Al Babane jangi
Al-Babeyn jangi — 1167-yil 18-martda Qudduslik Amori I boshchiligidagi salibchilar va Shirkuh boshchiligidagi Zangid qoʻshinlari oʻrtasida Misrni nazorat qilish uchun boʻlib oʻtgan jang. Shirkuhning generallaridan biri uning jiyani Saloh ad-Din edi. Jang taktik durang bilan yakunlandi.
| Al Babane jangi | |
|---|---|
|
|
Ilk tarixi
tahrirZangiy vafotidan keyin Halabda hokimiyat tepasiga uning oʻgʻli Nuraddin keladi. 1154-yilda u Damashq ustidan nazoratni qo'lga kiritdi va 1090-yillardan buyon shimoliy va janubiy Suriyani birlashtirgan birinchi saljuqiy liderga aylandi. Nur ad-Din jihod g'oyalarini e'lon qildi va Quddus ustidan musulmonlar nazoratini tiklash tarixidagi eng muhim shaxslardan biriga aylandi[1].
Nurad -Dinning o'ng qo'li qo'mondon Shirkuh edi. Shirkuh 1149-yil Inob jangida qatnashadi . U shaxsan o'zi Antioxiyalik Raymondni duelda o'ldirdi. Bu jangdan so‘ng u nafaqat shaxsiy jasorati, balki taktikani bilishi bilan ham obro‘ qozondi. Nuriddin 1154-yilda Damashqni qo'lga kiritgach, Damashq va Halab o'rtasida chegara chizig'ini chizish shartlarini muhokama qilish uchun Shirkuhni yubordi[2].
Shirkuh Misrni bo'ysundirishning qizg'in tarafdori bo'lgan, shu jumladan salibchilar tomonidan bosib olinishining oldini olish uchun va Gip ad-Dinni bu zaruratga doimiy ravishda ishontirgan. 1164—1169 - yillarda Shirkuh Misrni zabt etish uchun Hyp ad-Din qoʻshinlarini uch marta boshqargan[3].
Amori I 1163-1174 yillarda Quddus shohi bo'lgan . U fotimiylarning ittifoqchisi va nominal himoyachisi edi[4]. Gip ad-Din Misr vaziri Shevar ibn Mujir Amori I bilan oʻzaro yordam shartnomasi tuzganini bilgach, Misrda yangi yurishga rozi boʻldi. Quddus qiroli va Shirkuh o'z qo'shinlariga bosh bo'lib, 1167-yil yanvar oyining boshida Misrga deyarli bir vaqtning o'zida, har biri o'z odatiy yo'li bo'ylab keldi[5]. Biroq bu gal Shirkuh janubdan Qohirani aylanib, kichik barjalarda Nil daryosidan o‘tib, so‘ng tinchgina shimolga yo‘l oldi. Suriyaliklarni sharqdan kutib turgan Shevar ibn Mujir va Amori I gʻarbda, ulardan Nil daryosi bilan ajratilgan Giza piramidalari hududida Shirkuh qoʻshinlarini koʻrib hayron boʻldilar[6]. Bunday vaziyatda Shevar ibn Mujirga sababsiz ishonmagan Amori I va Fotimiy xalifasi al-Adid o'rtasida rasmiy ittifoq tuzildi. Bu ittifoq tuzilgandan so'ng, ittifoqchilar Nil daryosidan o'tishga qaror qilishdi va hozir janubga qarab harakat qilgan Shirkuh qo'shinlariga hujum qilishdi. Qirol Amori I o'z qo'shinlariga bosh bo'lib, ularni ta'qib qildi. Shirkuh o'zini orqaga chekinayotgandek qilib, Qohiradan bir haftadan ko'proq masofada salibchilar qo'shinlarini orqasidan boshlab keldi, keyin to'xtadi va 1167-yil 18-19 mart kunlari podshohga Al-Babeyn shahri yaqinida jang qildi.
