1981—1993-yillarda oʻzgartirilgan muzey. Parij: Electa Moniteur.ISBN 9782866530662 ISBN 9782866530662.
Blunt, Entoni ; Beresford, Richard (1999). Fransiyada sanʼat va meʼmorchilik, 1500-1700. Nyu-Xeyven: Yel universiteti nashriyoti.ISBN 0-300-07748-3 ISBN 0-300-07748-3.
Bresk-Bautier, Jeneviyev (1995). Luvr: arxitektura tarixi. Nyu-York: Vendome Press.ISBN 9780865659636 ISBN 9780865659636.
Briggs, Keyt (2008). „Domesday Book qal’asi LVVRE“. Ingliz joy nomlari jamiyati jurnali, jild. 40, bet.113-118. 2013-yil 16-fevralda olindi.
Masih, Ivan (1949). Le Luvr va les Tuileries: Histoire architecturale d’un double palais.Parij: nashrlar „Tel“.OCLC 1122966 OCLC 1122966.
Edvards, Genri Sazerlend (1893). Eski va yangi Parij: uning tarixi, odamlari va joylari. Parij: Kassel. Google Kitoblar orqali koʻring. 2008-yil 30-aprelda olindi.
Hanser, Devid A. (2006). Fransiya arxitekturasi. Westport, Konnektikut: Greenwood Press.ISBN 9780313319020 ISBN 9780313319020.
Hautecoeur, Lui (1940). Luvr tarixi: Le Château — Le Palais — Le Musée, des origines à nos jours, 1200-1940, 2-nashr. Parij: maʼmuriyat provisoire d’imprimerie.OCLC 433847563, 174906288 OCLC 433847563 , 174906288.
Louri, Beyts (1956). Palais du Luvr, 1528-1624: XVI asr meʼmoriy majmuasining rivojlanishi (tezis/dissertatsiya). Chikago universiteti.OCLC 214308093 OCLC 214308093. ProQuest
Minot, Klod (1999). Choʻntak Luvr: 500 ta asarga tashrif buyuruvchilar uchun qoʻllanma. Nyu-York: Abbeville Press.ISBN 0789205785 ISBN 0789205785.
Ochterbek, Cynthia Clayton, muharrir (2009). Yashil qoʻllanma Parij, pp.168-201. Greenville, Janubiy Karolina: Mishel xaritalari va qoʻllanmalari.ISBN 9781906261375 ISBN 9781906261375.
Sauval, Anri (1724). Histoire et recherches des antiquités de la ville de Parij, jild. 2, Parij: C. Moette va J. Chardon. Google Books orqali nusxa koʻchiring.
Qattiq, Devid (1995). Fan va ijtimoiy maqom: Akademiya fanlari aʼzolari 1666-1750. Woodbridge, Suffolk, Buyuk Britaniya: Boydell Press.ISBN 085115395X ISBN 085115395X. Google Kitoblarda oldindan koʻrish.

[Babelon-1] Jean-Pierre Babelon (1987), „D'un fossé à l'autre. Vingt ans de recherches sur le Louvre“, Revue de l'Art, 78: 5–25, doi:10.3406/rvart.1987.347665

[Verne2-2] Henri Verne. Le Palais du Louvre: Comment l'ont terminé Louis XIV, Napoléon Ier et Napoléon III. Paris: Editions Albert Morancé, 1923.

[Hautecoeur-3] Louis Hautecoeur, Louis. Histoire du Louvre: Le Château – Le Palais – Le Musée, des origines à nos jours, 1200–1928. Paris: L'Illustration, 1928.

[4] „Une cité touristique sous les jardins du Carrousel Le vestibule du Grand Louvre“. Le Monde (9-avgust 1987-yil).

[5] Sauval 1724, p. 9: „dans un vieux Glossaire Latin-Saxon, Leouar y est traduit Castellum“.

[6] Briggs 2008, p. 116.

[Hanser-7] David A. Hanser. Architecture of France. Greenwood Publishing Group, 2006 — 115-bet.

[8] Gwendoline Torterat (2019), Palais et musée : le regard croisé du visiteur au Louvre, Musée du Louvre – Direction de la recherche et des collections

[9] „Le Louvre – La porte des lions“ (fr). Paristoric. 2022-yil 2-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 2-iyul.

[Aulanier-10] Aulanier, Christiane. Le Pavillon de Flore, Histoire du Palais et du Musee du Louvre (fr). Paris: Editions des Musées Nationaux, 1971. OCLC 1075093330.

[11] „In Love with the Louvre: How a great picture gallery became one of the first truly encyclopedic museums“. 19-oktabr 2020-yil. {{cite magazine}}: Cite magazine requires |magazine= (yordam)CS1 maint: date format ()

[12] Paul A. Ranogajec. „Claude Perrault, East facade of the Louvre“. Khan Academy.

[13] Paul Goldberger. „I.M. Pei, Master Architect Whose Buildings Dazzled the World, Dies at 102“. The New York Times (16-may 2019-yil).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]