Monada (yun. monas — yagona, boʻlinmas) — turli falsafiy taʼlimotlarda borliqning tuzilish elementlarini ifodalash uchun ishlatiladigan tu-shuncha: pifagorchilar taʼlimotida son, neoplatonizmda yagonalik. J.Bruno fikricha, M. voqelikning jismoniy va ayni vaqtda psixik elementa. M.lar haqidagi taʼlimot (monadologiya)ning asoschisi G. Leybnits hisoblanadi. Uning fikricha, M. ruhiy tabiatga ega boʻlgan, butun dunyoni oʻziga kamrab, aks ettira oladigan oddiy (boʻlinmas) va faol birlamchi substan-siyadir. Monadologiya gʻoyasi 19-asrda nemis faylasufi I. Gerbart, G. Lotse, 20-asrda E. Gusserl (Germaniya), A. Uaytxed (Buyuk Britaniya) va boshqalarning qarashlarida oʻz aksini topdi.[1]

Manbalar tahrir

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil