Vikipediya

Viktoriya davridagi oltin ixlosi

Avstraliyaning Viktoriya shtatida oltin qazib olish davri taxminan 1851-yildan 1860-yillarning oxirigacha davom etgan. Bu hodisa Avstraliya mustamlakasi uchun gʻoyat farovonlik davrini boshlab berdi hamda Melburn shahriga aholi koʻchib kelishi va moliyaviy sarmoya oqimini kuchaytirdi. Natijada, toʻplangan boylik tufayli Melburn „Ajoyib Melburn“ degan nomga sazovor boʻldi[1].

Richard Daintree va Antoine Fauchery (taxminan 1858-yil) Forrest Creek, Chewtondagi kavlovchilar guruhi

Umumiy maʼlumot

tahrir
 
Ballarat tashqarisidagi Nerrena Creekdagi fosfikerlar

Viktoriya oltin kashfiyoti qoʻmitasi 1854-yilda shunday deb yozgan edi:

Viktoriya davri Goldfildlarining kashf etilishi uzoq qaramlikni butun dunyo boʻylab mashhur mamlakatga aylantirdi. Bu misli koʻrilmagan tezlikda son jihatdan gʻayrioddiy aholini jalb qildi. U mulkning qiymatini juda katta darajada oshirdi. Bu uni dunyodagi eng boy mamlakatga aylantirdi, va uch yildan kamroq vaqt ichida bu mustamlaka uchun bir asr ish qildi va uning natijalari yerning eng uzoq mintaqalarida sezildi[2].

Kaliforniyaning katta konlarini istisno qilganda, bir necha yillar davomida Viktoriyadan oltin qazib olish dunyodagi boshqa mamlakatlarga qaraganda koʻproq edi. Viktoriyaning bir yildagi eng katta hosildorligi 1856-yilda boʻlib, qazishmalardan 3,053,744 troy unsiya (94,982 kg) oltin qazib olingan[3]. 1851-yildan 1896-yilgacha Viktoriya konlari departamenti Viktoriyada jami 61 034,682 unsiya (1,898,391 kg) oltin qazib olingan[4].

Oltin birinchi marta Avstraliyada 1823-yil 15-fevralda Rydal va Bathurst (Yangi Janubiy Uelsda) oʻrtasidagi Fish Riverda geodezist yordamchisi James McBrien tomonidan topilgan. Topilma oʻsha paytda ahamiyatsiz deb hisoblangan va siyosiy sabablarga koʻra taʼqib qilinmagan[5].

1850-yillarda Viktoriyadagi, Beechworth, Castlemaine, Daylesford, Ballarat va Bendigodagi oltin kashfiyotlari Kaliforniya oltin vasvasasi oʻxshash oltin muamolarini keltirib chiqargan[6]. Uning eng yuqori choʻqqisida haftasiga ikki tonna oltin Melburndagi Gʻaznachilik binosiga oqib kirgan.

1850-yillarda Buyuk Britaniyaga eksport qilingan oltin Britaniyaning barcha tashqi qarzlarini toʻlagan va asrning ikkinchi yarmida uning ulkan savdo kengayishiga asos solishga yordam bergan[7].

Melburn oltin shovqini davrida yirik gullab-yashnash shahri edi. Shahar mintaqaviy shaharlar va portlarga tarqaladigan temir yoʻl tarmoqlari bilan mustamlakaning markaziga aylangan.

Siyosiy jihatdan Viktoriya oltin konchilari Bendigoning Oltinga qarshi litsenziya assotsiatsiyasi va Ballarat islohot ligasi kabi konchilarning faol organlari tomonidan maʼlum darajada qabul qilingan. Britaniya chartistik tamoyillariga asoslangan Viktoriyada koʻproq parlament demokratiyasini joriy etishni tezlashtirgan.

Allyuvial oltin kamayganligi sababli, yer islohoti, proteksionizm va siyosiy islohotlarga bosim ijtimoiy kurashlarni keltirib chiqargan[8][9]. 1857-yilda Melburndagi Yer konventsiyasi yer islohoti talablarini qayd etgan.

1854-yilga kelib, xitoyliklar oltin rudalarini qazib olishga hissa qoʻshdilar. Ularning Bendigo, Bichvort va Brayt tumanidagi oltin konlarida mavjudligi qisqa muddatda tartibsizliklar, kirish soliqlari, qotilliklar va segregatsiyaga olib keldi va Oq Avstraliya siyosatining asosiga aylangan[8][10] Qisqa qilib aytganda oltin vasvasassi inqilobiy voqea boʻlib, Viktoriya, uning jamiyati va siyosatini tubdan oʻzgartirib yuborgan[11].

