Marguerite Duras
| Marguerite Duras | |
|---|---|
 | |
| Tavalludi |
4-aprel 1914-yil Fransiya Kochinchina (hozirgi Vyetnamga tegishli Xoshimion shahri) |
| Vafoti |
3-mart 1996-yil (81 yoshda) Parij, Fransiya |
| Fuqaroligi | Fransiya, |
| Sohasi | yozuvchi • dramaturg • ssenariynavis • kinorejissor |
| Taʼlimi | Parij universiteti |
| Mukofotlari |
• 1976-yilgi Jan- Kokto mukofoti " Des journées entières dans les arbres " filmi uchun • Xirosima mon amour (oʻzbekcha tarjimasi- Xirosima mening sevgim) (1959) filmi ssenariysi Akademiya mukofotlarining " Eng yaxshi original ssenariy " nominatsiyasi sohibasi |
Marguerit Duras tahrir
Marguerit Duras-fransuzcha talaffuzi: [ maʁɡ(ə)ʁit ʒɛʁmɛn maʁi dɔnadjø] (1914-yil 4-aprel — 1996-yil 3-mart) yillarda yashab ijod qilgan dramaturg, ssenariynavis, esseist va eksperimental kinorejissordir.Xirosima mon amour (oʻzbekcha tarjimasi- Xirosima mening sevgim) (1959) filmi ssenariysi uni Akademiya mukofotlarining " Eng yaxshi original ssenariy „ nominatsiyasi sohibasiga aylantirgan.
Biografiya tahrir
Marguerit Duras 1914-yil 4-aprelda Fransiyaning Kochinchina (hozirgi Vyetnamga tegishli Xoshimion) shahrida tugʻilgan.Uning onasi Mari (née Legrand, 1877-1956) va otasi Genri Donnadieu (1872-1921) fransiyalik oʻqituvchilar boʻlgan.[1][2] Margueritaning ikkita katta akasi bor edi: Per va Pol.
Durasning otasi kasal boʻlib Fransiyaga qaytib keladi va u yerda 1921-yilda vafot etdi. 1922-yildan 1924-yilgacha onasi maʼmuriy taʼtilda boʻlganida, oila Fransiyada yashagan. Keyin ular yana fransuz Indochinaga koʻchib oʻtishdi.
1931-yilda, u 17 yoshida, oilasi bilan Fransiyaga koʻchib oʻtdi va u yerda u ravon gapirgani uchun Vyetnam tilini chet tili sifatida tanlagan holda bakalavriatning birinchi qismini muvaffaqiyatli topshirdi. Duras 1932-yil oxirida Saygonga qaytib keldi, u erda onasi oʻqituvchilik qilgan joyini topdi. U yerda Marguerite Chasseloup-Laubat litseyida oʻqishni davom ettirdi va falsafaga ixtisoslashgan bakalavriyatning ikkinchi qismini tugatdi.
1933-yil kuzida Duras Parijga koʻchib oʻtdi va 1936-yilda davlat huquqi fakultetini tamomladi. Shu bilan birga u matematikadan saboq oldi. U taʼlimni davom ettirib, davlat huquqi va keyinchalik siyosiy iqtisod boʻyicha oliy diplom (DES) diplomini qoʻlga kiritdi.[3] 1937-yilda oʻqishni tugatgandan soʻng, u Fransiya hukumatida mustamlaka vazirligida ishga joylashdi. 1939- yilda u oʻqish paytida tanishgan yozuvchi Robert Antelmega turmushga chiqdi.
Ikkinchi Jahon urushi paytida, 1942-yildan 1944-yilgacha Duras Vichi hukumati uchun nashriyotlarga qogʻoz kvotalari ajratadigan idorada ishlagan va bu jarayonda haqiqatda kitob-senzura tizimini boshqargan. U shuningdek, PCF (Fransiya Kommunistik partiyasi) ning faol aʼzosi boʻldi. Durasning eri Antelme 1944-yilda Buxenvaldga surgun qilingan[4] zoʻrgʻa omon qoldi (Durasning soʻzlariga koʻra, ozod etilgandagi vazni atigi 38 kg yoki 84 funt). Duras uni sogʻligʻiga qaytardi, lekin u tuzalib ketganidan keyin ular ajrashishdi.
1943-yilda oʻzining birinchi romanini nashr etayotganda, u otasi kelgan shahar Lot-et-Garonne nomidan Duras familiyasini ishlata boshladi.1950-yilda uning onasi Indochinadan Fransiyaga qaytib keldi, u mulk sarmoyalari va oʻzi boshqargan maktab-internatdan boy boʻldi.
Hayot faoliyati tahrir
Marguerit Duras koʻplab romanlar, pyesalar, filmlar, intervyular, insholar va qisqacha badiiy asarlar muallifi boʻlgan.Jumladan, uning eng koʻp sotilgan, juda badiiylashtirilgan avtobiografik asari L’Amant (1984) ingliz tiliga „Oshiq“ nomi bilan tarjima qilingan va uning yoshligini tasvirlaydi. U 1984-yilda Gonkur Prixini qoʻlga kiritdi.[5]
Uning oʻsmirlik davri haqidagi hikoya yana uchta kitobda uchraydi: Dengiz devori , Eden kinosi va Shimoliy Xitoy oshiq kitoblarida. Klod Berri tomonidan ishlab chiqarilgan va Jan-Jak Annaud tomonidan ishlab chiqarilgan "Oshiq " filmining film versiyasi, 1992-yilda chop etilgan. Durasning " Dengiz devori " romani birinchi marta 1958- yilda Rene Klementning " Bu gʻazabli davr „ filmiga, yana 2008-yilda kambodjalik rejissor Riti Pan tomonidan “Dengiz devori" rolida suratga olingan.
