Praksifeya (qadimgi yunoncha: Πραξιθέα) — Attika siklidagi qadimgi yunon mifologiyasining qahramoni[1]. Nayadalardan, Afina shohi Erixtoniyning rafiqasi, qirol Pandion I ning onasi, Zevksippaning singlisi[2].

Praksifeya faqat ikkita omon qolgan manbalarda — Psevdo-Apollodorning „Mifologik kutubxonasi“ va Jon Tsetsning qadimiy matnlariga sharhlarda eslatib oʻtilgan. U haqida genealogik maʼlumotlardan boshqasida faqat nayada (manba nimfa) boʻlganligi maʼlumdir. Shu munosabat bilan, ehtimol qadimgi yunonlar Okeanning va Attikadagi Kefis daryosi xudosining oʻgʻli[3] Kefisni Praksifeyaning otasi deb hisoblashgan boʻlishi mumkin.

Xuddi shu ismli yana bir Afina malikasi, Erexteyaning rafiqasi (Erixtoniyaning nabirasi) haqida eslatib oʻtilishi va podshohlar roʻyxatida ikkita Pandionning mavjudligini hisobga olsak, antiklar Afina qirollik uyining nasabnomasi sunʼiy ravishda uzaytirilgan deb hisoblashadi. Bu holda, ikkita Praksifey, qadimgi anʼanalarda birinchi boʻlib paydo boʻlgan, aftidan, manbalarda batafsilroq aytilgan Erextheyning rafiqasi edi. Taxminlarga koʻra, dastlab Erixtoniyaning oʻgʻli qirol Pandionning oʻxshashini oʻylab topishgan, keyin esa shoh uchun nasabnomada allaqachon paydo boʻlgan ism bilan onasi oʻylab topilgan va ular uni Pandionning xotini bilan bogʻlashgan. Praksifeyani Megariyalik Afrodita kulti bilan Pavsaniyada[4] eslatib oʻtgan Prasis (bajarish) epiteti bilan bogʻlaydigan gipoteza mavjud: u Afinada ham, Megarada ham hukmronlik qilgan Pandion dastlab Megar qahramoni boʻlgan degan tushunchaga asoslanadi. Biroq, boshqa versiyaga koʻra, Pandion Afina qahramoni boʻlib, uning dini afsonaning rivojlanishining keyingi bosqichida Megarada ildiz otgan[3].

Manbalar tahrir

  1. Mifi narodov mira. V 2 t. M, 1991. T. 2, S. 332
  2. Аполлодор 1972.
  3. 3,0 3,1 Kolf 1954.
  4. Павсаний 2002.

Adabiyotlar tahrir

  1. Аполлодор. Мифологическая библиотека. Л.: Наука, 1972. 
  2. Павсаний. Описание Эллады. М.: Ладомир, 2002. ISBN 5-86218-333-0. 
  3. Kolf, M. van der. Praxithea 2 : [nem.] // Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. — 1954. — Bd. XXII, 2. — Kol. 1810.