Oltin topilishi

tahrir

1850-yil mart oyida Strath Loddonlik Uilyam Kempbell oʻzining qaynagʻasi Donald Kemeronning Klunes stansiyasida kvarsda bir nechta mahalliy oltinni topgan. 1851-yil 10-yanvarda Kempbell buni oshkor qilgan. Boshqalar esa oltin izlarini topishgan. Nemis shifokori doktor Jorj X.Bryun (uning analitik xizmatiga katta talab bor edi) keyinchalik Klyuns qazishmalaridan olingan oltinning namunalarini koʻrsatgan. Ushbu boshqa kashfiyotlarga qaramay, oltinni sotish imkonsiz boʻlgan va Jeyms Esmondning 1851-yil 1-iyulda Klunesda Loddon daryosining irmogʻi boʻlgan Kresvik Krikda topilgan va bu „topishi“ birinchi sotiladigan oltin konlaridan biri boʻlgan[12].

 
Viktoriya muzeylarida Viktoriyaning ajoyib buyumlarini ko‘rsatadigan diagramma

Janob Lui Jon Mishel tomonidan tashkil etilgan, janob Uilyam Xaberlin, Jeyms Furnival, Jeyms Melvil, Jeyms Xidon va B. Groenigdan iborat guruh iyun oyining oxirida Warrandyte yaqinidagi Andersons Krikda Yarra tizmalarining kvars jinslarida oltin mavjudligini aniqlagan. 5-iyulda Oltin kashfiyoti qoʻmitasi nomidan doktor Uebb Richmondga koʻrsatdi[13].

Uchinchi kashfiyot Buninyongda yashovchi janob Tomas Xiskokning kashfiyoti edi. U. B. Klark bundan ikki yil muqaddam Pireney rayonida Brentanining chaqmoqtoshini topib olgach, oʻz atrofidan oltin izlab yurgan ekan. U 1851-yilning 8-avgustida hozirgi Buninyong tizmasining jarligida uning nomi bilan atalgan oltin konini topgan va oʻsha oyning 10-kunida Geelong Advertiser muharririga bu faktni aniq joyi bilan maʼlum qilgan.

Nemis vrachi doktor Jorj X. Brun 1851-yilning yanvar oyida (yaʼni janob Xargreyvsning Sammerxilldagi kashfiyotidan oldin) „bu koloniyaning mineral resurslarini“ oʻrganish uchun Melburndan yoʻlga chiqdi. Uzoq safar davomida, aprel oyida, janob Barker stansiyasidan taxminan ikki mil narida kvarsda oltin izlarini topgan va janob Kemeronning stansiyasiga yetib kelgach, oʻsha janob unga hozirgi kunda Kluns konlari deb ataladigan joydagi oltin namunalarini koʻrsatgan. Bu maʼlumotni u butun mamlakat boʻylab tarqatgan va oʻsha paytda janob Jeyms Xodjkinsonning stansiyasida bino qurish bilan shugʻullanayotgan janob Jeyms Esmondga yetkazgan. Doktor Bruhn 1851-yil 30-iyunda Oltin kashfiyoti qoʻmitasi tomonidan olingan namunalarni joʻnatgan.

Oltin topish qoʻmitasi Mishel va uning partiyasiga 1000 funt sterling bilan mukofotlangan. Ballarat konlarining asosiy kashfiyotchisi sifatida Xiskokka 1000 funt sterling; Kempbellga Klyunsning asl kashfiyotchisi sifatida 1000 funt sterling; Bozor uchun allyuvial oltinning birinchi faol ishlab chiqaruvchisi sifatida Esmondga 1000 funt sterling va doktor Bruhnga 500 funt sterling berilgan.

1851-yil 20-iyulda Uilyam Barkerning Aleksandr togʻi stantsiyasida kulba xodimi Tomas Peters hozirda Namuna Gulli deb nomlanuvchi joyda oltin dogʻlarini topgan. Ushbu topilma 1851-yil 8-sentyabrda Melburn argus jurnalida nashr etilgan boʻlib, dunyodagi eng boy sayoz allyuvial oltin koni deb daʼvo qilingan, hozirgi Castlemaine markazida joylashgan Aleksandr tog‘i yoki Forest Creek qazilmalariga shoshilinch ravishda olib kelingan.

