Bahrom ibn Ardasher al-Majusiy zardushtiy qabiladan chiqqan buvayhiylar zobiti boʻlib, dastlabki faoliyatida Buvayhiylar hukmdori Adud ud-Davlaga, keyinroq uning oʻgʻli Samsam ud-Davlaga xizmat qilgan.

Biografiyasi

tahrir

Bahrom Ardasher ismli shaxsning oʻgʻli va zardushtiy oilaga mansub[1]. Birinchi marta buvayhiylar hukmdori Adud ud-Davlaning kotiblari qatorida tilga olingan. 976/77-yillarda oilaviy mojaroda Adud ud-Davla muzokarachisi boʻlgan. Adud ad-Davla Ahvozda amakivachchasi Izz ud-Davlani magʻlub etgandan soʻng, Bahrom Izz ud-Davla bilan muzokaralar olib borish uchun yuborilib, Izz ud-Davlaga isteʼfoga chiqib, Suriyaga borib, Hamdoniylar nazorati ostida yashashga ruxsat bergan.

Suriyaga ketayotgan Izz ud-Davlani Mosulning hamdoniy hukmdori Abu Tagʻlib oʻz amakivachchasiga qarshi yana jang qilishga koʻndirgan. 978-yil 29-mayda Izz ud-Davla Abu Tag‘lib bilan birga Adud ud-Davla hududiga bostirib kirib, Samarra yaqinida unga qarshi jang qilgan. Bahrom ham bu jangda ishtirok etgan[1]. Izz ud-Davla yana bir bor magʻlub boʻlgach, Adud ud-Davlaning buyrugʻi bilan qoʻlga olinib, qatl etilgan[2][3].

Bahrom qolgan buvayhiy qoʻshini bilan Mosulga yoʻl olib, shaharni egallagan. Abu Tagʻlib esa Anzitenedagi Vizantiya hududiga qochib borib, yordam soʻragan[4]. Bu vaqtda buvayhiylar qoʻshini Diyor Bakr va Diyor Mudarni zabt etishni yakunlayotgan edi[5]. Hamdoniylarning muhim shahri Mayyafariqin qisqa vaqt ichida egallangach, Abu Tagʻlib Rahbaga qochishga majbur boʻlgan. U yerda Adud ud-Davla bilan tinchlik muzokaralari olib borishga harakat qilgan[6].

Xuddi shu davrda Bahrom boshqa buvayhiy zobitlari bilan Izz ud-Davlaning sobiq vaziri Ibn Boqiyyani hibsga olish uchun yuborilgan[1]. 983-yilda Bahrom kurd marvoniy hukmdori Abu Shuja Badga qarshi jang qilish uchun qoʻshin bilan yuborilgan, ammo magʻlubiyatga uchragan. Adud ud-Davlaning o‘g‘li Samsam ud-Davla davrida Bahrom hukmdor noibi bo‘lgan, ammo 986-yilda qatl etilgan[7].

Manbalar

tahrir
  1. 1,0 1,1 1,2 Kraemer 1992, s. 198.
  2. Kennedy 2004, s. 230.
  3. Turner 2006, s. 16.
  4. Kennedy 2004, ss. 272, 230.
  5. Donohue 2003, ss. 68–69.
  6. Kennedy 2004, s. 272.
  7. Kraemer 1992, s. 195.

Adabiyotlar

tahrir