Munozara:Bengal she'riyati

zamonaviy she'riyat

Bengaliyaning soʻzlashuv shevasidagi sheʼriyat dastlab Prakrit tilidan kelib chiqqan va mahalliy ijtimoiy-madaniy anʼanalarga asoslangan. Bengal sheʼriyati, asosan, buddist donishmand boʻlgan shoirlarning sahajaya anʼanalaridan farqli oʻlaroq, Vedik marosimlari va qonunlariga qarshi edi. Oʻrta asrlar davri Bengal sheʼriyatiga musulmonlar hayotida muhim rol oʻynagan va sheʼriy lugʻatga boy fors va arab taʼsirini olib kelgan putiyning kirib kelgan davr boʻldi. Shoh Gʻaribulla „Amir Hamza“ dostoni bilan bu putiy yoʻnalishni boshlab bergani aytiladi. Bu davrda janglarga asoslangan koʻplab jangnomalar yozilgan. Karbaloga oid asarlar — marsiya (arabchada „qaygʻu“ maʼnosini bildiradi) adabiyoti deb ham atalgan. Jangnoma ham, marsiya adabiyoti ham dastlab Arabistonda, keyinroq Forsda rivojlangan. Musulmon soʻfiylari va askarlari Bengal va Arakan xalqlariga bengal tilida sheʼrning bu shaklini taqdim etdilar. Shayx Fayzullohning Zaynabning „Chautisha“, Muhammadxonning „Maqtul Husayn“ va Sherbazning „Qosim-ar Lodai Ey Fotima-r Surotnoma“si ushbu adabiyotning mashhur sheʼrlaridan. Bu kabi asarlar Bengal xalq sheʼriyatini fors-arab hikoyalari va mavzulari bilan aralashtirib yubordi va Bengal musulmon madaniyatining muhim qismi hisoblanadi. Xamidova2004 (munozara) 12:47, 13-Oktabr 2022 (UTC)