Yer usti allyuvial oltini birinchi boʻlib ishlatilgan. Xabar qilinishicha, 1851-yilda birinchi konchilar Castlemaine yaqinidagi Aleksandr tog‘idagi oltin maydoniga yetib kelganlarida, nuggetlarni kovlamasdan olish mumkin boʻlgan. Keyinchalik oltinning allyuvial qatlamlari daryo va soylarda qazib olingan yoki daryo qirgʻoqlari va yassi togʻlarda loyqaga aylanib ketgan. Oltin qidiruvchilar bu oltinni ifloslikdan ajratib olish uchun tovalar, shlyuz qutilari va beshiklardan foydalanganlar.

Yer usti allyuvial oltinning tugashi bilan oltin qidiruvchilar yer ostida yanada chuqurroq qidirishga majbur boʻlgan. Konchilar oltinli suv oqimlari boʻlgan chuqur quduqlarni topgan, ular asrlar davomida turli chuqurliklarda loyqa va Ballarat kabi Viktoriya davridagi oltin konlarida vulqon taʼsirida koʻmilgan. Ular, shuningdek, oltinning asl manbai boʻlgan yer osti oltin riflaridan foydalanishni boshlagan. Chuqur qazib olish qiyinroq va xavfliroq jarayon boʻlgan. Bendigo va Ballarat kabi joylarda konchilarning katta kontsentratsiyasi kelgan, ular tobora chuqurroq shaxtalarni choʻktirish uchun hamkorlik va sindikatlar tuzgan. Bexvort, Bendigo va Ballarat shaharlarida tartibsizliklar avj olib ketgan. Ushbu toʻqnashuvlar 1854-yilda Ballaratda Evrika qoʻzgʻoloni bilan yakunlangan. Ushbu qoʻzgʻolondan soʻng bir qator islohotlar konchilarga kon sudlari orqali nizolarni hal qilishda koʻproq soʻz berish imkonini berdi va ularga saylov huquqini kengaytirgan.

 
Prospektor kulbasi, Yuqori Dargo, Viktoriya (Gippslend), 1870-yil

1852-yilda Viktoriyaga oltin izlovchi muhojirlar kirib kelganida, Janubiy Melburnda Canvas Town nomi bilan tanilgan chodir shahri tashkil etilgan. Koʻp oʻtmay bu hudud oltin konlaridan boylik izlab kelgan butun dunyodan oʻn minglab muhojirlarning uyi boʻlgan ulkan xarobaga aylangan. Melburn, Bendigo va Kastlemainda muhim Xitoy shaharchalari tashkil etilgan.

Birgina Valhalla shahrida 40 yil ichida Cohens Reef 50 tonnadan ortiq (1.6 million trillion tonna) oltin qazib olingan.

Xitoyning Viktoriya davridagi oltin urushidagi ishtiroki

tahrir
 
Viktoriya shtatidagi Guildforddagi Xitoy konchilik ishlari

1851-yilda Yangi Janubiy Uels va Viktoriya koloniyalarida oltin kashfiyotlari haqidagi xabarlar tezda Janubiy Xitoy provinsiyalariga yetib kelgan. 1855-yil oxiriga kelib, 19 000 dan ortiq xitoylik muhojirlar, xususan, Xitoyning Guandun provinsiyasidan Ararat, Ballarat, Ovens, Bendigo, Castlemaine va Maryboroughdagi Viktoriya oltin konlarida ishlayotganligi maʼlum boʻlgan[14][15]. 1858-yilga kelib bu raqam taxminan 33 000 ga yetgan va xitoylik konchilar Viktoriya konchilari aholisining taxminan beshdan bir qismini tashkil etgan[14][16].

Yevropalik oltin qazuvchilar singari, Viktoriyadagi xitoylik konchilarning aksariyati mustaqil ravishda yoki majburan ishlagan. Biroq, Viktoriya oltin konlaridan oltin topish qiyinlashgani sababli, Viktoriyaning xitoy aholisi oʻzlarining konchilik kooperativlari va kompaniyalarini tashkil qila boshlagan[17] Viktoriya oltin okruglaridagi xitoylik aholi toʻgʻrisidagi norasmiy 1868-yilgi aholini roʻyxatga olish shuni koʻrsatadiki, Daylesforddagi 765 xitoylik konchilardan 660 tasi va Oven tumanidagi 4000 xitoylik konchilarning yarmi 1868-yilga kelib „oʻzlarini kichik kompaniyalarga aylantirgan“.

Viktoriyadagi xitoylik konchilarning koʻp qismi ham Yevropa konchilik kompaniyalarida ishlagan. 1868-yilda Viktoriyadagi xitoylik aholi soni boʻyicha oʻtkazilgan aholini roʻyxatga olish shuni koʻrsatadiki, Oven tumanidagi 700 xitoylik shaxtyorlar Yevropa kompaniyalarida ishlagan, ular oʻz xodimlariga haftasiga 1 dan 2 funt sterlinggacha maosh toʻlashgan[18]. Shuningdek, Maryborough, Ballarat va Daylesforddagi Yevropa kompaniyalarida kamroq miqdordagi xitoylik shaxtyorlar ishlaganligi xabar qilingan.

