Stile Littorio uslubi

"Stile Littorio" uslubi 1930-yillarda Italiyada ishlab chiqilgan va fashistik rejim tomonidan qulashigacha foydalanishga topshirilgan koʻplab jamoat binolarida namoyish etilgan meʼmoriy tilni anglatadi.

Tarixi

Stile Littorioning paydo boʻlishi fashistik arxitektura siyosatining rivojlanishi bilan chambarchas bogʻliq boʻlib, unda Mussolinigacha boʻlgan fashistik institutlarning toʻgʻridan-toʻgʻri va bilvosita taʼsiri orqali rasmiy ravishda namunali, taʼkidlangan va dogmatik meʼmorchilik tili, pirovardida monumental boʻlishi kerak edi. Keyinchalik targʻib qilish, qatʼiy rejim daʼvo qilgan buyuklik va tarixiy oʻlchovni ifodalash ham zarur edi^[1].

Foro Italico

Italiya

Italiya arxitekturasi tarixida Stile Littorio atamasi fashizm davridan „asosan ritorik va monumental shakllarda“ qurilgan binolar va shahar maydonlarini anglatadi^[2]. Bu soddalashtirilgan arxitekturani bildiradi, qadimgi Rim qurilish merosidan doimiy foydalanishda qatʼiy klassitsizmdir. Abstraksiya va shakllarning aniq tarixiy lugʻati uygʻunligi bilan tavsiflangan arxitekturani loyihalashning ushbu usuli oʻz elementlari bilan, fashizmning fashizm belgilariga ishora qiladi, 1930-yillarda rivojlanayotgan dizayn tendentsiyasini ajratib koʻrsatish uchun va fashistik rejim ayniqsa jamoat ishlarini namoyish qilgan. Shunday qilib, Stile Littorio 20-yillarda Italiyada meʼmorchilik tilining turli oqimlarini bir xillashtirishga qaratilgan davlat meʼmorchiligining ifodasini anglatadi, unitar, konnotativ va taniqli milliy uslubni izlashda monumentalizm va klassitsizmni ratsionalizm bilan birlashtirgan. Fashistik davlatning ilgʻor va ayni paytda buyuk oʻtmishning davomchisi sifatida ifodalangan, eng avvalo, davlat monumentalizmida taʼkidlangan oʻlchov va hajmli soddaligi orqali oʻz kuchini namoyish etgan.

Stile Littorio atamasi birinchi marta Saverio Palozzi 1934-yilda Partito Nazionale Fascista milliy shtab-kvartirasi uchun oʻtkazilgan birinchi tanlov natijalarini taqdim etganida ishlatilgan^[3].

Rejim qulagandan soʻng va Ikkinchi Jahon urushidan keyin bu meʼmoriy uslub uzoq vaqt davomida siyosiy reaktsion sifatida tanqid qilindi. Vaqt oʻtishi bilan estetik mulohazalar oʻzgardi va bu arxitekturalarning eng yaxshilari estetik fazilatlari uchun qayta ijobiy baholandi.

Yana qarang

Manbalar

↑ vedi Luigi Monzo: Croci e fasci — L’edificio della chiesa italiana al tempo del fascismo, 1919-1945. Karlsruhe 2017 (Tesi di dottorato, Karlsruhe Institute of Technology, 2017), pp. 146-154.
↑ Carmen M. Enss e Luigi Monzo: 'Termini e condizioni' dell’architettura e dell’urbanistica interbellica in Italia: un glossario tentativo. In: Enss, Carmen M. e Luigi Monzo (eds.): Townscapes in Transition. Trasformazione e riorganizzazione delle città italiane e della loro architettura nel periodo interbellico. Bielefeld 2019, p. 270.
↑ vedi F. Saverio Palozzi: Il nuovo stile littorio: I progetti per il Palazzo del Littorio e della Mostra della Rivoluzione Fascista in via dell’Impero. Milano 1936, p. 189.

Qoʻshimcha manbalar

Joshua Arturs: Zamonaviylikni qazish: Fashistik Italiyadagi Rim oʻtmishi. Ithaca 2012.
Carmen M. Enss und Luiji Monzo: Italiyada urushlararo arxitektura va urbanizmning „shartlari va shartlari“: taxminiy lugʻat. In: Enss, Carmen M. und Luiji Monzo (tahrirlar.): Oʻtish davridagi shahar manzaralari. Urushlararo davrda Italiya shaharlarining oʻzgarishi va qayta tashkil etilishi va ularning arxitekturasi. Bielefeld, 2019, p. 270.
Patrik, Gud (tahrir.): Oksford arxitektura hamrohi. 2 jild. Nyu-York 2009, jild. 2, 872f-bet.
Endryu J. Manson: Rim Mussolinianadagi ratsionalizm va xarobalar: 1934-yil Palazzo del Littorio musobaqasi. Nyu-York 2015 (Dissertatsiya, Kolumbiya universiteti, 2015).
Luiji Monzo: Croci e fasci — Der italienische Kirchenbau in der Zeit des Faschismus, 1919-1945. Karlsrue 2017 (Tesi di dottorato, Karlsrue Texnologiya Instituti, 2017), 146-154-betlar.
F. Saverio Palozzi: Il nuovo stile littorio: I progetti per il Palazzo del Littorio va della Mostra della Rivoluzione Fascista in via dell’Impero. Milano 1936-yil.
Paolo Nikoloso, Architetture per unʼidentità italiana, Udine, Gaspari, 2012, ISBN 9788875412586.

[1] vedi Luigi Monzo: Croci e fasci — L’edificio della chiesa italiana al tempo del fascismo, 1919-1945. Karlsruhe 2017 (Tesi di dottorato, Karlsruhe Institute of Technology, 2017), pp. 146-154.

[2] Carmen M. Enss e Luigi Monzo: 'Termini e condizioni' dell’architettura e dell’urbanistica interbellica in Italia: un glossario tentativo. In: Enss, Carmen M. e Luigi Monzo (eds.): Townscapes in Transition. Trasformazione e riorganizzazione delle città italiane e della loro architettura nel periodo interbellico. Bielefeld 2019, p. 270.

[3] vedi F. Saverio Palozzi: Il nuovo stile littorio: I progetti per il Palazzo del Littorio e della Mostra della Rivoluzione Fascista in via dell’Impero. Milano 1936, p. 189.

[1]

[2]

[3]