Melanion

Melanion (qadimgi yunoncha: Μελανίων, Μειλανίων) — qadimgi yunon mifologiyasidagi personaj. Amfidamantning oʻgʻli. Kalidon ovining ushtirokchisi^[1]. Ayollardan qochgan va togʻlarda yashagan^[2]. Atalanta bilan birga ovlagan^[3]. Versiyaga koʻra, u Giley tomonidan yaralangan^[4]^[5].

Poyga paytida yoʻlda uchta olma tashlab^[6] Atalantaga (uning amakivachchasi) yetib, unga uylanadi. Parfenopeyning otasi^[7] Peliyning dafn oʻyinlari ishtirokchisi, yugurishda qatnashgan^[8]. Aytishlaricha, Melanion va Atalanta sherga aylangan^[9].

Antifanning „Melanion“ komediyasining, shuningdek, Atalanta haqidagi bir qator pyesalarning bosh qahramoni.

Yevripid va Feokrit tomonidan qabul qilingan boshqa versiyaga^[10] koʻra, Atalantaning erining ismi Gippomen^[11] boʻlgan.

U Megarey^[12] va Meropaning oʻgʻli boʻlib, Afroditadan Kiprdagi Tamasey ibodatxonasidan uchta oltin olma olgan (yoki Afroditadan Gesperid olmalarini olgan)^[13], keyinchalik u xotini bilan Kibela ibodatxonasiga yotganda sherga aylangan^[14]. Kibela ularni oʻz aravasiga qoʻshadi^[15].

Manbalar

↑ Nadpis na kilike iz Myunxena // Kommentariy D. O. Torshilova v kn. Gigin. Mifi. SPb, 2000. S.207
↑ Aristofan. Lisistrata 786—794
↑ Ovidiy. Nauka lyubvi II 185—192
↑ Propersiy. Elegii I 1, 9-14
↑ Lyubker F. Atalanta // Realniy slovar klassicheskix drevnostey po Lyubkeru / pod red. F. F. Zelinskiy, A. I. Georgievskiy, M. S. Kutorga, F. Gelbke, P. V. Nikitin, V. A. Kanskiy, per. A. D. Veysman, F. Gelbke, L. A. Georgievskiy, A. I. Davidenkov, V. A. Kanskiy, P. V. Nikitin, I. A. Smirnov, E. A. Vert, O. Yu. Klemenchich, N. V. Rubinskiy — SPb.: Obщestvo klassicheskoy filologii i pedagogiki, 1885. — S. 174.
↑ Gesiod. Perechen jenщin, fr.75-76 M.-U.
↑ Psevdo-Apollodor. Mifologicheskaya biblioteka III 6, 3; 9, 2
↑ Pavsaniy. Opisanie Elladi V 17, 10
↑ Palefat. O neveroyatnom 13
↑ Psevdo-Apollodor. Mifologicheskaya biblioteka III 9, 2; Sm. Vergiliy. Smes IX 25; Klavdian. Poxvala Serene 169; Nonn. Deyaniya Dionisa XLVIII 181
↑ Feokrit. Idillii III 40
↑ Ovidiy. Metamorfozi X 605
↑ Serviy. Kommentariy k „Eneide“ Vergiliya III 113 // Kommentariy D. O. Torshilova v kn. Gigin. Mifi. SPb, 2000. S.221; Perviy Vatikanskiy mifograf I 39, 2
↑ Ovidiy. Metamorfozi X 575—707; Gigin. Mifi 185
↑ Perviy Vatikanskiy mifograf I 39, 3

[1] Nadpis na kilike iz Myunxena // Kommentariy D. O. Torshilova v kn. Gigin. Mifi. SPb, 2000. S.207

[2] Aristofan. Lisistrata 786—794

[3] Ovidiy. Nauka lyubvi II 185—192

[4] Propersiy. Elegii I 1, 9-14

[5] Lyubker F. Atalanta // Realniy slovar klassicheskix drevnostey po Lyubkeru / pod red. F. F. Zelinskiy, A. I. Georgievskiy, M. S. Kutorga, F. Gelbke, P. V. Nikitin, V. A. Kanskiy, per. A. D. Veysman, F. Gelbke, L. A. Georgievskiy, A. I. Davidenkov, V. A. Kanskiy, P. V. Nikitin, I. A. Smirnov, E. A. Vert, O. Yu. Klemenchich, N. V. Rubinskiy — SPb.: Obщestvo klassicheskoy filologii i pedagogiki, 1885. — S. 174.

[6] Gesiod. Perechen jenщin, fr.75-76 M.-U.

[7] Psevdo-Apollodor. Mifologicheskaya biblioteka III 6, 3; 9, 2

[8] Pavsaniy. Opisanie Elladi V 17, 10

[9] Palefat. O neveroyatnom 13

[10] Psevdo-Apollodor. Mifologicheskaya biblioteka III 9, 2; Sm. Vergiliy. Smes IX 25; Klavdian. Poxvala Serene 169; Nonn. Deyaniya Dionisa XLVIII 181

[11] Feokrit. Idillii III 40

[12] Ovidiy. Metamorfozi X 605

[13] Serviy. Kommentariy k „Eneide“ Vergiliya III 113 // Kommentariy D. O. Torshilova v kn. Gigin. Mifi. SPb, 2000. S.221; Perviy Vatikanskiy mifograf I 39, 2

[14] Ovidiy. Metamorfozi X 575—707; Gigin. Mifi 185

[15] Perviy Vatikanskiy mifograf I 39, 3

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]