Jang
tahrirShirkuh markazga qo‘mondonlikni jiyani Saloh ad-Dinga ishonib topshirdi va salibchilar hujumga o‘tganida chekinishni buyurdi. O'z navbatida, Amori I, musulmonlar markazining zaifligini his qilib, qo'shinlarga ularni ta'qib qilishni buyurdi. Salibchilar Salohad-Din qo'shinlarini Nil vodiysi bo'ylab va daryoning narigi tomonida Gizagacha ta'qib qilishdi[7]. Ta’qib deyarli muvaffaqiyatli bo‘ldi, biroq musulmonlar cho‘l boshlangan joyda birdan ortiga qaytishdi[8]. Tik qiyaliklar va yumshoq qumlar nasroniy armiyasining samaradorligini pasaytirdi. Qolaversa, podshoh ritsarlarning faqat bir qismini ta’qibga olib, qolganlarini Shirkuh qo‘shinlariga qarshi jang qilish uchun qoldirgan. Uning ixtiyorida atigi 374 nafar frank otliqlari va bir qancha turokpollar[9] edi.
Shirkuh esa qarshi hujumga o'tib, salibchilar qo'shinini o'rab oldi. Jang to'qnashuvlarga aylanib ketdi. Bu vaqtda Amauri I o'z qo'shinlariga qaytib keldi va askarlarni yig'di. Podshoh o‘z qo‘shinlarini saf tortdi va front hujumiga o‘tdi, musulmonlar pozitsiyalarida yo‘lakni buzib o‘tib, jang maydonini tark etdi. Shu tariqa, hech bir tomon yakuniy g‘alabaga erisha olmadi. Franklar yuz ritsarini yo‘qotib, Shirkuh qo‘shinini yo‘q qila olmadilar[10].
Oqibatlari
tahrirAmori I Qohiraga qochishga muvaffaq bo'ldi va Shirkuh ko'p o'tmay Iskandariyani qiyinchiliksiz egallab oldi va u yerda uni aholi ozod qiluvchi sifatida kutib oldi. Shevar ibn Mujir va Amori I Iskandariyani qamal qilish uchun yo'lga chiqdilar. Tez orada ular shaharni quruqlikdan va dengizdan to'sib qo'yishdi. Shirkuh shahar qo'mondonligini Saloh ad-Dinga topshirdi va o'zi bir necha yuz otliqlar boshchiligida tungi jangni o'tkazdi, dushman istehkomlarini yengib o'tdi va tezda Yuqori Misr tomon yo'l oldi. Yuqori Misrda Shirkuh Kusni qamal qildi ( 1167-yil iyun) va Shevarga qarshi dehqonlar qoʻzgʻoloni uyushtirdi va qurollangan dehqonlar qoʻshinini toʻplab, Qohiraga yaqinlashdi. Amori I va Shirkuh o'rtasidagi keyingi muzokaralar kelishuvga olib keldi, unga ko'ra Iskandariya qamalini olib tashlashdi va 1167-yil avgustda Amory I va Shirkuh qo'shinlari bir vaqtning o'zida Misrni tark etishdi.
Manbalari
tahrir- ↑ Jotischky, 264ю
- ↑ Hindley 48.
- ↑ Baldwin, 385.
- ↑ Jotischky, 83.
- ↑ Hindley, Geoffrey. (New York, Harper & Row Publishers, Inc.), 149
- ↑ Tyerman, 49.
- ↑ Baldwin, 553.
- ↑ Smail, 184.
- ↑ Baldwin, Marshall W. A History of The Crusades. Volume 1. (Madison, The University of Wisconsin Press, 1969), 553.
- ↑ Smail, 185.
Adabiyot
tahrir- Bolduin, Marshall V. Salib yurishlari tarixi. jild 1. (Madison, Viskonsin universiteti matbuoti, 1969), 553, 385.
- Hindli, Jeffri. (Nyu-York, Harper & Row Publishers, Inc.), 149-159.
- Jotischky, Endryu. Salib yurishlari va salibchilar davlatlari. (Edinburg darvozasi, Pearson Education Limited, 2004), 83-93.
- Smail, R.C. Salib yurishlari urushi (1097-1193). (Nyu-York, Kembrij universiteti nashriyoti, 1956), 183-185.
- Tyerman, Kristofer. Xristian olami uchun kurash: Muqaddas urush va salib yurishlari. (Nyu-York, Oksford universiteti nashriyoti, 2004), 149, 166.