Soy Sin Guk (1919-yil 22-noyabr, Latviya qishlogʻi, Kiyev volosti, Primorsk viloyati, Olginskiy tumani – 1991-yil 15-sentyabr, Toshkent viloyati, Yangibozor) – Oʻzbekiston SSR, Toshkent viloyati, Yuqori Chirchiq tumanidagi Sverdlov nomidagi kolxozning boʻlinma boshligʻi[1]. Sotsialistik Mehnat Qahramoni (1951).

Soy Sin Guk
Tavalludi 22-noyabr 1919-yil
Olginskiy tumani, Primorsk viloyati
Vafoti 15-sentyabr 1991-yil(1991-09-15)
(71 yoshda)
Yangibozor, Toshkent viloyati
Mukofotlari

Hayoti

tahrir

Soy Sin Guk 1919-yil 22-noyabrda Olginskiy tumani, Latviya qishlogʻida oddiy dehqon oilasida tugʻilgan. Maktabni beshinchi sinfini bitirgan. 1937-yilda O‘zbekiston SSRning Toshkent viloyatidagi maxsus posyolkaga surgun qilingan.

1938-yildan Quyi Chirchiq tumani, Dimitrov nomidagi kolxozda oddiy kolxozchi boʻlib ishlay boshlagan. 1940-yildan Yuqori Chirchiq tumanida joylashgan Sverdlov nomidagi kolxozning dala ekinlari boʻlimi aʼzosi boʻlgan.

1950-yilda Soy Sin Guk boshchiligidagi dala jamoasi 9,6 gektar maydonning har gektaridan oʻrtacha 94 sentnerdan yashil kanop poyasi yigʻib olgan. SSSR Oliy Kengashi Prezidiumining 1951-yil 22-maydagi farmoni bilan unga „1950-yilda kolxozlar tomonidan majburiy yetkazib berish va sugʻoriladigan yerlarda yashil kanop poyasidan yuqori hosil olgani uchun“ Sotsialistik Mehnat Qahramoni unvoni berilgan. Shuningdek, qishloq xoʻjaligi mahsulotlarini kontraktatsiya qilish, MTS ishi uchun natura shaklida toʻlovlar va 1951-yil bahorgi ekish uchun barcha ekinlarni urugʻlik bilan taʼminlashdagi ishtiroki uchun Lenin ordeni hamda „Oʻroq va Bolgʻa“ oltin medali bilan taqdirlangan.

Soy Sin Guk 1976-yilda nafaqaga chiqqunga qadar Yuqori Chirchiq tumanida joylashgan Sverdlov nomidagi kolxozda ishlagan. U kasaba uyushma ahamiyatiga ega nafaqaxoʻr boʻlgan. Umrining soʻnggi yillarida Toshkent viloyatining Kommunistik tumanidagi Yangibozor shaharchasidada yashagan.

Soy Sin Guk 1991-yil 15-sentyabrda Yangibozor shaharchasida vafot etgan[2].

Adabiyotlar

tahrir
  • Шин Д. В., Советские корейцы Герои Социалистического труда, Алматы: Service Press, 2019
  • Ким П. Г., Корейцы Республики Узбекистан, Ташкент: Узбекистон. 1993
  • Ким Б. И., Корейцы Узбекистана. Кто есть кто, Ташкент, 1999

Manbalar

tahrir