Boshqa yirik asarlar qatoriga 1960-yilda suratga olingan " Yetti kun… Yetti kecha " filmining asosi boʻlgan Moderato Cantabile (1958) kiradi. Le Ravissement de Lol V. Stein (1964); va uning „ Hindiston qoʻshigʻi“ pyesasini Durasning oʻzi keyinchalik 1975-yilda film sifatida boshqargan. U 1959-yilda rejissor Alen Resnais tomonidan suratga olingan " Xirosima mon amour „ fransuz filmining ssenariy muallifi ham boʻlgan.[6] Durasning dastlabki romanlari shakl jihatidan ancha anʼanaviy edi va hamkasbi yozuvchi Raymond Queneau tomonidan „romantizm“ uchun tanqid qilingan.
Umrining oxirlarida Duras oʻz kitobxonlari va oilasi bilan xayrlashib, 54 betlik qisqacha avtobiografik kitobini nashr ettirdi. Oxirgi yozuv 1995-yil 1-avgustda yozilgan va „Men hammasi tugadi deb oʻylayman. Mening hayotim tugadi. Men endi hech narsa emasman. Men dahshatli koʻrinishga aylandim. Men yiqilayapman. Tezroq kel. Men endi yoʻq. Ogʻiz bor, endi yuz yoʻq“.[7] Duras 1996-yil 3-martda Parijdagi uyida 81 yoshida vafot etdi.[8]
Ijod asarlari tahrir
Roman va hikoyalari tahrir
• Les Impudents (Plon, 1943)
• La Vie tranquille (Gallimard , 1944)
• Un barrage contre le Pacifique (Gallimard, 1950). Dengiz devori, trans. Herma Briffault (1952). Shuningdek, Antonia White tomonidan „Muammolar dengizi“ sifatida(1953)
• Le Marin de Gibraltar (Gallimard, 1952). Gibraltardan kelgan dengizchi, trans. Barbara Bray (1966)
• Les Petits Chevaux de Tarquinia (Gallimard, 1953). Tarkiniyaning kichik otlari, trans. Piter DuBerg (1960)
• Des journées entières dans les arbres (Gallimard, 1954). Daraxtlardagi butun kunlar, trans. Anita Barrouz (1984). Yana uchta romanni oʻz ichiga oladi: „Le Boa“, „Madam Dodin“, „Les Chantiers“
• Le Ravissement de Lol V. Stein (Gallimard, 1964). Lol Shtaynning maftunkorligi, trans. Richard Seaver (1964)
• L’Amant (Les Éditions de Minuit, 1984). Oshiq, trans. Barbara Bray (1985). 1984-yilda Goncourt mukofoti bilan taqdirlangan
Teatr tahrir
• Hindiston qoʻshigʻi (Gallimard, 1973). Hindiston qoʻshigʻi, trans. Barbara Bray (1976)
• Savannah Bay (Les Éditions de Minuit, 1982; qayta koʻrib chiqilgan, 1983). Savannah koʻrfazi, trans. Barbara Bray, " Toʻrt oʻyin "da (1992); Shuningdek, Xovard Limoli (1992)
• La Musica deuxième (Gallimard, 1985). La Musica deuxième, trans. Barbara Bray, " Toʻrt oʻyin "da (1992)
Ssenariylari tahrir
• Xirosima mon amour (Gallimard, 1960). Xirosima mon amour, trans. Richard Seaver (1961) • Natali Grenjer , La Femme du Gangning oʻzi (Gallimard, 1973) • Le Camion , Suivi de Entretien avec Mishel Porte (Les Éditions de Minuit, 1977). Qorongʻu xona, trans. Alta Ifland va Eireene Nealand (Contra Mundum Press, 2021)
Filmografiya tahrir
Film direktori
• La musiqa (1967)
• Detruire, dit-elle (1969)
• Jaune le Soleil (1972)
• Natali Grenjer (1972)
• La Femme du Gang (1974)
• Hindiston qoʻshigʻi (1975)
• Son nom de Venise dans Kalkutta choʻli (1976)
• Des journées entières dans les arbres (1976)
• Le Camion (1977) [
• Baxter, Vera Baxter (1977)
• Les Mains negatives (1978)
• Césarée (1978)
• Le Navire kechasi (1979)
• Aureliya Shtayner (Melburn) (1979)
• Aureliya Shtayner (Vankuver) (1979)
• Agatha va les lectures illimitées (1981)
• L’Homme atlantique (1981)
• Rim dialogi (1982)
• Les Enfants (1985)
Manbalar tahrir
- ↑ Riding, Alan The New York Times. 2017-yil 14-aprelda olindi.
- ↑ Adler, Laure (2000-yil 15-dekabr). Marguerite Duras: hayoti. Chikago universiteti matbuoti. ISBN 978-0-226-00758-8.
- ↑ Andre, Labarre (2005). Marguerite Duras. l’Herne nashrlari. p. 364. ISBN 2851971492.
- ↑ Transport part de Compiègne le 17 août 1944 (I.265.)“ (fransuz tilida). 2018 -yil 31-iyulda olingan.
- ↑ "Le Palmarès". Goncourt akademiyasi.
- ↑ Kriteriyalar toʻplami — Xirosima Mon Amour“. Kriteriyalar toʻplami
- ↑ Riding, Alan (1996-yil 4 mart). The New York Times. ISSN 0362-4331. 2020 -yil 5-fevralda olindi
- ↑ "Duras, Marguerite (1914-1996)". 2020 -yil 15-aprelda olindi