Muzyorar – muzlab qoladigan suv havzalari (koʻllar, daryolar, okeanlar) da kemalar qatnovi uchun yoʻl (kanal) ochib beradigan eshkak vintli kema. U muzni tumshugʻi bilan oʻz ogʻirlik kuchi taʼsirida yorib va yoni bilan sindirib yoʻlni kengaytirib boradi. Muzyorarning tumshugʻi va quyrugʻi oʻtkir qirrali qilib, mustahkam poʻlat qoplab yasaladi. Tumshugʻi muz sirtiga chiqib turishi uchun 20— 35° qiya qilinadi. Eshkak vintlari bitta, baʼzida ikkita yoki uchta boʻladi. Muzyorar bosh turbinasi (dvigateli)ning quvvati – 55mVt ga yetadi. Birinchi kuchli Muzyorar – „Paylot“ 1864-yil Rossiyada qurilgan (dvigatelining quvvati 44,2 kVt). Key-inchalik SSSR, AQSH, Kanada, Finlandiya, Shvetsiya, Daniyada yirik Muzyorarlar yasalgan[1].

Kanada va AQSh muzyorarlari

Tarixi tahrir

Okeanga uchadigan kemalar paydo boʻlgunga qadar ichki kanallar va daryolarda bolta va ilgaklar bilan ishlaydigan ishchilar yordamida muzni parchalash texnologiyasi ishlab chiqilgan. Birinchi qayd etilgan ibtidoiy muzqaymoq kemasi 1383-yilda Belgiyaning Bryugge shahri tomonidan shahar xandaqlarini tozalashda foydalanilgan barja edi[2][3]. Muzni buzadigan barjaning urinishlari shaharga toʻrtta shunday kema sotib olishga kafolat berish uchun yetarli darajada muvaffaqiyatli boʻldi.

Muzni buzuvchi barjalar Kichik muzlik davrining sovuq qishlarida foydalanishda davom etdi, bu erda savdo-sotiq, odamlar va yuklarning katta miqdori amalga oshirilgan Quyi mamlakatda tobora ortib bordi. XV asr davomida Flandriyada (Oudenaarde, Kortrijk, Moxov, Veurne, Diksmuide va Xulst) muz toʻsarlardan foydalanish allaqachon yaxshi yoʻlga qoʻyilgan. Muzni buzuvchi barjalardan foydalanish 17-asrda kengaydi, bu erda Quyi mamlakatdagi muhim ahamiyatga ega boʻlgan har bir shahar suv yoʻllarini toza saqlash uchun qandaydir muzqaymoqlardan foydalangan.

17-asrgacha muzqaymoqlarning texnik xususiyatlari nomaʼlum. Muzni buzadigan kemalarning texnik xususiyatlari shuni koʻrsatadiki, ular otlar guruhlari tomonidan sudralib ketgan va kemaning ogʻir vazni muzni parchalab tashlagan. Ular bolta va arra boʻlgan erkaklar guruhlari bilan birgalikda ishlatilgan va ularning ortidagi texnologiya sanoat inqilobigacha deyarli oʻzgarmagan.

 
Ikki ot jamoasi va ishchilar jamoasi Amsterdam kanallari boʻylab muz toʻsarni sudrab oʻtishmoqda, 1733-yil.
 
Ship – Kanada qirgʻoq qoʻriqlash xizmati muzqaymoq kemasi.

Kanadada dizel-elektr muzqaymoqlar 1952-yilda birinchi boʻlib HMCS Labrador bilan (keyinchalik Kanada qirgʻoq qoʻriqlash xizmatiga topshirilgan) USCG Wind-sinf dizaynidan foydalangan holda, lekin kamon pervanesisiz qurila boshlandi. Keyin 1960-yilda Kanadada yirik muzqaymoqlarning rivojlanishidagi navbatdagi qadam. Kema Kvebekning Lauzon shahrida qurib bitkazilganida keldi. Labradorga qaraganda ancha kattaroq va kuchliroq kema boʻlgan Jon A.Macdonald eng qattiq qutb sharoitlariga javob bera oladigan okean muzqaymoq kemasi edi. Uning 15 000 ot kuchiga ega (11 000 kVt) dizel-elektr mashinasi uchta valning har biriga quvvatni teng ravishda uzatuvchi uchta blokda joylashtirilgan.