Viktoriya koloniyasiga xitoylik muhojirlarning tez oqimi Viktoriya Yevropa aholisida katta tashvish uygʻotdi. 1855-yil 14-aprelda Melburndagi kundalik gazeta The Argus Viktoriya shtatidagi oʻsib borayotgan xitoy aholisini „bosqinchi armiya“ deb taʼriflagan, uning mavjudligi „jamiyatni oʻz gʻoyalarining ruhiy tushkunlik taʼsiriga duchor qilgan.“

1855-yil iyun oyida Viktoriya hukumati „muayyan muhojirlarni taʼminlash toʻgʻrisida“gi qonunni qabul qilgan. Hujjat kema har oʻn tonna tashish uchun olib oʻtishi mumkin boʻlgan xitoylik muhojirlar sonini bitta bilan cheklashga harakat qilgan va kema egasidan oʻzi olib kelgan har bir xitoylik yoʻlovchi uchun 10 funt sterlinglik soliq toʻlashni talab qilgan[19][20]. Biroq, akt Viktoriya oltin dalalariga kelgan xitoyliklar sonini kamaytirishga muvaffaq boʻlmadi[21]. Janubiy Avstraliya mustamlakasidagi Robe portiga qoʻnish va mamlakat boʻylab Viktoriya oltin konlariga 400 km dan ortiq sayohat qilish orqali xitoylik oltin qidiruvchilar Viktoriya immigratsiya qonuni cheklovlarini muvaffaqiyatli chetlab oʻtishga muvaffaq boʻlishgan.

1857-yil noyabr oyida Viktoriya hukumati „Xitoy aholisining Viktoriyada yashashini tartibga solish toʻgʻrisida“gi aktni qabul qilgan. Ushbu akt Viktoriyada yashovchi barcha xitoyliklardan Viktoriya koloniyasida qolish uchun har ikki oyda qoʻshimcha 1 funt sterlingga yangilanishi kerak boʻlgan 1 funt sterlinglik litsenziya olishni talab qilgan[22]. Biroq, rezidentlik soligʻi 1859-yil fevralida pasaytirildi va 1862-yilda Xitoyning qonunchilikka qarshi noroziliklari, soliq toʻlashdan boʻyin tovlash darajasining oshishi va Viktoriyaning konchilik aholisining pasayishi tufayli bekor qilingan[20][23].

Viktoriya davridagi oltin konlarida xitoylik konchilarning koʻpayishi oxir-oqibat Viktoriya davridagi bir nechta oltin konlarida Xitoyga qarshi tartibsizliklarga olib keldi. 1854-yil 8-iyulda Bendigodagi mehmonxonada yigʻilgan taxminan 1500 nafar yevropalik konchilar xitoyliklarni Bendigodan haydab chiqarish uchun isyon uyushtirishdi. Biroq, bu tartibsizlik politsiyaning kelishi bilan toʻxtatildi[24][25]. Viktoriya xitoylik konchilariga eng yomon hujum 1857-yil 4-iyulda Baklend daryosining oltin konlarida sodir boʻlgan[26]. Baklend mehmonxonasida oʻtkazilgan guruh yigʻilishidan soʻng, taxminan 100 nafar yevropalik konchilar chodir va doʻkonlarni yoqish, talonchilik va kaltaklash orqali Baklend daryosining oltin konlarini egallagan 2500 nafar xitoylik konchini haydab chiqarishga harakat qilishgan. Choʻkish va qattiq kaltaklashlar bir nechta xitoylik konchilarning oʻlimiga olib kelgan. Bu voqea Buckland qoʻzgʻoloni nomi bilan tarixda qolgan[26][27].

