Octavio Paz (31-mart 1914 — Mexiko — 19-aprel 1998) — meksikalik shoir. Birinchi sheʼriy tuplami "No pasaran" 1936—39 yillarda Ispaniyada bulgan fuqarolar urushiga bagʻishlangan. "Inson ildizi" (1937), "Sening ravshan soyang ostida" (1937), "Dunyo chekkasida" (1942), "Madhiya magʻzi" (1954), "Quyoshning toshi" (1957), "Yaxlit shamol" (1966) va boshqa tuplamlarida P. milliy lirikani badiiy kashfiyotlari bilan boyitgan, fiqolarni jamlashga moyil, metaforalarga boy, yuksak ruxiyatli intellektual shoir sifatida namoyon buladi. U qad. Meksika hamda Osiyo xalqlari madaniy merosiga tez-tez murojaat etadi. "Yolgʻizlikning chalkash yullari" (1956) essekitobida meksi-kaliklar ruhiyatini, Meksikaning tarixiy oʻziga xosliklarini tadqiq etadi. P.ning fikricha, shoirning hozirgi jamiyatdagi vazifasi inson va tashki dunyo birligini tiklashdir. P. Meksikaning Hindistondagi elchisi (1962—64), Garvard universitetining faxriy doktori (1981). Sanʼat va siyosat sohasidagi bir necha jurnallarga, jumladan, "Plural" ("Plural") jurnalga boshchilik qilgan. Nobel mukofoti laureata (1990).[4]