Kanadadagi eng katta va eng kuchli muzqaymoq kemasi, 120 metr (390 fut) Kema 1969-yilda yetkazib berilgan. Uning asl uchta bug 'turbinasi, toʻqqizta generatori va uchta elektr motor tizimi 27 000 mil ot kuchiga (20 000 kVt) ishlab chiqaradi. Koʻp yillik oʻrta umrni taʼmirlash loyihasi (1987-1993) kema yangi kamon va yangi harakatlantiruvchi tizimga ega boʻldi. Yangi elektr stansiya beshta dizel, uchta generator va uchta elektr dvigateldan iborat boʻlib, taxminan bir xil harakat quvvatini beradi.

1994-yil 22-avgustda Louis S. St-Laurent va USCGC Shimoliy qutbga etib borgan birinchi Shimoliy Amerika sirt kemalari boʻldi. Kema dastlab 2000-yilda foydalanishdan chiqarilishi rejalashtirilgan edi; ammo, taʼmirlash 2017-yilgacha foydalanishdan chiqarish sanasini uzaytirdi. Endi u sohil qoʻriqlash xizmati uchun qutbli muzqaymoqning yangi klassi kiritilgunga qadar 2020-yillargacha xizmatda qolishi rejalashtirilgan[4].

Funksiya tahrir

Bugungi kunda koʻpchilik muzqaymoqlar mavsumiy yoki doimiy muz sharoitlari mavjud boʻlgan savdo yoʻllarini ochiq saqlash uchun kerak. Ushbu hududlardagi portlarga qoʻngʻiroq qiluvchi savdo kemalari muzda navigatsiya qilish uchun kuchaytirilgan boʻlsa-da, ular odatda muzni mustaqil boshqarish uchun etarlicha kuchli emas. Shu sababli, Boltiq dengizi, Buyuk koʻllar va Avliyo Lorens dengiz yoʻlida va Shimoliy dengiz yoʻli boʻylab muzqaymoqlarning asosiy vazifasi bir yoki bir nechta kemalarning karvonlarini muz bilan toʻldirilgan suvlar orqali xavfsiz olib borishdir. Kema muz bilan harakatsiz qolganda, muzqaymoq kemani oʻrab turgan muzni sindirish orqali uni boʻshatishi va kerak boʻlganda muz maydonidan xavfsiz oʻtish joyini ochishi kerak. Qiyin muz sharoitida muzqaymoq eng zaif kemalarni ham tortib olishi mumkin[5].

 
Finlandiyaning muzqaymoq kemasi: Boltiq dengizida savdo kemasini kuzatib borayotgan kema

Ayrim muzqaymoqlar Arktika va Antarktidadagi ilmiy tadqiqotlarni qoʻllab-quvvatlash uchun ham qoʻllaniladi. Muz parchalash qobiliyatiga qoʻshimcha ravishda, kemalar qutb mintaqalariga va undan oʻtish uchun yaxshi ochiq suv xususiyatlariga ega boʻlishi kerak, ilmiy xodimlar uchun inshootlar va turar joy, qirgʻoqdagi tadqiqot stantsiyalarini taʼminlash uchun yuk tashish qobiliyati[5]. Ichki suvlarda muzqaymoqlarga ehtiyoj sezmaydigan Argentina va Janubiy Afrika kabi mamlakatlar qutb mintaqalarida tadqiqotlar olib borish uchun tadqiqotchi muzqaymoqlarga ega.

Shuningdek tahrir

Manbalar tahrir

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
  2. de Kraker, Adrian M.J. (6 June 2016). „Ice and water. The removal of ice on waterways in the Low Countries, 1330–1800“. Water History. 9-jild, № 2. 109–128-bet. doi:10.1007/s12685-016-0152-3.
  3. Degroot, Dagomar. „Some places flourished in the Little Ice Age. There are lessons for us now.“. The Washington Post (2019-yil 19-fevral). Qaraldi: 2019-yil 11-noyabr.
  4. „Canada's largest icebreaker to undergo life extension upgrade“ (2020-yil 4-noyabr).
  5. 5,0 5,1 Segercrantz, H. (1989): Icebreakers – Their Historical and Technical Development. Interdisciplinary Science Reviews, Vol 14, No. 1.

Havolalar tahrir