Manbalar

tahrir
  1. ↑ Rickard, John. Australia: A Cultural History, 2017 — 64-bet. ISBN 978-1-921867-60-6. 
  2. ↑ „Not in Our Day.“ (1934-yil 5-oktyabr), s. 8. Qaraldi: 2012-yil 1-fevral.. Also, see The Argus, 31 January 1849, referenced in the same newspaper of 2 February 1849.
  3. ↑ „Looking back to our golden past“ (1949-yil 10-sentyabr), s. 8 Supplement: The Argus Weekend Magazine. Qaraldi: 2012-yil 14-fevral.
  4. ↑ „Gold production of Victoria“ (1907-yil 6-iyun), s. 2. Qaraldi: 2013-yil 27-aprel.
  5. ↑ „Keep It Quiet!“ (1934-yil 15-fevral), s. 6. Qaraldi: 2012-yil 14-fevral.
  6. ↑ Goodman, David (1994), Gold Seeking: Victoria and California in the 1850s, Stanford: Stanford University Press, ISBN 0-8047-2480-6
  7. ↑ „100 years (it's really more!) of diggings“ (1951-yil 11-sentyabr), s. 2. Qaraldi: 2012-yil 14-fevral.
  8. ↑ 8,0 8,1 O'Brien, Antony (2005), Shenanigans on the Ovens Goldfields, Hartwell: Artillery Publishing, ISBN 0-9758013-0-9
  9. ↑ McNaughton, I. D. (1955), „Colonial Liberalism, 1851–92“, in Greenwood, Gordon (muh.), Australia: A social and political history, Sydney: Angus and Robertson
  10. ↑ Cronin, Katherine (1982), Colonial Casualties: Chinese in Early Victoria, Carlton: Melbourne University Press, ISBN 0-522-84221-6
  11. ↑ Wendy Lewis, Simon Balderstone and John Bowan (2006), Events That Shaped Australia, New Holland, ISBN 978-1-74110-492-9
  12. ↑ „Old Story Retold“ (1928-yil 14-yanvar), s. 6. Qaraldi: 2012-yil 24-yanvar.
  13. ↑ „COUNCIL PAPER“ (1854-yil 28-mart), s. 2. Qaraldi: 2012-yil 25-yanvar.
  14. ↑ 14,0 14,1 Serle, Geoffrey. The Golden Age: A History of the Colony of Victoria 1851–1861 (en). Melbourne University Publishing, 1977. ISBN 978-0-522-86581-3. 
  15. ↑ Ngai, Mae M. (2015). "Chinese Gold Miners and the "Chinese Question" in Nineteenth-Century California and Victoria". The Journal of American History 101 (4): 1082–1105. doi:10.1093/jahist/jav112. ISSN 0021-8723. https://www.jstor.org/stable/44285273. 
  16. ↑ „Many Roads: Stories of the Chinese on the goldfields“ (en). Victorian Collections. Qaraldi: 2021-yil 25-sentyabr.
  17. ↑ Young, Rev. William „Report on the condition of the Chinese Population in Victoria“ (1868-yil 5-mart). Qaraldi: 2021-yil 25-sentyabr.
  18. ↑ „The Argus (Melbourne, Vic. : 1848 – 1957) – 14 Apr 1855 – p4“ (en). Trove. Qaraldi: 2021-yil 25-sentyabr.
  19. ↑ „Documenting Democracy“. foundingdocs.gov.au. Qaraldi: 2021-yil 25-sentyabr.
  20. ↑ 20,0 20,1 Lee, Joseph (1 January 1889). "Anti-Chinese Legislation in Australasia". The Quarterly Journal of Economics 3 (2): 218–224. doi:10.2307/1879468. ISSN 0033-5533. http://dx.doi.org/10.2307/1879468. 
  21. ↑ The Walk From Robe. Golden Dragon Museum, 2001. ISBN 0-9578013-2-7. Qaraldi: 2021-yil 25-sentyabr. 
  22. ↑ An Act to Regulate the Residence of the Chinese Population in Victoria, qaraldi: 2021-09-25
  23. ↑ „'The most determined, sustained diggers' resistance campaign' | PROV“. prov.vic.gov.au. Qaraldi: 2021-yil 25-sentyabr.
  24. ↑ „PROSPECTING PARTIES AND CHINESE IMMIGRATION.—PUBLIC MEETING AT BENDIGO.“. Adelaide Observer (1854-yil 19-avgust). Qaraldi: 2021-yil 27-sentyabr.
  25. ↑ Sovereign Hill, Ballarat „Sovereign Hill Education: The Chinese in Ballarat Research Notes for Secondary Schools“. Sovereign Hill (2021-yil 26-sentyabr).
  26. ↑ 26,0 26,1 Davison, Graeme; Hirst, John; Macintyre, Stuart, eds (2001-01-01). The Oxford Companion to Australian History. doi:10.1093/acref/9780195515039.001.0001. ISBN 978-0-19-551503-9. http://dx.doi.org/10.1093/acref/9780195515039.001.0001. 
  27. ↑ „The Sydney Morning Herald (NSW : 1842 – 1954) – 18 Jul 1857 – p6“ (en). Trove. Qaraldi: 2021-yil 25-sentyabr. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Viktoriya_davridagi_oltin_ixlosi&oldid=5266525" dan olindi