Salvatore Quasimodo (1901.20.8, Sirakuzi — 1968.14.6, Neapol) — italyan shoiri. Ijodi 20-yillar oxirida boshlangan. 30-yillarda yolgʻizlik va hayotdan zerikishlik (germetizm) ruhida asarlar ("Suv va Yer", 1930; "Gʻarq boʻlgan goboy", 1932; "Erato va Apollion", 1936; "Sheʼrlar", 1938) yaratgan. Fashizmga qarshi kurash yillarida oʻz sheʼriyatida mavjud ijtimoiy hayotga murojaat etgan ("Kunma-kun", 1947). "Hayot—tush emas", (1949), "Soxta va tabiiy maysa" (1954), "Tengsiz zamin" (1958) va b. asarlari vatanparvarlik, fuqarolik mavzularida. Nobel mukofoti laureati (1959).[3]
